شب یلدا بلند ترین شب سال است اما می توان به گونه ای دیگر به یلدا نگاه کرد. یلدا سرآغازی است برای شکستن شب و از این شب به بعد روز و روشنایی بیشتر و بیشتر می شود. پس یلدا مقدمه و طلیعه روزهای بلند است و برهمین اساس گذشتگان ما شب یلدا را به بیداری وکنار هم بودن می گذراندند.
شب یلدا یا چله یکی از کهن ترین جشن های ایرانی است. در این جشن طی شدن بلندترین شب سال و به دنبال آن بلندتر شدن طول رزوزها در نیم کره شمالی که مصادف با انقلاب زمستانی است گرامی داشته می شود. یلدا به زمان غروب آفتاب از ۳۰ آذر آخرین روز پاییز تا طلوع آفتاب در اول ماه دی نخستین روز زمستان گفته می شود. خانواده های ایرانی شب یلدا انواع میوه ها و رایج تر از همه هندوانه را بر سر سفره محیا می کنند. قصه گویی و فال حافظ توسط افراد مسن تر برای خانواده در این شب رایج است. در شرایطی که خانواده های ایرانی هرساله در کنار هم یلدا را جشن می گرفتند اعضای گرفتار در فرقه رجوی سال ها به دور از خانواده و عدم اطلاع از حال و هوای آنها مجبور بودند بر سر سفره یلدایی حاضر شوند که هیچ سنخیتی با شب های یلدای واقعی نداشت .
۳۰ آذر هرسال اعضا به هنگام برگزاری مراسم، رشته افکارشان به سالیان قبل برمی گشت و خاطرات خانواده و قصه های پدربزرگ و خواندن فال های حافظ او تنگ می شد. در تمامی سال های اسارت در مناسبات فرقه رجوی آنها مجبور بودند به صورت تحمیلی و بدون رغبت بر سرسفره ها و مراسم هایی که در آن فقط خودستایی از مسعود و مریم رجوی موج می زد و همه آداب و سنت این شب در راستای کیش شخصیت رهبران فرقه لوث می شد شرکت کنند.
نمایشنامه های مسخره، ترانه های مبتذل در مدح مسعود، مریم و برنامه های طنز آبکی و بی مزه، خستگی ناشی از کارهای فیزیکی، آماده سازی مراسم و چرت زدن های مستمر سناریویی بود که هرساله و بی وقفه تکرار می شد. کار به جایی کشیده می شد که اعضا هیچ تمایلی برای شرکت در این مراسم از خود نشان نمی دادند. مضحک ترین وجه تشابهه این مراسم درتمامی این سالیان همان تکرار وعده و وعید شعار برگزاری شب یلدای بعدی در ایران بود. مسعود و مریم و دیگر مسؤولین این فرقه در پایان مراسم شب های یلدا همانند دیگر مراسم های ملی و مذهبی به اعضا وعده می دادند که شب یلدای سال آینده را با خلق قهرمان جشن خواهیم گرفت و این وعده تا همین امروز و در مقر اشرف سه در آلبانی ادامه دارد.
اعضایی که روزی جوان بودند و درشب های یلدا به قصه های پدربزرگ ها و حافظ خوانی آنها گوش می دادند اکنون به یمن رهبری مسعود، مریم و وعده های توخالی و فریبنده آنها و گذران عمرشان تبدیل به پدر بزرگ هایی شده اند که خودشان باید راوی قصه برای نسل جوان خانواده باشند. البته اگر اراده لازم را برای نجات خود به خرج دهند. بی شک هر یک از اعضا که اکنون زنان و مردان سالخورده ای هستند اگر از بند اسارت فرقه رجوی رها شوند هرکدام داستان های تلخ به بلندای تمامی شب های یلدا این سالیان خواهند داشت که برای نسل جوان خانواده بازگویند. داستان رنج و دربه دری واسارت، داستان بی خبری سالیان از عزیزان، داستان فریب، دروغ و نیرنگ رجوی. آنها بی شک روزی بع داز ازادی از اسارت در منتهای شور و شعف و شوق درکنار خانواده هایشان خواهند خواند. دقایق و لحضات شاد زندگی تون به امتداد و بلندی یلدا.
یادداشت از: علی اکرامی
انتهای پیام/ انجمن نجات مرکز خوزستان
