مادر چشم انتظار و رنج دیده یکی از اسیران فرقه رجوی برای فرزند خود نامه نوشت.
به گزارش فراق، متن نامه «مهرانگیز رضایی» خطاب به فرزندش «علی فاتحی» را در زیر می خوایند:
سلام و بازهم سلام
بار پرودگارا، تا کی این سلام های من باید بی جواب بماند. بیا و این دفعه در حقم خدایی کن و به دل پیمانم بیانداز که جوابم گوید.
پیمانم، عزیز دل مادر، چرا من باید از توبی خبر باشم. تو که به این سنگدلی نبودی. تا کی باید در گذشته سیر کنم و هر کجا سربازی کوله به پشت دیدم به سویش بدوم که شاید پیمان من است. اما افسوس که چه سرابی است این دیدن ها. عزیزدلم، پاره جگرم، دلم برایت تنگ شده. برای کلوپ رفتن هایت و توپ زدنت. برای رکاب زدنت و برای همه چیزت. دلم تنگ شده برای خود خودت. پاره جگرم، تنها آرزویم این است که برای یک بار در آغوشم بگیرمت و آنقدر به خودم بفشارمت که جان دهم.
پیمان جان، نمی دانم که آیا این نامه را هرگز تو می خوانی یا نه اما به قولی، نگذار زمانی به خود آیی و ببینی که تارهای سفید موهایت در نبرد تن به تن با تارهای سیاه پیروز شده اند و تو بمانی وحسرت گذشته و کارهایی که نکر ده ای و لذتی که نبرده ای. تو بمانی و آرزوهایی که برای رسیدنشان دیر است.
عزیزم، دلم زدرد فراق تو کم نسوخت، آخر چه شد که دلت بر دلم نسوخت؟
عزیزدلم بدان که تا زنده ام جایت در قلبم و قدمت بر روی چشمم است و تا آخرین نفس منتظرت خواهم ماند. بدان که تو چشم و چراغ خانه من و برادرانت هستی. بیا و تا دیر نشده و من هم به پدرت نپیوسته ام چراغ خاموش این خانه را روشن کن. چشمم روی در برای دیدنت لحظه شماری می کند.
انتهای پیام
