فرقه رجوی با همه ادعاهای حقوق بشری و داشتن حامی و طرفدار از سال ۱۳۶۵ جهت عضو گیری، کودکان خردسال و نوجوان را به همراه پدر ومادر آنها به کمپ اشرف می برد تا بعدها آن نگون بخت ها را هم به خدمت بگیرد.
سازمان منافقین کم و کیف نیرو و عضوگیری برایش مهم نیست و همیشه سعی در تشکیل سیاهی لشکر داشته و می خواسته صفوفش را پر کند.
به همین دلیل بعد از سقوط صدام با دو رویی خانواده ها را به کمپ اشرف دعوت می کردند و از آن فرصت برای عضوگیری و جمع کردن سیاهی لشکر استفاده می نمود.
از فریب افراد پناهجو در کشورهای اروپایی تا افراد منزوی شده در جامعه و کارتن خواب تا بچه های کوچک و بی گناهی که سازمان منافقین را نمی شناختند و متاسفانه به خاطر خانواده و بستگان گرفتار می شدند.
طبق شنیده های و تجربیات خانواده ها حدود ۸۰۰ کودک و نوجوان در کمپ اشرف بود که در زمان اجرای نقشه پلید طلاق و جدایی و از هم پاشیدن خانواده کودکان آنها را به بهانه جنگ امریکا و عراق به اروپا فرستادند.
ولی چند سال بعد پشیمان شدند و در راستای پر کردن صفوف خالی و اضافه کردن اعضا به گفته بسیاری از جدا شدگان حدود دویست الی سیصد تن ازآنها را دوباره فریب داده و به کمپ اشرف برگرداندند.
بنا به خاطرات بسیاری از جدا شدگان بسیاری از این جوانان علیرغم میل باطنی و با ترفندهای دیدار خانواده و اقامت کوتاه مدت به کمپ اشرف می رفتند و سپس در آنجا گرفتار و مجبور به ماندن می شدند.
تعداد قابل توجهی از آنها در سال های اقامت در عراق دراثر فشارهای زندگی در کمپ های نظامی ، انحرافات تشکیلات فرقه ، و بسیار مصائب و مشکلات دیگر بعد از اینکه از سازمان منافقین شناخت پیدا می کردند خواهان جدایی بودند ولی متاسفانه امکان جدا یی و خروج نداشتند و آنها هم به سرنوشت شوم سایر اعضا گرفتار بودند. و مجبور به ماندن می شدند.
متاسفانه تعدادی از آنها چون آلان محمدی، یاسر اکبری نسب، مرجان اکبریان در اثر مصائب و فشارهای سازمان منافقین خودکشی نموده و یا به قتل رسیدند. تعدادی هم در درگیری های سال ۸۸ و ۹۱ چون امیر شمس حائری، حنیف امامی، حنیف کفایی، سعید اخوان، آسیه رخشانی و ناصر حبشی را به کشتن دادند.
پس از اخراج اعضای سازمان منافقین به آلبانی خوشبختانه امیدی برای رهایی نوجوانان و جوانان اسیر فرقه ایجاد شد.
و هر از گاهی خبرهای مسرت بخش فرار و جدایی آن عزیزان ما را خوشحال و مرهمی بر زخم های خانواده هاست.
یادداشت از: مریم سنجابی
انتهای پیام