در اولین سالگرد مرگ «مالک شراعی»، به یاد آن کشته شده توسط فرقه رجوی، در اندوه نشسته ایم.
هنوز این سؤال پاسخ داده نشده که مالک به چه خاطر توسط فرقه رجوی کشته شد؟ چرا جسد مالک که کمترین خواسته خانواده مالک بود به خانواده اش در ایران تحویل داده نشد و فرقه رجوی جسد را در تپه ای در حومه شهر تیرانا دفن کرد و دولت آلبانی در این جنایت خود را سهیم نمود؟
به راستی که ضرب المثل آذری اینجا خیلی مصداق پیدا می کند که می گوید:
«اگر اسب را با اسب ببندی، چنانچه هم رنگ نشوند حتما همخو خواهند شد». دولت آلبانی در همنشینی با فرقه رجوی به جایی رسید که حتی به یک جسد هم رحم نکرد و آن را به خانواده اش تحویل نداد. حرکت به غایت ضد انسانی که فقط و فقط در همنشینی با رجوی ها کسب می شود.
فرقه رجوی مثل آب خوردن مالک را کشت و پلیس آلبانی هم پرونده را براحتی مختومه اعلام کرد و بدین ترتیب همه چیز به نفع فرقه جنایت کار رجوی تمام شد. اما کسانی هستند که داستان برای آنها تمام نشده و النهایه روزی مسببین این داستان را به پای میز محاکمه خواهند کشید. چه سران فرقه رجوی باشد چه بخشی از سران مفلوک دولت آلبانی.
در اولین سالگرد درگذشت«مالک شراعی»، به روح آن قربانی درود می فرستیم و از خداوند متعال برایش طلب مغفرت می نماییم.
برای خانواده آن مرحوم بسیار روشن است که مالک قصد خروج از مناسبات مرگبار رجوی را داشت ولی چون در معرض اطلاع از یک سری اسرار درون سازمانی قرار گرفته بود که از دید سازمان نباید به بیرون درز می کرد، سر مالک را به معنای دقیق کلمه زیر آب کردند و در برکه ای نزدیک مقر سازمان غرق نمودند و گفتند که مالک به تنهایی برای شنا رفته بود که غرق شد. دروغی که هیچ کس باور نکرد، زیرا اولا در فرقه هیچکس به جز توالت و حمام به تنهایی به هیچ جا نمی رود. البته اگر نیاز باشد آنجا هم یک مراقب می گذارند، چه برسد به اینکه کسی بخواهد به بیرون از مقر برود، آن هم در یک کشور بیگانه و فضای اروپایی که انقلاب ایدئولوژیک افراد سوراخ می شود. ثانیا ، مالک شناگر ماهری بود و در مدت زمانی که در مناسبات فرقه بود همیشه به عنوان نجات غریق در کنار استخرهای شنا حاضر می گردید و مربی شنا نیز بود .
به هر حال این داستان غم انگیز از منظر ما تمام نشده است و پیگیر آن هستیم و تا مسببین این جنایت را به دادگاه های بین المللی معرفی نکنیم بیکار نخواهیم نشست.
این گونه حرکت ها تضمین جان اعضای دیگری است که قصد جدا شدن از چنگالهای خونین فرقه رجوی را دارند ولی در چنبره مرگبار مناسبات رجوی گرفتار هستند. لذا از تمام افرادی که به جنایت های فرقه رجوی آشنایی دارند درخواست دارم که ضمن محکوم کردن این عمل شنیع و جنایتکارانه، از فعالیت ها و افشاگریهای خود در راستای آگاهی جوانان کشور دمی از پا ننشینند و افکار عمومی را هر چه بیشتر آگاه سازند. خانواده های اعضای گرفتار هنوز که هنوز است در غم از دست دادن عزیزانشان حسرت بدل و دق مرگ شده اند.
به خانواده آن مرحوم عمیقا تسلیت می گویم و عهد می کنم که به نوبه خودم تا روشن نشدن مرگ مالک از پای نخواهم نشست.
این تجربه تاریخ است که در مقابل فرقه ها اگر که سکوت پیشه کنیم، تمام خانه و خانواده مان را تاراج خواهند کرد و چیزی باقی نخواهند گذاشت، بنابراین هر قدمی و هر قلمی در این راستا یک حرکت بغایت انقلابی است و از آنطرف به انزوا کشیدن فرقه ها بویژه فرقه ضاله رجوی می باشد.
یادداشت از: بخشعلی علیزاده
انتهای پیام
