فرقه رجوی و اذناب وابسته به آن مانند شورای به اصطلاح مقاومت ملی تلاش دارند در مسیر تقابل جویی با ایران اسلامی به یک ایده پروری ویژه ای دست بزنند. ایده ای که بیش از آنکه بیانگر استقلال فکری – عملی و توانایی این تشکیلات برای دست یابی به یک راه حل در جهت ارتقاء جایگاه سازمانی آنها با توجه به تبلیغات رسانه ای آنها باشد معرف وابستگی و پوشالی بودن مناسباتی است که اتاق فکر این تشکیلات و زیر مجموعه های آن از آن دم می زنند. برنامه قرار گیری در درون پروژه ها و برنامه های ایران ستیزانه واشنگتن، همان ایده ای است که فرقه رجوی حساب ویژه ای روی آن باز کرده اند.
اینکه رجوی ها در این سال ها از حیث نظری و عملی در یک ضعف مضاف قرار دارند بر کسی پوشیده نیست؛ اگر چه آنها دائماً در حال باز تعریف سازمانی از خود و عملکردهایشان برای حصول به مطلوب مد نظرشان عمدتاً در عرصه داخلی هستند اما در لابلای همین رویکردهای مذبوحانه نمایش ملی از خود، آنها تلاش کرده اند با یاد کردن سوگند هم پیمانی با دشمنان ایران اسلامی زیست سیاسی خود را تضمین کنند. شاید اینگونه به نظر برسد که از منظر راهبردی مجاهدین خلق با راهکار استفاده از یک متحد قوی درصدد رسیدن به اهدافی باشند که خود نتوانسته بدان دست یابد و حتی بدان نزدیک شود؛ به عبارت بهتر اینکه نباید این چنین به نظر آید که قرار گرفتن در کنار دشمنان ایران توسط رجوی ها، برنامه عملیاتی آنها با چشم اندازی از پیش تعیین شده در شکل مستقل و انتخابی در کنار وجود گزینه های متعدد دیگر در این باره است که مطئمناً تصوری واهی و مفروضی بی اساس است؛ به نوعی که در این راستا باید در یک بلند پروازی افق محورانه تشکیلات فرقه ای رجوی را گفتمان غالب بر برنامه های ایران ستیزانه غرب قلمداد کرد و آنها را عامل شانتاژی و محرکی کاتالیزور برای ترغیب غرب در ذیل دشمنی با ایران اسلامی قلمداد کرد. به نحویکه با پذیرش این مفروض غلط باید گفت که در مسیر دشمنی غرب با ایران اسلامی عامل اصلی و متغیر کلیدی که به ایفای نقش می پردازد منافقین هستند نه نظام مبتنی بر سلطه جهانی. یعنی تقدم و مترتب بودن منافقین و افکار تقابل جویانه آنها با ایران اسلامی به اهداف و برنامه های ایران ستیزانه غربی ها از یکسو و میزان نفوذ پذیری غیر قابل وصف این تشکیلات در میان دولت های غربی و کشاندن آنها به دنبال خود و اهداف شان در قالب لابی ها تاثیرگذار از سوی دیگر است.
به نوشته بنیاد هابیلیان، اما واقعیت موضوع به مراتب آسان تر از آن است که این گونه پیچیده آن را تصور کرد. بطوریکه آنچه در این باره آشکار می باشد این است که رجوی‌ها نه تنها تصمیم گیرنده نیستند و هیچ گونه اجازه ای نیز در این باره را هم ندارند بلکه آنها تنها در قالب نیروهای مزدوری غرب علیه ایران عمل می کنند. در واقع آنچه مسلم است چیزی بیش از این نیز نیست که منافقین از این طریق تلاش دارند در مسیر ایران ستیزی های غرب به بخشی از برنامه های آنها در این راستا تبدیل شوند. از این رو با سازوکار غربی ها و در درون برنامه های آنها در راستای فشار بر ایران اسلامی فعالیت می کنند. به واقع اهدافی که رجوی ها با قرار گرفتن در درون برنامه دشمنی غرب با ایران دنبال می کنند حول دو محور اساسی شکل گرفته است؛ اولاً زنده نگه داشتن سازمان رو به موتِ منافقین، هدف اصلی و اولویت اولیه است که این سال ها علاوه بر تشدید تنفر عمومی از آنها بواسطه اعمال ضد ایرانی شان، با چالش های ریزش درون سازمانی نیز مواجه شده است، می باشد؛ دوماً از این طریق قصد دارند آینده وهمی خود را از قدرت تضمین کنند و در قالب سهم خواهی های غیر مشروع و زیاده خواهانه از ایران و ایرانی، سازمان قدرت سیاسی را قبضه کنند.
به هر رو بنا بر آنچه بدان اشاره شد باید تاکید کرد که رجوی ها با انتشار اخبار داخلی و خارجیِ مرتبط با ایران تلاش دارند به عنوان بازوی کمکی غرب در راستای اجرا و عملیاتی سازی پروژه براندازی نظام اسلامی فعالیت و کنش گری کنند تا بتوانند به اهداف و برنامه های مورد نظرشان نزدیک شوند. اهدافی که عمدتاً گروهی و محفلی تعریف می شود و نه تنها محلی از منفعت های جمعی یا ملی در آن دیده نمی شود بلکه وقعی به آن نیز داده نمی شود.
دکتر مصطفی مطهری
انتهای پیام
