فرقه رجوی اعضای خود را به قدری دور از دنیای بیرون نگه داشته که افراد کمترین اطلاعی از حقوق پناهندگی و انسانی خود ندارند.
در کمپ فرقه در آلبانی وقتی که کارمندان کمیساریا برای انجام کارهای اداری و پر کردن فرم و مصاحبه مراجعه می کردند و می خواستند که ما نسبت به مسائل حقوقی خود اشراف پیدا کنیم، رهبری فرقه کارمندان کمیساریا را هم دشمن معرفی می کرد به همین دلیل از قبل، مسئولین فرقه برایمان نشست می گذاشتند که چه جوابی به سوالات کارمندان کمیساریا باید بدهیم. به ما می گفتند وقتی در مورد تماس با خانواده از شما سوال شد بگوید که سازمان خودش برایمان حل کرده و در این مورد مشکلی نداریم ، دروغ و فریبکاری تا کجا ؟
افراد را مجبور می کردند که به کارمندان کمیساریا به دروغ بگویید با خانواده هایمان ارتباط داریم واین امکان را سازمان برایمان فراهم کرده در حالی که نفراتی بودند و هستند که ۳۰ سال است از خانواده های خود خبرندارند . فرقه ای که حتی در اتاق اینترنت برای افراد ضابطه گذاشته و کنترل شدید اعمال می کرد که تکی به اتاق اینترنت مراجعه نکنند که مبادا کسی با خانواده اش ارتباط برقرار کند.
آری رهبری فرقه رجوی خلق کاملا ریا کار، ضد انسان و بسیار دروغگو است. یکی از دوستانم که هنوز در زندان اشرف ۳ در آلبانی اسیر می باشد، حدودا ۶۰ ساله و دارای چند فرزند است. وی حدود ۱۷ سال است که از فرزندانش هیچ خبری ندارد ، او گاهی با دیدن خردسالان بغض می کرد و به من می گفت که هیچ اطلاعی از فرزندانم ندارم فقط آرزویم این است که یک بار دیگر بچه هایم را ببینم که چه شکلی هستند. چند بار هم من اطلاع دارم که با تشکیلات فرقه رجوی موضوع تماس خود با خانواده اش را مطرح کرده ولی جواب سرد و سربالا شنیده بود ومورد هتک حرمت قرارگرفت و تا الان هم نتوانسته با فرزندانش تماس برقرار کند و تا ماه ها سر تماس با خانواده با تشکیلات فرقه در گیر بود. لعنت خدا براین فرقه ظلم که با اعضای خودش اینگونه رفتار می کند، پیرمردی که دیدن و شنیدن صدای فرزندانش برایش آرزو شده است. راستی این مریم قجر و مسعود ملعون جواب خدا و مردم ایران، جواب خانواده های اعضا را که سالیان از عزیزانشان خبری ندارند را چه می دهند من فکر می کنم که جواب خدا را به خاطر ظلمی که سالیان به اعضای خود کرده و جواب خیانتهایی را که به مردم ایران کرده اند را در همین آلبانی با فروپاشی تشکیلات پوسیده و ریزش نیرویی روزافزون پس می دهند.
یادداشت از: منوچهر عبدی
انتهای پیام / ایران آزادی
