بعد از سقوط صدام و روی کارآمدن دولت جدید عراق منطقا رجوی شیاد می بایست بساط فرقه اش را از خاک عراق جمع و گورش را گم می کرد. اما از آنجاییک ه وی همیشه در رویای کودکانه واحمقانه کسب قدرت به هر وسیله ممکن سیرمی کند بعد از حاکمیت صدام درمنتهای خیانت و با زیرپا گذاشتن تمامی شعر و شعارهای ضد امپریالیستی خود را به آمریکا آویزان کرد و خط حرکت موازی را جایگزین مبارزه قهرآمیز مسلحانه با آمریکای جهان خوار نمود و در یک دگردیسی ضد انقلابی، مجاهدین به کمین نشسته برسرکوچه آمریکایی ها را به بساط عیش ونوش و میهمانی های آنچنانی سربازان وفرماندهان هار ارتش بوش کشاند تا شاید از این طریق به گندم ری دست یابد.
رجوی درتحلیل های کشکی اش به اعضا چنین وانمود می کرد که دامنه عملیات آمریکا فقط به عراق محدود نمی گردد و ارتش آمریکا در ادامه به ایران هم حمله خواهد کرد. وی ادامه می داد آمریکا فقط روی ما به دلیل تجارب وآشنایی جغرافیایی با مرز وهمچنین مسلح بودنمان حساب باز می کند و آمریکا در نهایت به مسلح کردن ما تن خواهد داد. آنها با ما توافق کرده اند تا زمانی که درخاک عراق هستیم از ما حفاظت خواهند کرد. با خروج نیروهای آمریکایی از خاک عراق و استقرارارتش عراق دراشرف تمامی تحلیل های رجوی نقش برآب شد و او را به شدت غافلگیر کرد. چرا که تحت حاکمیت دولت و ارتش عراق ادامه ماندن او را درخاک عراق با مشکل روبرو می ساخت.
رجوی برای زمینه سازی بازگشت مجدد ارتش آمریکا به اشرف دست به ترفند جنایتکارانه ای زد ودرگیری با ارتش عراق را در دستور کار نیروهای خود قرار داد. ارتش عراق برای حفاظت نیروهای مستقردراشرف درصدد ایجاد یک مرکز پلیس در نقطه ای از قرارگاه اشرف بود زیرا تامین امنیت نیروهای پناهنده درخاک یک کشور برعهده کشور میزبان است و این قانون در کمپ های پناهندگی کشورهای اروپایی هم لازم الاجرا است و گذشته از آن نیروهای آمریکایی که تا قبل از ارتش عراق حفاظت اشرف را برعهده داشتند بدون هماهنگی و اطلاع به مسئولین سازمان به هرنقطه ای از کمپ اشرف سرکشی می کردند بدون اینکه از طرف مسئولین فرقه رجوی محدودیتی برای آنها باشد. ولی درمورد ارتش عراق از طرف سرکردگان فرقه اعلام شد اجازه نخواهند داد تا بالاخره بعد از اولتیماتوم های مکرر ارتش عراق وارد اشرف شد. سرکردگان فرقه رجوی که می دانستند درصورت ایجاد پست بازرسی راه برای فرار نیروهای ناراضی باز خواهد شد به دروغ ما را توجیه کردند که نیروهای عراقی قصد دستگیری ما وتحویل به ایران را دارند ونیروها را به انواع سلاح های سرد مسلح کردند وبا تحریک آنها سد انسانی مقابل نیروهای ارتش عراق ایجاد نمودند.
با وجود هشدارهای مکرر ارتش عراق وشلیک های هوایی نیروهای تحریک شده همچنان دیوارگوشتی درمقابل پیشروی ارتش عراق ایجاد کردند به طوریکه درگیری آغاز شد. جالب اینجا بود که از جمع بیش از۳ هزار نفراز ساکنان اشرف تنها جمع محدودی به تحریک رجوی ها وارد درگیری با ارتش عراق شدند ومابقی بی تفاوت بودند. درجمع کشته شدگان یا بهتربگویم قربانیان توطئه رجوی تعدادی از اعضای ناراضی ومنتقد رجوی هم بودند که گفته می شد بدین ترتیب مورد تسویه حساب فیزیکی قرارگرفتند. بعد از اینکه سرکردگان رجوی سمبه را پر زور دیدند و از حضور نیروهای آمریکایی درصحنه خبری نشد درنهایت درمنتهای ذلت آتش بس را پذیرفتند که همین باعث بروز نارضایتی دربین نیروها شد که اگرقصد آتش بس داشتید چرا این تعداد نفرات را به کشتن دادید.
درجریان این درگیری تعداد زیادی واز جمله خود من مجروح شدیم. فرماندهان فرصت طلب رجوی بجای انتقال مجروحان به پشت صحنه سعی درسوء استفاده تبلیغاتی از خون وبدنهای مجروح قربانیان داشتند تا به نحوی مظلوم نمایی نمایند. یک پای مجروح ولنگان وچهره غرق به خون کشته شدگان تنها خاطره بازمانده من از آن حادثه است. به امید روزی که با فروپاشی این فرقه تروریستی ناگفته ها و حقایق پشت پرده آن برای همگان افشا و آشکار گردد.
رستم آلبوغبیش
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز خوزستان
