در این روزها به مناسبت فرارسیدن انقلاب اسلامی ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ ، دستاوردهای علمی ، فرهنگی و اجتماعی مردم طی چهل سال گذشته در برنامه‌هایی به نمایش گذاشته شده و بررسی می‌گردد.
از طرف دیگر فرقه رجوی با سیاه نمایی مداوم و پررویی‌های وقیحانه قول سرنگونی نظام جمهوری اسلامی را تا ۲۲بهمن ۹۷ داده و با عجز از اعضای ناراضی درخواست کرده حداقل تا بهمن ۱۳۹۷ اوضاع را تحمل کرده و از سازمان خارج نشوند. در این رابطه هم به تکرار دروغ‌های سالانه خود نزد اربابان آمریکایی و اروپایی ادامه می‌دهند که شاید بتوانند جیره بیشتری دریافت و چند صباحی بیشتر به عمر ننگین گروهک اضافه نمایند.
ولی به لطف افشاگری‌های گسترده شاهدان عینی و جداشدگان که هرماه به آن‌ها افزوده می‌شود شاهد فزونی گرفتن فروپاشی و اوضاع به‌هم ریخته درون این فرقه عقب‌مانده و مافیایی هستیم.
در این مطلب سعی شده هرچند کوتاه مروری مختصر به دستاوردهای چهل سال منافقین داشته باشیم.
سازمان منافقین از بدو تأسیس تا کنون با ایجاد فرقه‌ای قرون وسطایی با قطع ارتباط اعضا با دنیای بیرون در جهت مغزشویی و سوءاستفاده هرچه بیشتر ، ربات سازی و پرورش ارگان مافیایی ، جاسوسی و همدستی با اجانب پیش رفته است.
دو دهه همکاری و تبانی با دشمن ملت ایران ، تبدیل‌شدن به ستون پنجم و جیره‌خواری حکومت صدام در سخت‌ترین شرایطی که مردم زیر موج موشک و بمباران بودند موضوعی نیست که از خاطره و یاد ها برود.
به گروگان گرفتن چند هزار جوان ایرانی، مغزشویی، متلاشی کردن خانواده و جدایی فرزندان و کودکان از مادران و پدران، نسل‌کشی، طلاق و قطع ارتباط اعضا، ایجاد زندان‌های متعدد، شکنجه و سایر عامل‌های فاحش نقض حقوق بشر نیز موضوع کمی نیست که بتوانند به‌سادگی و با شانتاژ از آن گذشته و از تاریخ این سرزمین و ملت کنار برود.
همان‌طور که تاریخ هیچ‌گاه فرقه اسماعیلیه و قلعه الموت، ظلم سلاطین سلجوقی و اموی و قاجار را از یاد نخواهد برد ظلم، خیانت، جنایت و نابخردی رجوی ظالم و احمق و نوچه‌هایش را نیز از یاد نخواهد برد و در تاریخ ایران به سخیف‌ترین شکل از او یاد خواهد شد.
مدعی ظالمی که خود را رهبر خواند و درعین‌حال به صغیر و کبیر زن و مرد رحم نکرد. مردان را به بیگاری کشید، به زنان خیانت نمود، و بچه‌های آنان را تار و مار و خانواده‌ها را از بین برد و مقطوع نسل نمود و به اسم آزادی و مبارزه برای حقوق بشر بدترین ظلم و فاحش‌ترین نقض حقوق را از جمله ارزانی اعضایش نمود.
متلاشی کردن خانواده‌ها اعم از خانواده‌هایی که در درون فرقه بودند یا خانواده‌هایی که فرزندان آن‌ها را به گروگان گرفتند، قطع ارتباط با فرزندان و سال‌ها بی‌خبری ظلم کمی نیست که از آن بتوان گذشت.
و در عرصه اجتماعی به‌راستی تأثیر آنان در فرهنگ و هنر و پیشرفت اجتماعی، و علم و دانش ایران چیست؟ این سرکردگان و یا حتی عضوی از فرقه رجوی می‌تواند ادعا کند که در چهل سال گذشته نقشی کوچک حتی کمرنگ در پیشرفت علم و دانش یا تعالی فرهنگ و یا پیشرفت اجتماعی ایرانیان داشته‌اند؟ یا اینکه هر چه بوده علیه آن و برعکس در جهت از بین بردن فرهنگ و دارایی و هستی این ملت رقم خورده است.
ادامه دارد
یادداشت از: مریم سنجابی
انتهای پیام / فراق
