پایگاه خبری-تحلیلی فراق به صورت سلسله وار، سرگذشت زنانی که به دست منافقین کوردل به شهادت رسیدند را روایت می نماید. سرگذشتی که در پیش رو می خوانید داستان به شهادت رسیدن شهیده رقیه محمدی را بازگو می کند.
شهیده رقیه محمدی
تاریخ تولد: ۱۳۳۸/۹/۶
تاریخ شهادت: ۱۳۶۶
محل شهادت :تهران
نحوه ی شهادت: بمب گذاری توسط فرقه رجوی
مادر و فرزندی در یک بمب گذاری کشته شدند . این می توانند تیتر یک خبر باشد ، اما آیا می تواند از عمق این فاجعه سخن بگوید . قربانیان بمب گذاری در ایران کم نیستند و رقیه محمدی نیز یکی از این قربانیان است. او پس از زیارت و در راه بازگشت به خانه ، در انتظار قطاری که او را به خانه اش باز می گرداند، در انفجار بمبی در حوالی راه آهن تهران ، همراه با فرزند شش ماهه اش ، به شهادت رسید.
رقیه محمدی فرزند اسحاق در ششم آذر ماه ۱۳۳۸در میانه به دنیا آمد . از کودکی قالی بافی را یاد گرفت . هفده ساله بود که ازدواج کرد و صاحب سه فرزند شد.
مدتی بود که دلش پر می کشید برای زیارت حضرت معصومه . بالاخره به همراه همسرش و پسرش احمد راهی قم شد . در بازگشت تصمصم گرفتند به تهران سفر کنند و با قطار به میانه برگردند.
شانزدهم اسفند ۱۳۶۶ بود و آنها در بازگشت به سمت ایستگاه قطار می رفتند همسرش رفت تا چیزی بخرد که ناگهان صدای انفجار بلند شد هر کس به سمتی می دوید، برگشت اما رقیه و احمد را ندید. شلوغ بود و نمی توانست آنها را پیدا کند .
دنبالشان گشت ، رقیه و احمد را به بیمارستان منتقل کرده بودند. هرچه کرد آنها را به او نشان ندادند. تنها گفتند پای رقیه قطع شده و احمد سوخته ، بمبی که منافقین در ایستگاه راه آهن گذاشته بودند رقیه و پسر سه ساله اش را راهی سفر دیگر کرد. رقیه سوار قطاری شد که پسر خرد سالش مسافر آن بود و دیگر نتوانست به میانه برگردد، اما هنوز نقش هایی که سرپنجه هایش بر تارو پور دارهای قالی تنیده اند باقی است.
تهیه و تنظیم: معصومه حسن زاده – انجمن نجات استان اردبیل
برگرفته از کتاب «صدای زنان قربانی ترور»
انتهای پیام
