از زمان استقرار کامل فرقه تروریستی رجوی در کشور آلبانی مرگ های عجیبی درون این فرقه رخ داده است. مرگ هایی که بیشتر به تسویه های درون سازمانی شباهت دارد تا به فوت های عادی و به قول خود فرقه پیوستن به یاران مجاهدش.
متعجبم چرا این مرگ ها در سیل جداشدگان از فرقه رجوی در همان کشور آلبانی اتفاق نمی افتد. تعداد زیادی از افراد جداشده در آلبانی در رده های سنی بالایی قراردارند اما هنوز در میان آن ها فوتی رخ نداده است. به راستی درون سیاج اشرف ۳ چه می گذرد؟
یادم هست در جریان حمله موشکی به لیبرتی در دیماه ۱۳۹۲، دو عضو فرقه بدون هیچ جراحتی کشته شدند. رسانه های فرقه اعلام کردند این دو نفر در اثر سکته ناشی از غافلگیری حمله موشکی کشته شده اند. «یحیی زیارتی» یکی از آن دو نفر بود که بعد از حمله موشکی، کمی حالش بد بود ولی بعد از مداوا در بیمارستانی در بیرون از کمپ مجدداً به لیبرتی برگشت، اما بعد از چند روز گفتند یحیی دوباره به بیمارستان منتقل شده و خبر نهایی اینکه او فوت شد.
سران فرقه در آن زمان گفتند ما حتی درخواست دادیم تا او را برای مداوا به اروپا منتقل کنند اما موافقت نشد.
سوال اینجاست : شما که برای مداوایش در اروپا هم اقدام کرده بودید، پس چرا حداقل برای مداوا و بهبود سلامتی کامل یحیی در همان بیمارستان عراقی صبر نکردید و فوراً او را به لیبرتی برگرداندید؟
مرگ های مشکوک اعضاء فرقه رجوی در اشرف و لیبرتی زیاد بود و ظاهراً این قطار مرگ به آلبانی هم منتقل شده است.
غرق شدن «مالک شراعی»،که یک شناگر حرفه ای بود و حالا هم سکته قلبی «آرش پورغلامی». مگر در اشرف ۳ که این همه فرقه از معنویت آن دم می زند چه جوی حاکم شده که جوانترین اعضایش، دچار سکته می شوند؟
شک ندارم که این ها قتل است و نه مرگ معمولی. قتل های تسویه ای که در ادامه حذف اعضاء مسئله دار صورت می گیرد. درست است که مسعود مرده و دیگر وجود ندارد اما ساختار انتقاد ناپذیر فرقه اعضاء منتقد و مسئله دار را در خود ذوب می کند. حالا چه در خواب چه در آب.
یادداشت از: سالاری
انتهای پیام /انجمن نجات مرکز سیستان و بلوچستان
