رجوی بعد از اعدام حنیف نژاد رسماً خود را به عنوان نفر اول فرقه جا زد و همیشه عنوان می کرد که بدیع زادگان گفته ما می رویم و همه بار جنبش و سازمان بر دوش تو خواهد بود.
حالا ببینیم در حدود ۴۰ سالی که از انقلاب گذشت رجوی برای مطامع خود چه جایگاهی را با همدستی مریم رجوی، همسر سومش برای خودش ساخت.
این دو همیشه مقام و سمت خود را جابجا می کردند مثلا مسئول اولی را به همسرش می داد و از تعریف کردن نسبت به هم کوتاهی نمی کردند. حالا ببینیم زیر پوشش رهبر عقیدتی چه خطی را در این سالیان پیش بردند.
در نشستها این خط توسط مریم و دار و دسته اش پیش می رفت و القاب از پیش دیکته شده را در نشست ها مطرح می کردند مثلا ازدواج خودشان را به این شکل به همه قالب می کردند که رهبری جنبش نباید بدون زن می بود.
رهبرعقیدتی چه مقوله ایی بود که به مجاهدین تحمیل کردید جز اینکه از سادگی و انسانیت آنها سو استفاده کنید و همه را برده خود کنید. آنها با همدستی سران کم کم مسعود رجوی را رهبری بلامنازع در همه زمینه ها به فرقه قالب کردند و همه را وادار نمودند تا همه چیز در حریم رهبری است به خصوص زنان فرقه را هم گفتند که متعلق به مسعود است.
وقتی می گوئیم مسعود کیش شخصیت داشت دروغ نگفتیم چون هیچ کس را قبول نداشت. مریم در تعریف و تمجید برای شوهرش کم نمی گذاشت، «حجت روی زمین» عین جمله را می گویم «خدا هیچوقت زمین را بدون حجت نمی گذارد» و «مسعود حالا حجت روی زمین است یا عالم غیب» یعنی که او از هر چیزی خبر دارد فقط نگفت که شوهرش پیامبر در حال حاضر است.
یادداشت از ش. ف
عضو جدا شده از فرقه رجوی در آلبانی
انتهای پیام / فراق
