در خلال سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ و در اوج تنش های فزاینده میان ایران و دولت های غربی بر سر برنامه هسته ای ایران، چهار تن از دانشمندان و چهره های مرتبط با برنامه هسته ای با طراحی دقیق و در عملیات های جداگانه توسط سرویس جاسوسی اسراییل و با عاملیت اعضای فرقه رجوی به شهادت رسیدند.
پس از بروز این حوادث و لطمات جبران ناپذیری که به ساحت علوم هسته ای بویژه با شهادت دو استاد مبرز آقایان دکتر مسعود علیمحمدی و دکتر مجید شهریاری وارد گردید، تحلیل های متفاوتی در مورد بانیان ترورها، چگونگی طراحی و هدایت عملیات ها، نحوه حفاظت از سرمایه های علمی کشور و… ارائه گردید. جالب آنکه در همان سال ۲۰۱۲ ان.بی.سی نیوز از قول چندین مقام آمریکایی مرتبط با آژانس های اطلاعاتی و امنیتی آمریکا اعلام کرد که ترور دانشمندان هسته ای ایران توسط اسراییل و با همکاری سازمان مجاهدین خلق صورت گرفته است. ان. بی. سی اهداف اسراییل از طراحی این ترورها را ترغیب دانشمندان هسته ای ایران به دست کشیدن از همکاری در پروژه های هسته ای ایران و همچنین تحریک آن ها به خروج از کشور و اخلاق در برنامه هسته ای! ایران دانست.
اما نکته بسیار تامل برانگیز در سالهای اخیر که تا حدود زیادی ابعاد اجرایی عملیات های تروریستی تحت همکاری موساد و فرقه خائن منافقین را افشا ساخت و البته فرصت مناسبی برای دستگاه دیپلماسی کشور در جهت رسواسازی و تبیین ماهیت عاملان آن را فراهم نمود، انتشار کتابی تحت عنوان Rise and Kill First (برخیز و اول [تو] بکش) از سوی آقای رونن برگمن، خبرنگار مطرح روزنامه یدیعوت آحارانوت بود. برگمن در این کتاب اشاره می کند که اسراییل طی هفتاد سال گذشته حدود ۲۷۰۰ عملیات ترور (موفق و نافرجام) داشته است. وی در کتاب ۶۰۰ صفحه ای خود از طریق مصاحبه با کارمندان موساد، شین بت و ارتش اسراییل (حدود دو هزار مصاحبه) توانسته زوایای پنهان بسیاری از ترورهای صورت گرفته توسط سرویس اطلاعاتی اسراییل و تاکتیک های شگرفی که برای انجام این عملیات های ترور صورت گرفته را آشکار سازد (از جمله کسانی که برگمن با وی مصاحبه نموده و بر اهمیت اثر او افزوده، میر داگان است که ۸ سال ریاست سازمان موساد را بر عهده داشته است). از جمله عملیات هایی که در کتاب برگمن مورد اشاره قرار گرفته و زوایای آن را آشکار نموده است، ترور دانشمندان هسته ای ایران است.
برگمن همچنین در مقاله بسیار مهمی که ۵ مارس ۲۰۱۸ در وبسایت پولیتیکو منتشر نمود چگونگی طراحی و هدایت ترور دانشمندان هسته ای ایران را شرح داده است. در اینجا فرازهایی از مقاله مذکور مورد اشاره قرار می گیرد.
طبق اظهارات برگمن «در می ۲۰۰۳، معاون رییس موساد (طمیر پاردو) یک طرح فوق محرمانه برای متوقف کردن فعالیت های ایران در مسیر دستیابی به سلاح های هسته ای را به رییس موساد (مایر داگان) ارائه می کند. پاردو در طرح خود تاکید می کند که همیشه فرض اولیه این است که کشوری مانند ایران که به لحاظ تکنولوژیکی پیشرفته است و دارای منابع فراوانی است و بدنبال دستیابی به سلاح هسته ای است، در این مسیر موفق خواهد بود. لذا تغییر این برنامه فقط در صورت تغییر هویت سیاسی ایران یا تغییر نظر رهبران ایران امکانپذیر است. در چنین شرایطی اسراییل سه انتخاب دارد: یا ایران را فتح کند یا نظام ایران را تغییر دهد و یا مقامات ایران را قانع سازد که منافع حاصل از توقف برنامه هسته ای برای کشورشان بسیار بیشتر از پیشبرد این برنامه است. در خلاصه این طرح، مایر داگان (رییس موساد) چنین نوشت که از آنجا که فتح ایران یا تغییر نظام حاکم در آن ممکن نیست فقط راه حل سوم امکانپذیر است. (به این معنا که از طریق عملیات های مختلف چنان فشاری بر نظام حاکم بر ایران وارد گردد که مقامات آن کشور متقاعد گردند که برنامه هسته ای دستاورد چندانی برای ایران نداشته و لذا اجرای آن را متوقف گردانند.)
طرح مورد نظر موساد ابعاد مختلفی داشت. در کنار فشارهای سنگین دیپلماتیک و تحریم های فلج کننده اقتصادی، حمایت از گروه های مخالف و اقلیت ها و جلوگیری از رسیدن موارد و تجهیزات لازم به ایران… عملیات مخفیانه منجمله خرابکاری در تاسیسات هسته ای ایران و از بین بردن شخصیت های کلیدی برنامه هسته ای در زمره برنامه های مورد توجه موساد برای ایجاد اختلال در مسیر برنامه هسته ای ایران بود.
برگمن در مقاله خود اشاره می دارد این بزرگترین طرح در طول تاریخ برای توقف یک کشور از دستیابی به سلاح های هسته ای بوده که با هدف اصلی جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای طراحی شد تا اینکه ایران یا به دلیل تحریم های اقتصادی وادار به تسلیم گردد یا نظام حاکم سرنگون شود. و برای اجرای این طرح یک همکاری مشترک بین سازمان سیا، ان اس آ، موساد و سازمان جاسوسی ارتش اسراییل آغاز گردید.
در نهایت پس از آنکه تحریم های آمریکا نتوانست مانع جدی برای پیشبرد برنامه هسته ای ایران ایجاد کند در کنار عملیات های خرابکارانه در تاسیسات هسته ای (مثل ماجرای انتشار ویروس استاکس نت در سیستم کامپیوتری نیروگاه هسته ای نطنز) با کنار رفتن میر داگان و جایگزینی پاردو بعنوان رییس موساد در سال ۲۰۱۰، عملیات ترور دانشمندان هسته ای با همکاری منافقین گردید.
در سالهای اخیر بسیاری از منابع غربی بر همدستی منافقین در ترورهای مذکور تحت آموزش ها و هدایت موساد و روند فعالیت های صورت گرفته تاکید داشته اند. اخیرا هم (۵ سپتامبر۲۰۱۸) مقاله ای افشاگرانه با عنوان «چگونه اسراییل به جنگ برنامه هسته ای ایران رفت؟« در نشنال اینترست منتشر گردیده که به تشریح جزئیات تلاش های اسراییل برای متوقف کردن برنامه هسته ای ایران با مباشرت خائنین اعضای فرقه رجوی و از رهگذر ترور دانشمندان هسته ای می پردازد. سباستین روبلین، نویسنده این مقاله بر یک نکته جالب تاکید می کند و آن این است که «در این عملیات ها، تاکتیک هایی مورد استفاده قرار گرفت که در صورت به کار گرفته شدن علیه دانشمندان اسرائیلی یا آمریکایی، به طور قطع در دنیای غرب، تروریسم یا قتل نامیده می‌شدند. به نظر می‌آید محکوم کردن یا ستایش از ترورها نه براساس روش‌های مورد استفاده، بلکه بر مبنای اینکه چه کسی آن‌ها را انجام داده است، صورت می‌گیرد».
یادداشت از دکتر نواب محمدی
انتهای پیام / بنیاد هابیلیان
