فرقه رجوی وسران آن در موضوع خانواده آنقدرحساس هستند و در وحشت به سر می برند که حاضرند هرحرفی به آنها زده شود ولی خانواده سمت آنها نیاید.
تعدادی زیادی خانواده ها زمانی که درعراق بودیم آمده بودند و تعدادی را به اسم صدا می کردند و این موضوع آنقدرآنها را ترسانده بود که نفرات را صدا زده و تحت فشار روحی و روانی قرار می دادند که باید موضع گیری کنید.
اعضای اسیر از ترس این موضوع که راه به جایی ندارند و فردا هزار و یک مارک به آنها می خورد وارد این موضوع می شدند.
سران فرقه می گفتند که باید بروی مصاحبه تلویزیونی و این حرفها را بزنی . آنها تا چندین روز نفر را صدا می کردند که وقتی برای مصاحبه می روی بایستی مرزبندیهایت مشخص باشد و ما با حکومت ایران مرزسرخ داریم. سران فرقه از صبح تا شب افراد را برای این کار می بردند و شخص به طور مستمر تحت یک فشار روحی و روانی بود.
بعد از انجام این کارهم تا چندین روز فرد را صدا می کردند که بایستی گزارش «صفر، صفر» بنویسی. در بحث خانواده و بعد از اتمام این مرحله نشست جمعی می گذاشتند و آن افراد باید آن چیزی که درذهن خودش در مورد خانواده بود را درجمع می گفت واگر حرفی می زد که خلاف حرف فرقه بود با او برخورد می شد. به این شکل آدم ها را می ترساندند واین شیوه کارشان بود.
یادداشت از نبی احمدی
انتهای پیام / فراق
