اخیرا خبر رهایی محمد رجوی ( مصطفی ) فرزند مسعود رجوی در فضای مجازی پیچیده است و در فیس بوک نیزبا ایجاد صفحه ای فعالیت هایی را آغاز نموده است .
مقدم بر همه چیز عرض سلام و احترام دارم خدمت محمد آقا دوست قدیمی ، تصمیم جسورانه ، اقدام متهورانه و رهایی از تشکیلات رجوی را به شما تبریک و تهنیت میگویم و آینده ای سرشار از موفقیت و پیشرفت ، آرامش و ترقی روز افزون را برایتان آرزو دارم .
چند سالی است که روند جدایی و فروپاشی فرقه رجوی سرعت بیشتری پیدا کرده است و در دنیای بیرون سیاسیون چه هواداران ودنباله روهای تشکیلات که بیشتر نقش آتش بیار معرکه دارند و بیرون از تشکیلات کار سیاسی برای سازمان می کنند البته که کلنگ مفت نیز نمی زنند و چه جداشدگان و مخالفان تشکیلات رجوی همه و همه مترصد حوادث و تحولات هستند تا هرکدام به زعم خود موضعگیری نمایند و البته جداشدگان به علت تالمات روحی و آسیب هایی که در این سالیان داخل تشکیلات متحمل شده اند و در عین حال علم و اطلاعات و شناخت دقیق تر و عینی تری از روند تحولات پیرامون تشکیلات دارند و بقول خودمانی «دستی در آتش دارند» بیشتر و زود تر از همه در خصوص جداشدن افراد وارد موضعگیری و ابراز نظر میشوند .
در مورد محمد رجوی نیز چنین شده که بلافاصله عده ای اطراف ایشان اعلام نظر می کنند و منتظر روند تحولات هستند .
اما به نظر بنده حقیر، ابتدا باید آزادگی و آزاد مردی، شناخت و بینش و تصمیم وی را ستود که با همه محدودیت هایی که وی بطور مظاعف داشت ، از اینکه به هرحال فرزند رهبر این تشکیلات است، از اینکه کلی حفاظت و مراقبت های ویژه، تاکیدات و ملاحظات فراوان که همه اینها کار و تصمیم جدایی را بسیار سخت تر می نمود اما از همه موانع عبور نموده و امروزه در دنیای آزاد خودش برای آینده خویش تصمیم میگیرد .
به نظرم بایستی قبل از هرچیز اجازه داد تا محمد خودش را در دنیای بیرون از تشکیلات پیدا کند و این بار با تحقیق و تفحص و شناخت دقیق واقعیات و این بار توسط شخص خودش و نه تحمیل و دیکته تشکیلات ، مسیر و روند تحولات زندگی خود را رقم بزند و چه بسا اصلا نخواهد علیه و یا له کسی حرفی بزند و موضعگیری نماید .
اما جدایی محمد رجوی ، علل و ریشه های آن ، موضعگیری فرقه و تهمت ها و ناسزاهایی که در آینده فرقه به رسم عادت به محمد خواهد زد بیشتر از هرچیر قابل بررسی و از هر حیث قابل توجه می باشد .
اگر چه نمی توان به طور دقیق موضعگیری فرقه و سایت ایران افشاگر را پیش بینی نمود اما طبق روال عادی می بایست محمد که از بی بدیل ترین گوهران بی بدیل و گل های سر سبد تشکیلات رجوی و انقلاب مریم به حساب می آمد بلافاصله در لحظه جدایی از تشکیلات در صف خائنین و مزدوران قرار گیرد اما واقعا این مارک و برچسب به محمد می چسبد ؟
البته تا آنجا که ما اطلاع داریم محمد از بدو ورود به فرقه آنچنان که مسعود و مریم رجوی و سران تشکیلات انتظار داشتند جذب تشکیلات نشد و همواره در سرفصل ها و تحولات دارای موضع و نظر متفاوتی بود از جمله حضور فرقه در عراق و به اصطلاح ارتش آزادیبخش در عراق را قبول نداشت .
محمد همواره در تشکیلات تحت مراقبت بود البته به نام حفاظت برای وی اما در اصل نمی خواستند محمد با کسی ارتباط داشته باشد تا از دیدگاهای نقادانه اش کسی را تحت تاثیر قرار دهد .
اما حالا که محمد رسما و علنا جداشده ، فرقه آنرا چگونه توجیه خواهد کرد ؟
و موضوع مهم بعدی اینکه غیبت کبرای شخص مسعود رجوی تا کی و تحت چه شرایطی ادامه خواهد داشت.
راستی کار بایستی به کجا برسد تا رهبر یک فرقه که خود را انقلابی ترین تشکیلات می داند و سالیان با قیاس مع الفارق خود را با امام حسین تشبیه میکرد که قرار بود پرچم سرخ حسینی را در دست بگیرد و در پیشاپیش نیروهایش برای مبارزه هل من ناصر بطلبد اکنون اگر در قید حیات است و ذره ای غیرت دارد علیه تمام قید و بند های سیاسی ، تعهداتشان به آمریکا و همه زد و بند ها و تعهدات پشت پرده قیام نماید و جلوی عقب نشینی نیروهایش از آلبانی به آنطرف تر را بگیرد و تکلیف همه نیروها را روشن نماید .
گزیده ای از نوشته داوود باقروند در مورد مسعود رجوی و پسرش محمد را در زیر می خوانیم:
مسعود که بسیار عصبانی بود و دهانش کف کرده بود و از کلمات رکیک استفاده میکرد، قرآنی را که دستش بود بر روی میز کوبید و گفت:این خرچه – خوکچه هر که می خواهد باشد، از قرآن لباس هم بپوشد این حرام زاده طئمه ایران است که نمی خواهد در فرقه باشد، می خواهد مانند عمو کاظمش با کسب تحصیلات عالیه به مردمش خدمت کند و با خشونت مخالف است کار ما را خشونت می داند، نمی داند که باید به هر قیمت همینجا بماند و بمیرد».
در هر حال با کنجکاوی منتظر موضعگیری فرقه در مورد محمد رجوی هستیم .
علی مرادی
انتهای پیام/ انجمن نجات مرکز لرستان
