پلیس ضد تروریست فرانسه روز سه شنبه ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ برابر با ۲۷ خرداد ۱۳۸۲ به دفاتر سازمان مجاهدین خلق و ساختمان های مسکونی آنان که متهم به تروریسم بودند حمله برد.
آنها ضمن دستگیری مریم رجوی و ١۶۵ نفر از کادرهای برجسته مجاهدین، ۱٫۳ میلیون دلار پول نقد از صندوقی در اطاق خواب مریم رجوی مصادره کردند. روایت های بعدی میزان پول نقد مصادره شده از صندوق شخصی مریم رجوی را تا هشت میلیون دلار تخمین می زنند.
همچنین کامپیوترها، اسناد کتبی و سایر وسایل الکترونیکی جاسوسی مربوط به این گروه ضبط گردیده و به مکانی نامعلوم منتقل گردید.
در همین رابطه بلافاصله وزارت کشور فرانسه به نقل از قاضی ضد تروریسم، ژان لویی بروگیر، در بیانیه ای گفت: “حمله پلیس، به دلیل ارتباطات جنایی، برای تدارک عملیات تروریستی و تامین هزینه فعالیت های تروریستی (توسط فرقه رجوی) صورت گرفته است. دفاتر این سازمان در پاریس، پایگاه های عملیاتی، تشکیلاتی و لجستیک برای جمع آوری پول های مشکوک است.”
پول شویی و طراحی عملیاتی برای حذف فیزیکی اعضای جداشده مجاهدین در اروپا از جمله اتهاماتی سنگینی بود که کلیت منافقین را نشانه رفته بود. روزنامه فرانسوی زبان فیگارو در همان ایام نوشت که مجاهدین خلق طرح حذف فیزیکی بیش از ۲۵ عضو جداشده از مجاهدین را در دستور کار قرار داده بودند. این روزنامه در ادامه افزوده بود اسنادی بدست آمده است که نشان می دهد مجاهدین خلق در تدارک حملات تروریستی به ۱۳ سفارت ایران در کشورهای اروپایی بودند.
در همان تاریخ روزنامه نیویورک تایمز انگیزه دولت فرانسه از دستگیری مریم رجوی و همراهانش را جلوگیری از انتقال کانون سیاسی ـ عملیاتی سازمان مجاهدین خلق از عراق به فرانسه عنوان کرد.
پی‌یر دوبوسکه رییس وقت سازمان اطلاعاتی فرانسه، در خصوص دستگیری مریم رجوی گفت؛ سازمان‌های اطلاعاتی فرانسه از پاییز ۲۰۰۲ متوجه ورود شمار روزافزون مجاهدین خلق از عراق شده بودند. منافقین یک کارخانه تولید رنگ را در شهر «سنت کوئن لامون» اجاره کرده بودند و ضمن راه‌‌اندازی یک استودیوی تلویزیونی و نصب بشقاب‌های ماهواره‌ای، در حال تبدیل کردن آن به یک مرکز ارتباطات بودند. این امر دال بر شروع ابعاد جدیدی از فعالیت‌های تخریبی این فرقه تروریستی بود.
دومینیک دوویلیپن وزیر وقت امور خارجه فرانسه نیز گفته بود؛ گروه مجاهدین در خاک فرانسه عملیات تروریستی را طراحی می‌نموده است و کشورش به هیچ وجه نمی تواند میزبان تروریسم باشد. وی اقدام دستگاه قضایی فرانسه را موضوعی قضایی دانسته، نه سیاسی و گفت: سازمان مجاهدین، یک گروه تروریستی است که مسئولیت دهها عملیات را در ایران پذیرفته است.
ژان پی یر رافارن نخست وزیر فرانسه در گفت و گویی با روزنامه لوموند، عملیات پلیس این کشور علیه مجاهدین خلق را اقدامی در جهت منافع ملی اعلام کرده و گفته بود؛ حمله به اماکن سازمان تروریستی مجاهدین خلق به دلیل بروز دوره‌ای پرتشنج میان حلقه های تروریستی جهان صورت گرفته است. او ادامه داد بود که بازداشت اعضای این سازمان به فرانسه اجازه می‌دهد مانع ورود و استقرار تروریست ها در خاک فرانسه شویم.
آقای رافارن گفته بود اتحادیه اروپا سازمان مجاهدین خلق را گروهی تروریستی می‌داند و این سازمان مسئولیت بیش از یکصد و پنجاه مورد حمله را در خاک ایران پذیرفته است.
بنابه گفته نخست وزیر فرانسه، قاضی دادگاه ضد تروریسم این کشور برای نابود کردن نقطه ثقل این سازمان به پلیس دستور حمله به مقرهای آن را داده است. منابع رسمی دولت فرانسه همچنین اظهارنظر برخی منابع خبری درباره درخواست ایران از این کشور، مبنی بر بازداشت مجاهدین خلق را، رد کردند.
برخلاف مجاهدین خلق که برای دستگیری مریم رجوی در روز ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ داستان پلیسی ساخته و حکومت ایران را دخیل می دانست، تا آنموقع تصور می‌شد مریم رجوی کنار دیگر اعضای مجاهدین خلق و در پادگان اشرف مستقر است. اما بعد از عملیات نیروهای فرانسوی علیه پایگاه‌های مجاهدین در پاریس و…، خبرگزاری‌ها اعلام نمودند که مریم رجوی در شمار کسانی است که در پاریس دستگیر شده است.
مجاهدین بلافاصله دست بکار شدند. آنها ضمن بسیج اعضا و هواداران خود در فرانسه و اروپا برای خودسوزی، در نظر داشتند پادگان اشرف را با ساکنانش به آتش بکشند.
بر اساس یک دستور تشکیلاتی که از طرف مسعود رجوی و ستاد ارتش آزادیبخش صادر شده بود، خواسته شده بود اعضای سازمان مجاهدین خود را در فرانسه و اروپا به آتش بکشند. هدف سازمان از این اقدام تحت فشار گذاشتن فرانسه و ناگزیر کردن به آزادی افراد دستگیر شده و مشخصا مریم رجوی بود.
در پی این اقدام سازمان یافته تشکیلاتی در فرانسه، سوییس، ایتالیا و کانادا، دهها تن از اعضای مجاهدین خلق در مقابل چشمان بهت زده شهروندان اقدام به خودسوزی نمودند.
منافقین حتی مقدمات این خودسوزی‌ها از قبیل تصویربرداری و ضبط وقایع را از پیش فراهم کرده بودند. روزنامه لو پاریسین در این رابطه نوشته بود، مجاهدین خلق قبل از نمایش چندش آور خودسوزی، با خبرنگاران تماس گرفته و آنها را به محل خودسوزی دعوت کرده بودند.
این مسئله محدود به کشورهای اروپایی نبود. در پادگان اشرف نیز صفی طولانی برای خودسوزی ها در انتظار بود. از شب ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ کلیه نفرات مستقر در پادگان اشرف و فرماندهانشان در اصلی ترین خیابان قرارگاه گردهم آمده و منتظر علامتی بودند تا خودسوزی ها شروع شود. گالن های بنزین نیز از پیش فراهم شده بود. وحشت بزرگی در بین اعضا و کادرهای مجاهدین حکمفرما بود. بسیاری با اینکه ناراضی بودند اما به اجبار در این تجمع گرد هم آمده بودند. سئوال این بود که آیا مسعود رجوی کبریت را بر تمامیت تشکیلات خود خواهد کشید؟ چه زمانی؟ چند ساعت دیگر زنده ایم؟
آن شب و روز بعد از همه جا مرگ می بارید. اما لابلای این وحشت سنگین جرقه هایی از روشنگری نیز پدیدار شد. همه می پرسیدند ما فکر می کردیم مریم رجوی ما را در شرایط جنگی تنها نخواهد گذاشت. اما گویا مادر ایدئولوژیک مجاهدین در روزهای قبل از سرنگونی صدام و در غیاب مسعود رجوی، با تعداد زیادی از کادرهای برجسته به صورت مخفیانه به فرانسه فرار کرده بودند تا بخش اروپایی سازمان مجاهدین را فعال نمایند.
بالاخره پس از بیست و یک خودسوزی در فاصله ۱۷ تا ۲۱ ژوئن در فرانسه و سایر کشورها، مجاهدین خلق از قول وزارت کشور فرانسه گفتند که موضوع استرداد مریم رجوی به ایران در کار نیست، چرا که دولت ایران چنین درخواستی ارائه نکرده است. این خبر باعث شد که کبریت ها خاموش شده و گالن های بنزین به پمپ بنزین قرارگاه اشرف بازگردانده شوند.
پرونده قضایی ۱۷ ژوئن ۲۰۰۳ پس از خارج ساختن هدف دار مجاهدین از لیست سیاه اروپا، در تاریخ ۲۵ شهریور ۱۳۹۳ برابر با ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۴ از طرف یک قاضی فرانسوی مختومه اعلام شد.
اما این واقعه نشان داد که فرقه رجوی و شورای زیر نظر مسعود و مریم رجوی، بر خلاف ادعای خود مبنی بر ترک اقدامات تروریستی، همچنان به دلیل ماهیت فرقه ای و تروریستی آن مستعد و در هر زمانی حاضر به تروریسم است. گردهم آیی تکراری و سالانه مجاهدین در پاریس که میلیون ها دلار هزینه در بر دارد، برای گرامیداشت عملیات های تروریستی داخل ایران در دهه شصت و چنین روزی است!
یادداشت از جواد فیروزمند
انتهای پیام
