رسانه آلبانیایی در یادداشتی به اقدامات ضدانسانی و تبهکارانه تشکیلات تروریستی منافقین در این کشور واکنش نشان داد.
به گزارش خبرنگار فراق، رسانه «گازتا ایمپکت» آلبانی در یادداشتی با عنوان: «تشکیلات تروریستی مجاهدین خلق؛ از انکار تا شانه خالی کردن از مسئولیت» به فعالیت‌های تبهکارانه منافقین در کشور آلبانی پرداخت و به افتراهای این تشکیلات تروریستی علیه روزنامه‌نگاران پاسخ داد.
به گزارش فراق در بخش‌هایی از این یادداشت آمده است: سال‌هاست که تشکیلات تروریستی مجاهدین خلق، مانند یک سازمان مافیایی، میان بحران درونی و نابودی سیاسی در نوسان است. این شبکه‌ای است که امروز با پول‌شویی، قاچاق انسان، انتقال غیرقانونی وجوه و بازار سیاه در تلاش برای سرپا نگه داشتن خود است و با هزینه‌های سرسام‌آور تلاش می‌کند خود را مهم جلوه کند؛ در حالی که حتی در ساختار داخلی خود نیز دیگر از مشروعیت برخوردار نیست.
در چنین وضعیتی، طبیعی است که حتی یک روزنه کوچک به سوی حقیقت، پایه‌های پوسیده این تشکیلات را بلرزاند. دقیقاً همین ترس است که باعث شده تشکیلات، بازی قدیمی برچسب‌زنی را از سر بگیرد و یک روزنامه‌نگار مستقل را مزدور بنامد.
اما این بار، دیوار پوسیده تبلیغات تشکیلات در برابر یک حقیقت روشن فرو ریخت: روزنامه‌نگاری که تنها گناه او این است که صدای خانواده‌هایی شده است که دهه‌هاست، پشت دیوار کمپ های اشرف، لیبرتی و تیرانا، از دیدن عزیزان خود محروم شده‌اند. روزنامه‌نگار مقصر نیست؛ مقصر خود تشکیلاتی است که ۴۰ سال مادران را از فرزندانشان جدا کرده است.
او یک حقیقت ساده را ثبت کرد: اشک‌های مادران، انتظار پدران و درد خانواده‌هایی که تنها چند دقیقه ملاقات می‌خواهند. و همین کافی بود تا ساختار شکننده تشکیلات به لرزه درآید.
سؤال اصلی اینجاست: اگر تشکیلات تروریستی مجاهدین خلق چیزی برای پنهان کردن ندارد، چرا از یک روزنامه‌نگار می‌ترسد؟ چرا ملاقات یک مادر و فرزند، تهدیدی برای امنیت تلقی می‌شود؟ پاسخ روشن است: زیرا حقیقت بزرگترین دشمن تشکیلات است.
سال‌هاست که تشکیلات تروریستی مجاهدین خلق توسط شبکه‌ای از فعالیت‌های زیرزمینی و جنایی حمایت می‌شود؛ شبکه‌ای که حتی در گزارش‌های بین‌المللی نیز به آن اشاره شده است.
از تشکیلاتی که: قاچاق انسان کرده، افراد را با هویت‌های جعلی جابه‌جا کرده، پول‌های مشکوک را از اروپا به خاورمیانه پول‌شویی کرده، اعضای ناراضی را تهدید، زندانی و شکنجه کرده و می‌کند، حتی حق یک تماس تلفنی با خانواده را به آن‌ها نمی‌دهد، کاملاً قابل درک است که از یک دوربین، یک قلم و یک روزنامه‌نگار مستقل بترسد.
تشکیلات تروریستی مجاهدین خلق از فرو ریختن دیوار دروغ‌ها می‌ترسد. از دوربین یک روزنامه‌نگار می‌ترسد؛ از آزادی می‌ترسد. می‌داند که اگر حقیقت بدون سانسور منتشر شود، پایان آن ناگزیر است.
تشکیلات مجاهدین خلق، شبکه‌ای مافیایی، ورشکسته و با ماسک بزک کرده سیاسی، روز به روز در حال عریان شدن است.
انتهای پیام
