تشکیلات تروریستی مجاهدین خلق که سال‌هاست پایگاه اجتماعی خود را در داخل ایران از دست داده، امروز برای حفظ نفس سیاسی، به نمایش‌های کودکانه و تبلیغات توخالی پناه برده است.
در ماه‌های اخیر، این گروه با استفاده از تعداد اندکی از اعضای سالخورده و مأیوس خود در برخی کشورهای اروپایی، اقدام به برپایی «میز کتاب» و «اکسیون‌های چند نفره» در خیابان‌ها مشغول است؛ برنامه‌هایی که بیشتر به تئاتر خیابانی شکست‌خورده شبیه است تا فعالیت سیاسی جدی.
در آمریکا نیز علیرضا جعفرزاده، مهره تبلیغاتی و ربات رسانه‌ای این تشکیلات مافیایی جاسوس، با سناریوهای نخ‌نما به‌اصطلاح «افشاگری» می‌کند.
از سوی دیگر، سران این گروه با دلارهای صدام و بودجه‌های لابی‌گری، سالن‌هایی را در برخی پارلمان‌ها اجاره می‌کنند و سپس با ژست پیروزی در رسانه‌های وابسته‌شان ادعا می‌کنند که «فلان پارلمان» مریم قجر عضدانلو را دعوت کرده است؛ در حالی که حقیقت چیزی جز «اجاره صندلی» و «خرید وقت» نیست.
این تشکیلات تروریستی جاسوس، نه‌تنها در اروپا، بلکه در آلبانی نیز از میزبانی این کشور سوءاستفاده می‌کند و حتی در امور داخلی آن دخالت می‌کند. سابقه این دخالت‌ها طولانی است؛ در عراق نیز با حمایت مستقیم از گروه‌های تروریستی و انجام عملیات مسلحانه، به جنایات خود ادامه می‌داد.
نکته مهم آن است که چرا این تشکیلات تروریستی دچار نوعی «جنون گاوی» شده و مدام در حال جست‌وخیزهای میمونی است؟
پاسخ روشن است: برای مطرح‌ماندن و بقا، هیچ مرز سرخی را رعایت نمی‌کند. حتی به حمایت از تروریست‌های فعال در شرق کشور نیز روی آورده و آن‌ها را به انجام عملیات کور تروریستی تشویق می‌کند؛ عملیاتی که قربانیان اصلی آن، مردم بی‌گناه هستند. تحرکات تروریستی اخیر گروهک جند الشیطان در زاهدان، نمونه روشنی از این همدستی است و شواهد نشان می‌دهد که تشکیلات رجوی در این زمینه نیز حامی و شریک فکری آن‌ها بوده است.
این مجموعه اقدامات نشان می‌دهد که گروهک رجوی، از سالن‌های اجاره‌ای و عکس‌های تبلیغاتی تا دخالت در مرزها و حمایت از تروریسم، راهی جز نمایش‌های بی‌ثمر و خشونت‌طلبانه برای ادامه حیات خود نیافته است؛ مسیری که به انزوا و سقوط کامل ختم خواهد شد.
عیسی آزاده، عضو سابق مجاهدین خلق
انتهای پیام
