مادر «ثریا عبداللهی» در نامه‌ای به نخست‌وزیر آلبانی از وی خواست تا صدای خانواده‌ها برای دیدار با عزیزانشان را بشنود و با التزام به اصول انسانی و تعهدات بین‌المللی، گامی مؤثر در جهت رفع این رنج عمیق بردارد.
به گزارش فراق، متن نامه این مادر به نمایندگی از مادران چشم انتظارِ اعضای گرفتار در تشکیلات مجاهدین خلق، خطاب به «ادی راما» به شرح زیر است:
جناب آقای ادی راما
نخست‌وزیر محترم جمهوری آلبانی
ما، خانواده‌هایی از ایران، با قلبی آکنده از درد و امید، این نامه را به شما می‌نویسیم تا از وضعیت فرزندانمان که بیش از یک دهه در منطقه‌ای به نام «مانز» در کشور شما، تحت کنترل تشکیلاتی به نام سازمان مجاهدین خلق به سر می‌برند، سخن بگوییم.
این افراد، که بسیاری از آن‌ها به اجبار و در شرایط غیرانسانی از کشورهایی نظیر ایران، ترکیه، افغانستان، پاکستان و حتی زندان‌های رژیم بعثی عراق به این تشکیلات پیوسته‌اند، سال‌هاست از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود محروم ماندند.
پیشینه‌ای از رنج خانواده‌ها
فرزندان ما، پیش از انتقال به آلبانی، سال‌ها در کمپ «اشرف» مجاهدین خلق (MOK) در عراق، تحت شرایطی غیرانسانی و با تحمل فشارهای شدید روحی و جسمی به سر بردند. ما، به عنوان والدین، سال‌ها در برابر درهای بسته این کمپ تحصن کردیم تا تنها برای لحظه‌ای بتوانیم عزیزانمان را ببینیم. حاصل این تلاش‌های طاقت‌فرسا، فرار صدها نفر از این اسارتگاه بود که خود گواهی بر وضعیت غیرقابل‌تحمل آن مکان است. پس از انتقال این افراد به کشور شما، با امید به زندگی آزاد و مطابق با قوانین بین‌المللی پناهندگی، انتظار داشتیم که آن‌ها از حقوق اولیه انسانی برخوردار شوند. اما متأسفانه، گزارش‌ها حاکی از آن است که این افراد همچنان تحت کنترل شدید تشکیلات مجاهدین خلق قرار دارند و از ارتباط با خانواده‌هایشان، انتخاب آزادانه مسیر زندگی، و حتی حقوق اولیه نظیر ازدواج و تشکیل خانواده محروم‌اند.
سؤالاتی از شما، به عنوان مقام مسئول
جناب آقای نخست‌وزیر، ما به عنوان مادران و پدرانی که سال‌هاست در انتظار خبری از فرزندانمان هستیم، از شما می‌پرسیم
-آیا از شرایط زندگی این افراد در کمپ مانز آگاهی کامل دارید؟
-چه اقداماتی برای نظارت بر وضعیت حقوق بشری این افراد در خاک کشورتان انجام داده‌اید؟
– آیا این افراد از حق ارتباط با خانواده‌هایشان، دسترسی به اطلاعات، و انتخاب آزادانه سبک زندگی برخوردارند؟
-چرا تاکنون هیچ دعوتی از خانواده‌ها برای دیدار با عزیزانشان، مطابق با تعهدات بین‌المللی از جمله کنوانسیون‌های صلیب سرخ، صورت نگرفته است؟
– همچنین، پرسش ما این است که چرا پس از عملیات نیروهای امنیتی آلبانی در کمپ مانز، هیچ گزارش شفاف و جامعی از شرایط زندگی این افراد منتشر نشده است؟
– آیا حضور رسانه‌ها و گزارشگران مستقل برای بررسی وضعیت این کمپ امکان‌پذیر نیست؟ خاک مانز بخشی از قلمرو کشور شماست و مسئولیت آن بر عهده دولت محترم آلبانی است.
درخواست‌های ما
جناب آقای راما، ما، به نمایندگی از صدها خانواده چشم‌انتظار، از شما درخواست داریم:
۱- شرایطی فراهم آورید تا خانواده‌ها بتوانند آزادانه و بدون محدودیت با فرزندان خود در آلبانی دیدار کنند.
۲- نظارت دقیق و شفافی بر وضعیت حقوق بشری افراد ساکن در کمپ مانز اعمال شود.
۳- امکان دسترسی این افراد به حقوق اولیه انسانی، از جمله ارتباط با جهان خارج، تضمین گردد.
۴- گزارش‌های مستقل و بی‌طرفانه‌ای از وضعیت این کمپ منتشر شود تا خانواده‌ها از سلامت و شرایط زندگی عزیزانشان مطمئن شوند.
سخن پایانی
جناب آقای نخست‌وزیر، ما مادران و پدرانی هستیم که سال‌هاست در انتظار دیدار فرزندانمان شب را به روز رسانده‌ایم. صدای ما برای دیدار با عزیزانمان را بشنوید. ما امیدواریم که دولت شما، با التزام به اصول انسانی و تعهدات بین‌المللی، گامی مؤثر در جهت رفع این رنج عمیق بردارد. در غیر این صورت، مسئولیت هرگونه پیامد ناگوار بر عهده دولت شما و حامیان این وضعیت خواهد بود. آخرین کلام ما آزادی اسیران و دیدار با فرزندان گرفتار در تشکیلات رجوی در کشور آلبانی است. با احترام و امید به پاسخی انسان‌دوستانه.
ثریا عبداللهی
از کشور ایران به نمایندگی از مادران چشم انتظار
متن نامه به زبان آلبانیایی
I Zoti Edi Rama
Kryeministër i nderuar i Republikës së Shqipërisë
Ne, familje nga Irani, me zemër të mbushur me dhimbje dhe shpresë, ju shkruajmë këtë letër për të folur për gjendjen e fëmijëve tanë, të cilët për më shumë se një dekadë ndodhen në një zonë të quajtur “Manëz” në vendin tuaj, nën kontrollin e një organizate të quajtur Organizata e Muxhahedinëve të Popullit.
Këta individë, shumë prej të cilëve janë bashkuar me këtë organizatë nën detyrim dhe në kushte çnjerëzore nga vende si Irani, Turqia, Afganistani, Pakistani dhe madje edhe nga burgjet e regjimit Baathist të Irakut, për vite me radhë janë privuar nga të drejtat më themelore njerëzore.
Sfondi i vuajtjeve të familjeve
Fëmijët tanë, para se të transferoheshin në Shqipëri, kaluan vite në kampin “Ashraf” të Muxhahedinëve të Popullit (MEK) në Irak, në kushte çnjerëzore dhe duke duruar presione të rënda psikologjike dhe fizike. Ne, si prindër, për vite me radhë kemi protestuar para portave të mbyllura të këtij kampi, vetëm për të pasur mundësinë të shohim të dashurit tanë qoftë edhe për një çast. Rezultati i këtyre përpjekjeve të mundimshme ishte arratisja e qindra personave nga kjo skllavëri, çka dëshmon për gjendjen e padurueshme të atij vendi. Pas transferimit të këtyre individëve në vendin tuaj, me shpresën për një jetë të lirë dhe në përputhje me ligjet ndërkombëtare të refugjatëve, prisnim që ata të gëzonin të drejtat themelore njerëzore. Por, për fat të keq, raportet tregojnë se këta individë vazhdojnë të jenë nën kontrollin e rreptë të Organizatës së Muxhahedinëve të Popullit dhe janë të privuar nga lidhja me familjet e tyre, zgjedhja e lirë e rrugës së jetës, dhe madje edhe të drejtat themelore si martesa dhe krijimi i familjes.
Pyetje për ju, si autoritet përgjegjës
I nderuar Zoti Kryeministër, ne, si nëna dhe baballarë që presim me vite lajme nga fëmijët tanë, ju pyesim:
-A jeni plotësisht të informuar për kushtet e jetesës së këtyre individëve në kampin e Manëzës?
-Çfarë masash keni marrë për të mbikëqyrur gjendjen e të drejtave njerëzore të këtyre individëve në territorin e vendit tuaj?
-A gëzojnë këta individë të drejtën për të komunikuar me familjet e tyre, për të pasur qasje në informacion dhe për të zgjedhur lirisht stilin e tyre të jetesës?
-Pse deri më tani nuk është bërë asnjë ftesë për familjet që të takohen me të dashurit e tyre, në përputhje me detyrimet ndërkombëtare, përfshirë konventat e Kryqit të Kuq?
-Gjithashtu, pyesim pse pas operacioneve të forcave të sigurisë shqiptare në kampin e Manëzës, nuk është publikuar asnjë raport i qartë dhe gjithëpërfshirës për kushtet e jetesës së këtyre individëve?
-A është e mundur që media dhe raportues të pavarur të kenë qasje për të hetuar gjendjen në këtë kamp? Manස
System: Përkthimi i vazhduar:
Pyetje për ju, si autoritet përgjegjës (vazhdim)
Manëza është pjesë e territorit të vendit tuaj dhe përgjegjësia për të bie mbi qeverinë e nderuar të Shqipërisë.
Kërkesat tona
I nderuar Zoti Rama, ne, në emër të qindra familjeve në pritje, ju kërkojmë:
-Të krijohen kushte që familjet të mund të takohen lirisht dhe pa kufizime me fëmijët e tyre në Shqipëri.
-Të zbatohet një mbikëqyrje e saktë dhe transparente mbi gjendjen e të drejtave njerëzore të personave që jetojnë në kampin e Manëzës.
-Të sigurohet mundësia që këta individë të kenë qasje në të drejtat themelore njerëzore, përfshirë lidhjen me botën e jashtme.
-Të publikohen raporte të pavarura dhe të paanshme për gjendjen e këtij kampi, në mënyrë që familjet të jenë të sigurta për shëndetin dhe kushtet e jetesës së të dashurve të tyre.
Fjala e fundit
I nderuar Zoti Kryeministër, ne jemi nëna dhe baballarë që për vite me radhë kemi pritur me ankth takimin me fëmijët tanë. Dëgjoni zërin tonë për të takuar të dashurit tanë. Shpresojmë që qeveria juaj, duke iu përmbajtur parimeve njerëzore dhe detyrimeve ndërkombëtare, të ndërmarrë një hap efektiv për të lehtësuar këtë vuajtje të thellë. Përndryshe, përgjegjësia për çdo pasojë të rëndë bie mbi qeverinë tuaj dhe mbështetësit e kësaj gjendjeje. Fjala jonë e fundit është liria e të burgosurve dhe takimi me fëmijët tanë të bllokuar në organizatën e Raxhavit në Shqipëri.
Me nderime dhe shpresë për një përgjigje humanitare,
Thuraja Abdullahi
Nga Irani, në emër të nënave në pritje
انتهای پیام
