رجوی ها بدانند که روز حسابرسی در یک دادگاه بین المللی فرا خواهد رسید.
به گزارش فراق، مدتی است که سران ریز و درشت فرقه رجوی با ابراز وحشت از حضور و فعالیت انجمن حمایت از ایرانیان مقیم در آلبانی (آسیلا) به تکاپو افتاده اند و با به صحنه کشاندن اجباری نفراتی که در گذشته منکر وجود آنها در داخل سازمان مجاهدین خلق در زمان مراجعه خانواده‌ها به پادگان اشرف در عراق می شدند تلاش دارند تا به زعم خود تأثیرات کارکرد این انجمن بر روی اعضا را خنثی نمایند.
فرقه رجوی مذبوحانه تلاش کرده است تا اسیران خود را تحت انواع فشارهای روانی و فیزیکی مجبور نماید تا چند خط انشای دیکته شده را از روی کاغذ بخوانند تا شاید به این وسیله مانع جذب جداشدگان و اعضا به این انجمن که به نقطه امید جداشدگان بدل گشته است بشود.
ترس و وحشت سران فرقه رجوی از اخراج از آلبانی، همانند اخراج از پادگان اشرف و عراق، کاملا در این نمایشات مسخره مشهود است. به یاد داریم که سرکردگان فرقه رجوی اخراج از عراق را در حالی که سال ها به شدت در برابر آن مقاومت می کردند با وقاحت کامل پیروزی نامیدند.
واقعیت این است که «آسیلا» به کعبه آمال جداشدگان، که فرقه رجوی تلاش می کند همچنان آنان را به اشکال دیگر در اسارت نگاه دارد، تبدیل شده و خبر فعالیت های آن به داخل اردوگاه سوم فرقه رجوی نیز رسیده است.
ما فراموش نکرده ایم و در تاریخ هم به ثبت رسیده است که در سال ۷۳ مسعود رجوی چه جنایاتی در حق اعضای خود، با دستگیری و شکنجه و قتل نفرات ناراضی، مرتکب شد تا چند مدتی به بقای فرقه ننگینش بیفزاید.
سران سازمان مجاهدین خلق باید قبل از هر چیز علت کشته شدن این افراد که به گفته شاهدان عینی به اشکال مختلف توسط عناصر فرقه رجوی به قتل رسیدند را بیان کند.
قربانعلی ترابی، پرویز احمدی، الیاس کرمی، حمزه حیدری، مینو فتعلی، جلیل بزرگمهر و ده ها تن از کشته شدگان و همچنین صدها تن از شکنجه شدگانی که هنوز زنده اند. رجوی ها بدانند که روز حسابرسی در یک دادگاه بین المللی فرا خواهد رسید. به گفته شاهدان عینی در ۱۹ فروردین سال ۹۰ سران فرقه تلاش کرد تا با ترفند جمع کردن نفرات ناراضی و فرستادن آنها در جلوی گلوله ها و زرهی های عراقی از وجود آنها خلاص شوند که تمامی اسناد و مدارک و شاهدین آن موجود هستند و حاضرند در هر محکمه ای مدارک را ارائه داده و شهادت بدهند.
فرقه رجوی به درستی حضور و فعالیت آسیلا را خاری در چشم خود می بیند که مانع ادامه اسارت اعضا و جداشدگان می گردد و لذا تمام تلاش خود را به کار می گیرد تا به هر شکل ممکن مانع از فعالیت های آنها بشود.
خورشید برای همیشه پنهان نمی ماند. صبح پیروزی نزدیک است.
یادداشت از: رمضانعلی سعیدی – انجمن نجات مرکز اصفهان
انتهای پیام / فراق
