بار دیگر در فروردین ماه حوادث نوزدهم فروردین ۱۳۹۰ در ذهن هرکسی که به نوعی با فرقه رجوی مرتبط بوده است، تکرار می شود.
به گزارش فراق، مزدا پارسی از انجمن نجات مرکز فارس در یادداشتی به همین مناسبت نوشت: در این روز غمبار اعضا به تحریک سران فرقه رجوی در فرایندی برنامه ریزی شده بدون سلاح برای مقابله با نیروهای مسلح عراق فرستاده شدند. ۳۶ تن کشته شدند و شمار بسیاری مجروح شدند که از آن‌ها عده‌ای برای همیشه معلول شدند.
شمار قابل توجهی از افراد کشته شده در آن «پروژه شهید سازی»، جوانان زیر سی سال بودند. این نشان می‌دهد که در شرایطی که ساختار مغزشویی فرقه افراد را به سمت فدای جان خود سوق می‌دهد و خون دادن را تنها راه حفظ تشکیلات می‌داند، تحریک عواطف بیشتر در قشر جوان موثر واقع می‌شود. از جوانانی که در حوادث روز نوزدهم فروردین ۱۳۹۰ به کشتن داده شدند به افراد زیر می‌توان اشاره کرد: فائزه رجبی ۲۰ ساله، نسترن عظیمی ۲۶ ساله، مهدیه مددزاده ۳۲ ساله، صبا هفت برادران ۲۹ ساله، زهیر ذاکری ۳۵ ساله، حنیف کفایی ۲۹ ساله و آسیه رخشانی ۲۸ ساله.
از میان این جوانان چهار نفر را می‌توان در زمره کودک سربازان شمرد. صبا هفت برادران، حنیف کفایی و آسیه رخشانی در زیر سن قانونی به عضویت ارتش به اصطلاح آزادی بخش مجاهدین در آمدند. این افراد از فرزندان اعضایی بودند که در سنین کودکی به دستور مسعود رجوی از والدین خود جدا شدند و به خارج از عراق قاچاق شدند. صبا در سال ۱۳۷۷ هنگامی که ۱۶ ساله بود از آلمان به اشرف آورده شد و لباس رزم پوشانده شد. حنیف کودکی و نوجوانی را در سوئد نزد خانواده‌های گوناگون سپری کرد تا ۲۱ سالگی در مقر مجاهدین در اوور سوردواز به تشکیلات خدمت می‌کرد و نهایتا به دستور سران سازمان به عراق بازگردانده شد و آسیه را در سن ۱۵ سالگی از امریکا به اشرف بردند. زهیر اما از کودک سربازانی بود که افتخار سازمان است چرا که حاضر نشد همراه دیگر کودکان قاچاق شود و در سن ۱۴ سالگی اسلحه خود را از شخص مسعود رجوی هدیه گرفت.
این کودکانی که از سنین غیرقانونی با موضوعاتی چون فدا، شهادت و مرگ در راه رهبری تربیت شدند، بهترین نیروها برای اجرای پروژه کشته‌سازی بودند. با این وجود، کشته شدن آن ها تنها انتخاب خودشان تحت ساختار مغزشویی نبود بلکه حاصل تعلل‌های عمدی در امدادرسانی و ارائه خدمات پزشکی نیز بود.
امروز رسانه‌های تبلیغاتی فرقه نهایت بهره‌برداری را از نام این افراد می‌کنند در حالی که اگر آن ها زنده مانده بودند احتمالا امروز در سن پختگی و بلوغ بیشتر، به خیل کودک سربازان سابقی که علیه سازمان قد علم کرده اند می‌پیوستند.
انتهای پیام / فراق
