مریم قجر تا زمانی که در مناسبات بسته و فرقه ای مجاهدین همراه با ترس و طمع، ارتزاق و زیست می کند، قادر به تغییر و تحول و نوسازی سازمان به ارث برده اش نیست و از قدیم گفته اند، مال باد آورده را باد می برد.
به گزارش فراق، مهدی خوشحال از اعضای قدیمی جداشده از فرقه رجوی طی یادداشتی نوشت: اخیراً و طی یک ماه گذشته تبلیغات تو خالی مجاهدین خلق به مسعود رجوی گیر داده و دخیل بسته است. از مسعود رجوی که قبلاً پیام در حد صوت و آهنگ پخش می شد، هم اکنون اکثر پیام هایش تاریخ مصرف گذشته است و از او تنها مانند چارلتون هوستون در فیلم السید، استفاده می شود. اما واقعیت چیست.
۱۹ سال پیش در همین روزهای اسفندماه بود که مسعود رجوی به همراه مریم قجر، از عراق خود را به کشور اردن رسانده و در آنجا مسعود رجوی زنش مریم قجر، را شتابان به فرانسه فرستاد تا ضمن در امان ماندن از تبعات جنگ، همچنین زمینه خروج و رفتن مسعود رجوی از عراق به فرانسه را آماده نماید. البته این عادت مسعود رجوی در سفرهای تاریخ سازش بود که همیشه یک پیشمرگ نیاز داشت و او در سال ۱۳۶۵ که از فرانسه عازم عراق بود ابتدا مریم قجر را پانزده روز قبل به عراق فرستاد و بعد که راه کوبیده شد خود به عراق رفت.
وقتی که مریم قجر عضدانلو به فرانسه رسید، پس از گذشت سه تا چهار ماه، پلیس فرانسه به مقر مریم قجر و سایر اعضای بلندپایه فرقهحمله کرد و درنتیجه این حمله، مریم قجر به همراه ۱۶۵ تن از اعضای دیگر به جرم پولشویی و ترور و قاچاق انسان و همکاری با صدام حسین و غیره، دستگیر شدند که در مجموع این عمل دولت فرانسه و سایر اعمال دیگر باعث اختلال در خروج مسعود رجوی از اردن و ورودش به فرانسه شد و از این تاریخ به بعد تبلیغات فریبنده و پروپاگاندای مجاهدین حضور مسعود رجوی را همواره کشور عراق و قرارگاه نا امن اشرف، گزارش کرده است.
از این تاریخ به بعد، مسعود رجوی ابتدا از اجتماع مجاهدین و سخنرانی برای اعضاء و هواداران، منع و سپس از او در حد صدا و پیام، استفاده شد انگار مسعود رجوی پس از جنگ آمریکا علیه عراق و سرنگونی صدام حسین، گروگان و یا مخفی شده بود.
پرسش و کند و کاو در باب این که مسعود رجوی کجاست و چرا پاسخگو نیست؟ ابتدا از محافل سیاسی و سپس در جمع اعضای جداشده از مجاهدین، مطرح شد و در این رابطه مقاله و کتاب نوشته شد.
از همان زمان بنا به چالش زیادی که با سیستم مجاهدین خلق و روابط تنگاتنگی که با جداشده ها داشتم و شناختی که از ماهیت مجاهدین به دست آورده بودم، بزرگترین شک و تردیدم این بود که مریم قجر بنا بر دلایل زیاد مسعود رجوی را قال گذاشته و دارد کم کم زمینه کودتایی را فراهم می کند تا بعد که آب ها از آسیاب افتاد، خود به تنهایی جانشین رهبرش گردد و سایر مردان سازمان را شریک خود نسازد.
حدوداً ۱۵ سال پیش، یکی از شب ها دوستانی را ملاقات کردم که یکی از آن ها جزو فرماندهان فرقه بود. موضوع مفقود شدن مسعود رجوی و غیبت او در اکثر محافل جداشدگان بحث روز بود. از من سئوال شد. شروع کردم و گفتم که مریم قجر قاپ مسعود رجوی را به دلایلی که مورد بیشترین اجحاف و ستم قرار گرفته، دزدیده و موعد انتقام گرفتنش از مسعود رجوی سر رسیده است. صحبت کوتاهم که تمام شد، دوستم قاطعانه پاسخ داد، مریم قجر بدون اذن مسعود رجوی آب در دست داشته باشد اجازه خوردن ندارد.
آن روز تحلیل و تفسیر و ابهامات از همین دست بودند اما زمان که گذشت ابرهای تیره که خورشید حقیقت را پنهان کرده بودند بالاخره کنار رفتند و دست های همدیگر رو شدند.
اما اشتباه محاسبه مسعود رجوی این بود که در همه طول عمر و رهبری اش در سازمان مجاهدین بر سر مردان حساسیت بیشتری نسبت به زنان داشت. اولین رهبر مجاهدین محمد حنیف نژاد خود یک مرد بود که مسعود رجوی در زندان شاه و به کمک ساواک، رهبری مجاهدین را با لو دادن اکثریت اعضاء رهبری آن زمان به چنگ آورده بود. در دومین تهدید، او متوجه یک کودتای مردانه در سال ۱۳۵۴ به نام شهرام و بهرام، شد که این دو مورد همیشه آویزه گوشش نسبت به خطر کودتا از جانب مردان سازمان بود بالاخص این که سازمان مجاهدین در اصل یک تشکیلات مذهبی بود و در اصل بنا بر ایدئولوژی سازمان که به زعم خودشان به اسلام و شیعه و امامت، اعتقاد داشتند، رهبری و جانشینی سازمان می بایست همواره از آن مردان باشد. اما مسعود رجوی پس از ازدواج با مریم قجر در سال ۱۳۶۴ ابتدا او را به رهبری سازمان برگزید و سپس وی را همواره به عنوان معاون و جانشین خود انتخاب کرد که این امر و موقعیت برای مریم قجر، راه را برای رهبری او هموار کرد. اول این که او در بالا نشسته بود و منتظر یک اشتباه محاسبه از جانب مسعود رجوی بود، دوم این که مرد نبود تا مسعود رجوی حساسیت بالا نسبت به او داشته باشد و سوم این که او نیز به هر حال مورد اجحاف و سوء استفاده جنسی و فروپاشی خانواده از جانب مسعود رجوی، قرار گرفته بود که در این رابطه کینه و حس انتقام خواهی و قدرت طلبی زنان از مردان بیشتر است. بنابراین، در سازمان مجاهدین اگر خطری وجود داشت در ابتدا از جانب مسعود رجوی و اشتباه محاسبه اش بود، دوم از جانب یک زن به نام مریم قجر بود و مردان و زنان فرقه نه این که خطرناک نبودند بلکه بسیار پخمه بودند و هستند مگر این که از مناسبات فرقه ای و بسته نجات یابند و خود را به دنیای آزاد برسانند و به روز بکنند و مسلح به علم و دانش روز بشوند وگرنه، نتیجه زندگی و کار و مبارزه به دور از جامعه و در مناسبات فرقه ای، روز به روز مردان و زنان را پخمه تر و متوهم تر بار می آورد.
اما چرا مریم قجر خطرناک بود و همچنان خطرناک است. او بنا بر مرید و شاگرد مسعود رجوی و زندگی در مناسبات بسته و فرقه ای، ناچار است همواره همان فکر و اندیشه رهبر و مرادش را نسبت به زنان و مردان تحت امرش، به کار ببندد و در طول مسیر قادر به تغییر و تحول در مناسبات نباشد. آلبرت انیشتن، فیزیکدان معروف آلمانی می گوید، اگر با فکری به مشکل برخوردید با همان فکر قادر به حل آن مشکل نیستید.
بنابراین، مریم قجر تا زمانی که در مناسبات بسته و فرقه ای مجاهدین همراه با ترس و طمع، ارتزاق و زیست می کند، قادر به تغییر و تحول و نوسازی سازمان به ارث برده اش نیست و از قدیم گفته اند، مال باد آورده را باد می برد. او از روزی که قدرت انتصابی و نامشروع خود را از جانب شوهرش به عنوان امنیت شوهر و مهریه ازدواج، به دست گرفت همواره مسیر افول و قهقرا را طی کرده است.
انتهای پیام / فراق
