فرقه رجوی از همان آغاز پیروزی انقلاب اسلامی با جدا کردن راه خود از انقلاب و مردم در مقابل انقلاب و مردم قرار گرفت و در مسیر رسیدن به اهدافش در عرصه قدرت، تصمیم و اقدام به قربانی کردن مردم و نخبگان انقلابی در قالب عملیات های کور و هدفمند کرد تا از این طریق پایه های انقلاب را لرزان کند و وحشتی فراگیر را در دل مردم بیاندازد.
به گزارش فراق، واقعیت امر این است که تاریخ تقابل فرقه رجوی با انقلاب اسلامی از زمانی رقم خورد که این فرصت طلبان سیاسی در درون فضای سیاسی آن روزهای کشور مجال و فرصتی برای آینده گروه شان در درون انقلاب نیافتند. به طوریکه ورود آنها به فاز مسلحانه نبرد علیه مردم و انقلاب در ۳۰خرداد ۱۳۶۰ از حیث ماهیتی و عملکردی از زمانی کلید خورد که آنها خود را بیرون از دایره قدرت در کشور یافتند و این موضوع را از چشم مردم و انقلاب می دیدند. در واقع در آن زمان که تروریست های رجوی دست به کشتار و ترور می زند در حرف و عمل هیچ گونه تفاوتی میان مردم و انقلاب نمی دیدند و به طور آشکارا و علنی از قتل عام و کشتار عمومی در سراسر کشور در قالب فراخوان ها و اعلامیه ها سخن می گفتند.
اما رویه ترور و وحشت آفرینی جریان نفاق در طول این سال ها نه تنها متوقف نشد بلکه در شکل و شمایل و در قالب و محتوای تازه ای ادامه پیدا کرد. به طوریکه دشمنی و معاندت ها بواسطه درک و دریافت آنها از عدم توانمندی های لازم جهت مقابله فیزیکی(ترور) با نظام اسلامی موجب شد تا آنها به سمت استفاده از ابزار نرم افزاری روی بیاورند و تمام تمرکز و تلاش خود را در این عرصه خرج کنند. به علاوه در فرآیند معاندت ها این بار تشکیلات رجوی تلاش کرد تا متفاوت از گذشته، تعریفی نو از رابطه خود با مردم ارائه دهد و خود را به عنوان بخشی از پازل مردم در تقابل با نظام اسلامی جا بزند. از این رو سعی کرد تا با وارونه کردن جای مفاهیمی چون جلاد و شهید و تعریفی خود محور از وقایع تاریخی، میان مردم و تشکیلاتشان پلی بزنند و هر آنچه را که در قالب رسانه ای و ترویج اکاذیب در بخش رسانه ای و القاء آن انجام می دهند بنام مردم و برای مردم، اما با هدایت و سازماندهی فرقه دنبال کنند.
در حقیقت تشکیلات رجوی علیرغم این همه گریم وروتوش فکری – ظاهری از خود، هرگز نتوانسته است آن گونه که می خواهد خود را نشان دهد و همواره به گونه ای عمل کرده است که چهره واقعی آنها در بزنگاه ها برای مردم نمایان شده است. به واقع رجوی ها هنوز نتوانسته اند به مفاهیم چون مسامحه و تساهل در فکر و عمل میان خود و مخالفان شان ازهر سنخ و گروهی دست یابند. به همین دلیل با مشاهده هرگونه تعارضی از نگاه باوری و دیدگاهی و حتی کنشی و عملی میان خود با دیگران بلافاصله سعی در تخریب و ترور شخصیتی آن و در صورت لزوم برخورد فیزیکی و حتی حذف آن یا آنها دارند. آنچه در روز رای گیری در شعب خارج کشور اتفاق افتاد و رای دهندگان ولو به دلیل تفاوت فکری – نگرشی نه بینشی – ارزشی مورد ضرب و شتم آنها قرار گرفتند نمونه و مصداقی عینی و واقعی از آن موضوعی است است که نشان می دهد کنش رجویست ها در مسیر آنچه با نام دمکراسی رجوی از آن دم می زنند چیزی جز تمارض، ادا و نقش بازی کردن نیست. در واقع رجوی و اذناب آن زمانی که نتوانستند به مقصود رسانه ای شان در تحریم انتخابات از طریق سم پاشی رسانه ای برسند با مشاهده حضور مردم در شعب اخذ رای در خارج کشور نتوانستند این صحنه ها را بربتابند؛ به همین دلیل به صف مردمی که برای رای دادن در آنجا حاضر شده بودند حمله ور شدند.
کوتاه سخن اینکه، همواره آنچه با نام حمایت از رجوی و احقاق حقوق آنها توسط امپریالیست و استکبار فریاد زده می شود با اقدامات میدانی رجوی ها که خائنین به ملت و کشور هستند بر باد می رود و دستان آنها را برای مردم رو می شود.
یادداشت از: مصطفی مطهری
انتهای پیام
