دو روز پیش یک ضربه سنگین دیگر بر پیکر فرتوت رجوی وارد شد.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، رژه نظامی حشد الشعبی عراق با جنگ افزارها، ادوات سنگین و نیمه سنگین و انبوهی نیروهای پیاده مشت محکمی بر پیکر شکننده رجوی بود.
روزگاری بود که پی در پی رجوی شعار می داد: «چو اشرف نباشد تن من مباد»؛ چقدر شعر خوانی، ترانه، جلسه، مصاحبه و چقدر گرد و خاک کردند که اگر اشرف نباشد دیگر هیچی چیزی در این جهان معنا و مفهومی ندارد! اما زیاد طول نکشید که بعد از چند رشته عملیات و حمله ارتش عراق به اشرف و تصاحب نصفی از سرزمین خودشان که توسط رجوی به تسخیر در آمده بود، از آن شعر و شعارهای پوچ و بی محتوا عقب کشیدند و سرانجام با یک چرخش ۱۸۰ درجه ای اشرف را به مقصد کمپ لیبرتی تخلیه و سپس کلا از خاک عراق بیرون رانده شدند.
در آن وانفسا و درماندگی، مدام از طریق سرسپرده های فرقه گفته می شد که مسعود رجوی قیمت داد و اشرف را تخلیه کرد.
ما تا همین الان نفهمیدیم که وی کجا قیمت داد؟ او در سوراخ موشی پنهان شد و بر حسب اعتقاد قلبی که داشت از جیب دیگران خرج کرد تا از جیب خودش.
در تمام درگیری های خونینی که در اشرف رخ می داد هرگز رجوی در جلوی صفوف نبرد قرار نداشت ولی برای اینکه این کمبود و در واقع ترس وی را برملا نکنند، می گفتند که او همیشه قیمت را از جیب خودش می دهد.
زنش که در ایران کشته می شود، او بلافاصله یک زن دیگر اختیار می کند، زن دوم را طلاق می دهد و زن سوم را به سرعت جایگزین می کند. انبوهی زن را دور و بر خود گرد می آورد و به قول دوستان حرمسرا افتتاح می کند، نمی دانیم کدام یک از اینها قیمت دادن است؟
اگر منظور از قیمت دادن این باشد که فتح علی شاه قاجار بیشتر از مسعود رجوی قیمت داده بود. آن بزرگوار! با اختیار کردن بیش از ۱۸۹ همسر در تاریخ جهان رکورد زده بود.
کسانی که سالها در کنار این فرقه و در همان قرارگاه اشرفی که حشد الشعبی در آن رژه رفت حضور داشتند، شاهد بودند که به معنای واقعی کلمه هیچ قیمت دادنی از سوی مسعود رجوی در کار نبوده و نیست.
حتی رجوی برای اینکه جان بی ارزش خودش را که تحت تعقیب پلیس و نیروهای انقلابی ایران بود نجات دهد تعداد زیادی از کسانی که مدعی بودند از رجوی حمایت می کنند را در دام مرگ رها کرد و خودش فرار نمود.
خلاصه این که رژه نیروهای مردمی عراق در پادگان مرگ اشرف یک ضربه سنگین دیگر بر پیکر نیمه جان رجوی بود؛ آنقدر که هنوز نتوانستند واکنشی از خود نشان بدهند.
یادداشت از: بخشعلی علیزاده
انتهای پیام