خلیل انصاریان، عضو نجات یافته از فرقه رجوی با انتشار یادداشتی از ماجرای اهدای موبایل‌های پلاستیکی به اعضای فرقه در آلبانی افشاگری کرد.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، این افشاگری را در زیر می خوانید:
همه ما که به آلبانی منتقل شدیم به یک مجموعه آپارتمان هایی که توسط کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان اجاره و به فرقه تحویل داده شده بود سکونت داشتیم. این آپارتمان ها در منطقه ای که اسمش کشار بود، واقع شده بودند.
بعد از مدتی گفته شد که به همه نفرات می خواهند موبایل بدهند اما اصل موضوع چه بود؟ پس از انتقال به آلبانی، منتقدین فرقه رجوی در فضای مجازی سوالاتی مطرح کردند که چرا سازمان مجاهدین حالا که به آلبانی همجوار کشورهای اتحادیه اروپا منتقل شده به اعضای خود موبایل نمی دهد. این انتقادات خیلی برای فرقه سخت و ضربه بود لذا سران فرقه به تکاپو افتاده که چگونه از زیر ضرب انتقادات بیرون بیایند و جواب منتقدین را بدهند .
یک روز بعد از نهار همه کارها را تعطیل کردند و فردی به نام مهدی براعی با اسم مستعار احمد واقف به همه قسمت ها مراجعه می کرد و نشست نیم ساعتی در رابطه با دادن موبایل به اعضاء افراد را توجیه می کرد .
وی می گفت: «این موبایل برای کارهای اجرایی است و برای تماس اعضا با فرماندهان است البته مقدار محدودی هم اینترنت دارد که می توانید استفاده کنید. شارژ موبایل با سازمان است و شما نباید چیزی پرداخت کنید.!»
همه ما خوشحال بودیم که پس از گرفتن موبایل می توانیم بعد از این همه سال که در عراق بودیم و هیچ خبری از خانواده نداشتیم با خانواده هایمان تماس برقرار کنیم و جویای حال آنها شویم .
لحظه تحویل دادن موبایل ها رسید. نفر خدمات فنی مسئول گذاشتن سیم کارت در موبایل بود و شیوه روشن وخاموش کردن را آموزش می داد.
خوب است که یاد آور شوم که هیچکدام از اعضاء، اطلاعاتی در مورد موبایل نداشتیم و فقط در فیلم های سینمایی دیده بودیم که با موبایل تماس می گیرن.د در لیبرتی هم فرماندهان موبایل داشتند و برای ما که پایین دست و رده پائین بودیم پزمی دادند البته با حفظ اعتقاد به موازین جامعه بی طبقه.
موبایل ها که توزیع شد خیلی خوشحال بودیم. در سالن غذا خوری شماره همدیگر را می گرفتیم و با همدیگر صحبت می کردیم. دنیای دیگری بود از شادی، همه بال در آورده بودیم. چند ساعتی که گذشت متوجه شدیم که این یک تلفن پلاستیکی معمولی است که اصلا به اینترنت وصل نمی شود. این گوشی ها فقط دو زبان داشت یکی صربستانی و دیگری آلبانیایی و زبان دیگری نداشت. فرقه کاری کرده بود که فقط این دو زبان را داشته باشد حتی فارسی و انگلیسی را هم از تلفن پلاستیکی حذف کرده بودند.
یاد آور شوم تعدادی که علم موبایل داشتند با دیدن این تلفن، قبول نکردند تلفن را بگیرند و گفتند ما موبایل تاچ می خواهیم و این تلفن برای بچه هاست که موقعیت خودشان را به خانواده اطلاع بدهند بگذریم که چقدر آن افراد را اذیت و آزار کردند .
شب، تلفن را نزد خودمان به محل استراحت بردیم. از خوشحالی بال وپر در آورده بودیم. چند شماره از خانواده داشتم. شروع به گرفتن شماره کردم ولی موفق نمی شدم. اپراتور شرکت مخابرات می گفت تماس خارجی است و و نمی توانی تماس بگیری. همان شب نزد یکی دو نفر رفتم وموضوع را به آنها گفتم و پس از صحبت با این نفرات تازه متوجه شدم که فرقه چه کلاهی سر اعضا گذاشته و فقط برای بستن دهان منتقدین بوده است .
تازه برای همین تلفن ها شروع شد به کنترل و گذاشتن ضوابط برای محدودیت افراد در استفاده از آنها. یک هفته که گذشت یک نشست مفصل سر موبایل های پلاستیکی گذاشته شد و اعلام کردند که موبایل ها باید دم درب وردی آسایشگاه تحویل داده شود. هر زمان که خواستید به شهر بروید می توانید از مسئولتان برگه بگیرید و موبایل خودتان را دریافت کنید.
همه ما معترض شدیم که اگر موبایل فردی است بگذارید نزد خودمان باشد اما قبول نکردند وگفتند این یک فرمان است و همه باید فرمان را اجرا کنند؛ ما درست است که لباس معمولی تن کردیم ولی ما نظامی و ارتش هستیم. سرانجام با این ترفند و بهانه موبایل ها را جمع آوری کردند و خوشحالی اندکی که داشتیم دود شد و رفت .
خلیل انصاریان – تیرانا
انتهای پیام
