پشت سر هر یک از اعضای گرفتار در فرقه رجوی، چندین نفر از خانواده و بستگانش به حمایت بلند شده اند.
پویش جمع آوری امضا از خانواده ها و بستگان اعضای گرفتار در سازمان مجاهدین خلق در مدت دو هفته بیش از ۱۰۰۰۰ امضا داشت و بیش از ۱۵۰۰ بار به اشتراک گذاشته شد. این پویش همچنان ادامه دارد و مدام بر ارقام آن افزوده می گردد.
آثار این پویش بر فرقه رجوی را می توان از میزان واکنش های گسترده و هیستریکی که این مدت سران فرقه نشان داده اند دریافت.
سازمان مجاهدین خلق زمانی که با اعضا و هوادارانش دچار مشکل می شود به زبان فارسی، و زمانی که با طرف های غربی و آلبانیایی اش دچار چالش می گردد به زبان انگلیسی واکنش نشان می دهد.
در گذشته مریم رجوی حضور خانواده ها برابر اردوگاه فرقه را معادل خوردن موشک به این اردوگاه توصیف کرده بود و اکنون بیش از ۱۰ هزار امضا با بار عاطفی عظیم به درون مناسبات فرقه ای او رسوخ کرده و بنیانش را به لرزه درآورده است. هنوز از مجوز حضور خانواده ها در پشت درهای اردوگاه خبری نشده که سران فرقه این چنین به تقلا افتاده اند.
این امضاها به اسرای درون اردوگاه فرقه رجوی نشان داد که پشت سر هر یک از اعضای گرفتار، چندین نفر از خانواده و بستگانش به حمایت بلند شده اند و این دلگرمی در میان اعضا که آثار آن روز به روز در داخل فرقه نمایان تر می شود چیزی نیست که سران فرقه رجوی بتوانند به راحتی نادیده بگیرند و به روی خود نیاورند.
هر روز نامه های متعدد خانواده ها که خواهان ارتباط با عزیزان خود در اردوگاه بسته و دور افتاده فرقه رجوی در آلبانی هستند در سایت انجمن نجات و دیگر سایت ها منعکس می شود که همچون امضاها به صورت کیفی قلب مناسبات فرقه ای رجوی را نشانه رفته است.
فرقه ها در طول تاریخ محکوم به شکست و فروپاشی بوده اند. فرقه رجوی هم از این قاعده مستثنی نیست و دیر یا زود مجبور به آزاد کردن فرزندان این آب و خاک خواهد بود. به قول شاعر معاصر سهراب سپهری «وای این شب چقدر تاریک است؛ اندکی صبر سحر نزدیک است.»
یادداشت از: عاطفه نادعلیان
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز تهران
