ارتباط های پشت پرده خانم «مونیکا کروئه مازی»، همسر رئیس جمهور آلبانی و رئیس جنبش سوسیالیست این کشور با مریم رجوی، موجب اعتراض شدید خانواده های اسیران فرقه رجوی شد.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق به همین منظور خانم مریم سنجابی که در گذشته مناسبات درونی فرقه رجوی را درک کرده و به خوبی با تضادها و فریب های آن آشنایی دارد به نمایندگی از طرف خانواده های اسیران فرقه رجوی داوطلب شد تا متن این نامه اعتراضی را تنظیم نموده و ناگفته هایی از ماهیت واقعی این فرقه خطرناک را برای بانوی اول آلبانی آشکار سازد.
لازم به توضیح می باشد که متن این نامه توسط پایگاه فراق به زبان های آلبانیایی و انگلیسی ترجمه و از سوی کانال های رسمی به خانم مونیکا کروئه مازی ارسال گردیده است.
متن کامل این نامه را در زیر می خوانید:
سلام خدمت بانوی اول کشور آلبانی سرکار خانم مونیکا کروئه مازی
اخیرا در اخبار سایت ها متوجه شدیم جنابعالی در کشورتان دیداری با مریم قجر عضدانلو رهبر سازمان مجاهدین داشته اید.
با اظهار تاسف نسبت به این دیدار می خواستیم به طور مختصر حقایقی از وضعیت زنان و مناسبات فرقه ای سازمان مجاهدین به اطلاعتان برسانیم.
شاید که این فرصتی باشد جهت ثبت در تاریخ و روشنگری کوچکی در مسیر آزاد اندیشان و روشنفکران جوامع حقوق بشری، طبق تجربیات و حضور ۲۰ ساله اینجانب در مناسبات فرقه ای با کمال تاسف به عرض شما می رسانم، سازمان مجاهدین که مدعی آزادی خواهی و مبارزه است حدود ۱۰۰۰ زن عضو در شرایط بحرانی و سنی حدودا 50 الی۶۰ سال دارد که بخش وسیعی از این زنان در طیف سنی ۱۸ الی ۲۵ سالگی بنا به شرایط زمان و ظاهر فریبنده سازمان مجاهدین که مدافع آزادی به نظر می رسید به عضویت آن درآمدند.
بخشی از این زنان هنگام عضویت متاهل و دارای فرزند بوده و بخشی دیگر مجرد بودند ولی در ادامه و در سیر تحولات فرقه ای و عجیب و غریب این سازمان سری و مخوف تمامی معادلات و قوانین داخل فرقه تغییر و به روال سخت گیرانه ای انجامید که بخش هایی از آن را در ذیل به اطلاع می رسانم.
به جرئت می توانم بگویم صدرصد زنان حاضر در کمپ های فرقه مورد تبعیض جنسیتی و محرومیت از حقوق اولیه انسانی هستند و بیش از نود درصد آنان امکان دسترسی به حقوق اولیه بشر، آزادی های اولیه ، تماس با خانواده و دنیای آزاد را ندارند.
خانواده های آنها و اعضای فرقه هفت سال در پشت درب کمپ های فرقه در کشور عراق تجمع نموده و ملتمسانه فریاد می زدند و خواستار دیدار با فرزندان شان بودند ولی متاسفانه اجازه ملاقات حتی چند دقیقه ای به آنها ندادند و هم اکنون نیز در کشور شما کارشکنی ها ادامه دارد و برخلاف تمامی قوانین حقوق بشری و بین المللی خانواده ها را از دیدار و حتی تماس با فرزندانشان محروم می نمایند.
طبق تجربه من و بیش از هزار شاهد عینی جداشده از فرقه، (با اسامی و اسناد مستدل موجود هستند) در درون تشکیلات منافقین نه آزادی عملی وجود دارد و نه اجازه فکر و اندیشه ای هست و اصالتا کسی حقوق و آزادی عمل ندارد و در این مسیر زنان بیشتر در معرض محرومیت های مضاعف قرار دارند.
قوانین و ساختار های ابداعی فرقه که اعضا را ملزم به اجرا می نمایند تفاوت فاحش و ۱۸۰ درجه ای با ادعاها و مرامنامه های دروغین منتشره از طرف فرقه داراست.
در حالی که بنا به ادعاها و لوایح منتشره از طرف فرقه و منتسب به خانم رجوی ادعا می شود برای زنان حق طلاق، اجازه پوشش آزادانه، ممنوعیت چند همسری، حق داشتن شغل و آزادی های اجتماعی، حق انتخاب دین و مذهب و… به رسمیت شناخته شده اما این سخنان تنها شعاری بیش نیست و
درون مناسبات و تشکیلات فرقه علاوه بر اینکه هیچکدام از اصول فوق رعایت نمی شود مردان و خصوصا زنان بی حقوق ترین افراد بوده و به شدت مورد ظلم مریم رجوی هستند.
بنا به قوانین مریم رجوی، در فرقه رجوی ازدواج ممنوع است، فرزند داشتن ممنوع است، زندگی خانوادگی در جریان نیست، متاهلین قدیمی هم بنا به دستور رهبر فرقه از سال ۱۳۶۸ مجبور به جدایی و طلاق شدند.
مهمتر از همه حق تفکر و اندیشه ای نیست و بر اساس آموزش های فرقه افراد ملزم به قربانی کردن جسم و روح و انسانیت خویش برای رهبر فرقه هستند و مریم و مسعود رجوی را به مانند قدیس و بت بایست بپرستند.
آزادی پوشش وجود ندارد و تمامی زنان و دختران موجود در تشکیلات مجبور به استفاده از پوشش اجباری هستند. علاوه بر پوشش اجباری آنها حق استفاده از لوازم آرایشی و وسایل بهداشتی لوکس به مانند کرم های ضد آفتاب و عینک آفتابی را نیز ندارند. هم چنین حق استفاده از لباس های رنگی، لباس های غیر از فرم های مشخص اجباری و حتی جوراب رنگی و روسری های متنوع را نیز ندارند. آنها شاد و خوشحال نیستند، زندگی اجباری دارند و شادی افراد مصنوعی است.
برای آشنایی بیشتر شما به تشریح تاریخ وضعیت برخی از قوانین موجود در فرقه می پردازم:
در یک دوره محدود زمانی حدود ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۷ شمسی که هنوز فرمان طلاق و نابودی کامل خانواده صادر نشده بود ازدواج های تشکیلاتی در بین اعضا صورت می گرفت و بر طبق قانون فرقه، همسر هر فرد را تشکیلات انتخاب می کرد. طرفین انتخاب شده حق اعتراض نداشته و بایستی ازدواج های تشکیلاتی را می پذیرفتند. انتخابی که علاقه و انتخاب آزاد در آن معنایی نداشت و هر کس سرپیچی می نمود مورد تنبیه قرار می گرفت. قانون فرقه چنین بود که برای دختران هر فردی را تشکیلات به عنوان همسر انتخاب می نمود مجبور بودند بپذیرند. پس از آن چنانچه زنان در جنگ ها همسران شان را از دست می دادند، حق نداشتند به همسران خود فکر نموده و یا سوگواری کنند و به سرعت و دوباره با انتخاب و اجبار تشکیلات به همسری فرد دیگری در می آمدند.
هم چنین قبل تر در یک دوره دو ساله ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۲ شمسی فرزند آوری فقط خاص رده های بالای تشکیلات بود و پس از آن نیز به طور کلی در درون تشکیلات منافقین فرزند داشتن زوج ها و حق بارداری زنان ممنوع شد و از موهبت الهی مادر شدن محروم شدند. درسال ۱۳۶۸ به دستور رجوی فرمان طلاق برای همه اعضا صادر شد و زوج ها مجبور شدند برای همیشه از هم جدا شوند. با اجرای قانون طلاق زنان ومردان ملزم شدند در جلسات فرقه ای نسبت به هم ابراز انزجار نمایند، همدیگر را ملعون و عفریته بخوانند و برای همیشه همدیگر را فراموش نمایند. در این بین اگر عشق و عاطفه ای هم باقی مانده بود به شدت با آن برخورد کرده و افراد خاطی تنبیه می شدند. زوج های قدیمی را به کمپ های مختلف می فرستادند تا کنارهم نباشند.
زنان و مردان مجرد در تشکیلات نیز حق ازدواج و یا فکر به زندگی نداشتند و هر نوع علاقه و عشقی در سازمان مجاهدین همچنان ممنوع است.
از سال ۱۳۷۰ شمسی فرزندان موجود را هم از مادران جدا کرده و از عراق به کشورهای اروپایی فرستادند، ارتباط بسیاری از مادران با فرزندان قطع شد و دیگر امکان تماس با آنها را نیز پیدا نکردند.
فکر کردن به فرزند، پیگیری سرنوشت فرزند، دوست داشتن فرزند، و هر نوع وابستگی و رابطه از این دست ، جرم های نابخشودنی در قوانین تشکیلات فرقه رجوی هستند.
در این رهگذر، بلاها و مصائب زیادی بر سر فرزندان آمد بسیاری از مادران و پدران بعد از اینکه کودکان را از آنها جدا نموده و به اروپا فرستادند سال ها از آنها بی خبر بودند و رد و آدرسی نداشند و فرزندانشان را گم کردند چرا که بسیاری با اسم و پاسپورت جعلی به کشورهای دیگر اعزام شدند و امکان پیدا کردن و ردیابی غیرممکن بود. بسیاری از کودکان بی گناه را سازمان مجاهدین به خانواده های اروپایی بخشید و رد و اثر آنان گم شد.
از طرف دیگر اعضای سازمان حق ندارند با والدین و خانواده شان ارتباطی داشته و درخواست ملاقات نمایند فکر کردن به خانواده، تلاش برای ارتباط و تماس با پدر و مادر، خانواده ها در ایران و اظهار علاقه به آنان نیز از منظر فرقه به شدت نکوهیده و جرم محسوب می شود.
زنان و مردان در محل های کار کاملا جدا گانه و دور از هم قرار دارند. حتی ارتباط با آیفن های داخلی کمپ نیز بین زنان و مردان ممنوع است. تمامی محل های عمومی کمپ ها جداسازی جنسیتی شده است. به عنوان مثال «محل های آموزش»، «کتابخانه»، «پمپ بنزین»، «درمانگاه»، «خودروها»، «سالن های غذاخوری»، در کمپ اشرف به طور کامل از هم جدا بود برای رفتن به پمپ بنزین و هم چنین محل خرید، روزها بین مردان و زنان تقسیم بندی شده بود که هیچگونه ارتباطی بین دو جنس مخالف نباشد.
در زمان های مورد نیاز مراجعه به محل کار و یا صحبت با مردان، زنان می بایست با یک نفر دیگر همراه شده و اجازه تکی صحبت کردن را نداشتند.
زن ها اجازه نداشتند در ماشین هایی که متعلق به مردان بود سوار بشوند و یا هنگامی که خودشان در حال رانندگی بودند مجاز به سوار کردن مردها نبودند. هیچ زنی حق دلسوزی برای مردان را نداشت و حتی اسم بردن از آنان گناهی نابخشودنی است.
برای برخورد با زنانی که این ضوابط را اجرا نمی کردند، مسعود و مریم رجوی در جلسات آنها را «بی ناموس» خطاب کرده و مورد شماتت قرار می دادند. جداسازی کامل جنسیتی در فرقه رجوی و در کمپ هایش، در هیچیک از کشورهای اسلامی نمونه ندارد. در ظاهر امر در تشکیلات منافقین زنان فرمانده یکان ها هستند ولی حق تصمیمی گیری و اقدامی را ندارند. همه تصمیم گیری ها به دستور شخص مریم رجوی امکانپذیر است.
مریم رجوی در آموزش های فرقه ای می گوید: شاخص صلاحیت ، «سرسپاری مطلق افراد» خصوصا زنان به رهبری(خودش و مسعود رجوی) است. هرچه زنان ناآشنا تر به امور سیاسی و کم سوادتر باشند بیشتر مطلوب فرقه بود و از آنان خواسته می شد فرمانبر مطلق باشند. زنانی را که به عنوان فرمانده انتخاب می کردند آموزش می دادند که هر چه بیشتر به مردان فحش بدهند و ناسزا بگویند تا جایگاه بهتری پیدا کنند. مریم رجوی می گفت، شما مهره ای در پازل من هستید که هر طور بخواهم شما را چیده و سازماندهی می کنم و نباید اعتراضی باشد. اعتراض و مخالفت باعث برکناری و افت رده و منجر به فرستادن به آشپزخانه جهت تنبیه می شد.
فرماندهان زن در کنترل مطلق مریم رجوی قرار دارند و اعضای شورای رهبری با تهدید مرگ روبرو هستند و رسما از طرف رجوی به آنها ابلاغ شده بود که اجازه جدایی ندارند و الا محکوم به مرگ هستند. تعدادی از زنانی که شورش نموده و حاضر به ماندن در تشکیلات نشدند پس از محاکمه های رعب آور و انزجار آور توسط رهبر فرقه سربه نیست و به قتل رسیدند از جمله خانم ها مهری موسوی، مینو فتحلعی، زهرا فیض بخش نسرین احمدی، معصومه غیبی پور و پروین.
یا از فرط فشار مجبور به خودکشی شدند همچون، مرجان اکبریان، آلان محمدی، صدیقه رجبیان.
شیوۀ رذیلانه دیگری در فرقۀ رجوی رایج شد که طی آن زنانی که دچار بیماری های زنانه شده بودند، (بدون درمان و مداوا) بلافاصله مورد عمل جراحی قرار گرفته و با خارج کردن «رحم» و… آنان را عقیم و مقطوع النسل می کردند و پس از این عمل شنیع، مسعود رجوی برای آنان پیام تبریک می فرستاد، رها شدید و به قله رهایی رسیدید. (لیست ۱۲۰ تن از این زنان توسط خانم زهرا میرباقری که در سال ۱۳۸۹ از فرقه جدا شد منتشر شده است.)
به زنان فرقه در انبوه جلسات تکراری و طاقت فرسا آموزش های فرقه ای خاص داده می شد و مریم رجوی به آنها می آموخت که: شما فقط در حصار و چهاردیواری رهبری باید باشید. چهاردیواری تشکیل شده از چهار ضلع رهبری- اطاعت محض – قربانی کردن جان و مال – قربانی کردن زندگی و نفس خود برای رهبر فرقه.
آموزش های فرقه ای مریم رجوی این گونه تئوریزه می شد و به زنان می گفت: جسم و جان و زندگی شما متعلق به رهبری و نفس (هرگونه تفکر) شما متعلق به من است و شما هیچگونه هویتی از خود ندارید. همه باید خود را در حیطه و حصار رهبری دانسته و هویت خود را از او بگیرید. این متدلوژی بود که بعدها به اندیشۀ تمام اعضای سازمان القا می شد و تمامی شخصیت، اراده، ایده و تفکر و استقلال افراد را محو و نابود می کردند. زنان و مردان سازمان تحت شدیدترین شکنجه های روحی در طی سالیان در کمپ های فرقه قرار دارند و زندان های متعددی برای افراد ناراضی درسالیان متوالی تشکیل م یشد که دهها تن در طی سالیان زندانی شده و تعدادی نیز در زندان های مخفی فرقه به قتل رسیده و سر به نیست شدند. افرادی از جمله قربانعلی ترابی، پرویز احمدی، جلیل بزرگمهر و…
تعدادی از شاهدین قتل ها و زندان های سازمان از جمله اینجانب توانسته ایم از فرقه مخوف فرار نموده و حاضر به شرکت در هر دادگاه بین المللی برای شهادت و افشای حقایق هستیم.
از شما درخواست دارم کمی بیندیشید و با تعدادی از دوستان جدا شده من در همان کشور آلبانی صحبت کنید و اجازه دهید آنها نیز نکاتشان را بیان کنند. شما را به اندیشه در رابطه با اعمال این سازمان فرا می خوانم گروه های فرقه ای در جهان کم نیستند و مشابهت های زیادی به هم دارند و به راحتی می توانید تحقیق نموده وبه صحت گفتار ما دسترسی یابید و متوجه شوید کدامیک از آزادی های ادعایی سازمان مجاهدین در مناسبات و در تشکیلاتش اجرا می شود.
خانم مونیکا کروئه مازی، امیدوارم در کشورتان شرایطی را محیا کنید که حداقل آن دسته از دوستان من که به حقایق فرقه دست یافته و جدا شده اند، بتوانند با امکانات کمیساریای پناهندگی به دنبال زندگی شان بروند و هم چنین درخواست دارم مانع آن دسته از اعضای ناراضی نشوید که سال هاست اسیر چنگال فرقه مخوف هستند ومی خواهند جدا شوند. خود را گرفتار و شریک جرم رهبران خیانتکار سازمان مجاهدین نکنید و از تجربه تاریخ عراق عبرت بگیرید و در مقابل مردم ایران قرار نگیرید.
مریم سنجابی
متن انگلیسی نامه
Open letter to Miss Monica Crowe Mazi, First Lady of Albania
Greetings and Regards to First Lady of Albania Mrs. Monica Crowe Mazi
Recently on the news sites I noticed that you had a meeting with Mujahideen Organization leader Maryam Qajar Azdanlu in your country.
Regretting this visit, I wanted to briefly share some facts about the situation of women and the Mujahideen Organization’s sectarian relations.
Perhaps this is an opportunity for a record on history and A little enlightenment on the path of Free Thinkers and Intellectuals of human rights societies
Based on my 20 years of experience and presence in sectarian relationships, I am sorry to say you, The Mujahideen Khalq Organization, which claims freedom and struggle, has about 1000 female members in Critical conditions and age groups of about 50 to 60 years that a large proportion of these women between the ages of 18 and 25, according to the terms of the 1357 revolution and deceiving appearance of Mujahideen organization that seemed to defend freedom They became members of that organization, some of whom were married and had children while others were single. But in the wake of the strange and sectarian evolution of this secret organization, all of the Equations and rules within the sect have changed and it led to a strict procedure that I inform you some parts of it below. I can honestly say that hundreds of women in sect camps are subject to gender discrimination and deprivation of basic human rights, and more than 90% of them have no access to basic human rights, basic freedoms, access to family and the free world.
Their families and members of the sect have been gathering for 7 years behind the doors of the sect camps in Iraq, eagerly asking to visit their children, but unfortunately they were not allowed to visit them even for a few minutes And now the Breaking the Law in your country are still going on, And, contrary to all human and international rights law, they deprive families of visits and even contact with their children.
In my experience, and with over a thousand eyewitnesses separated from the sect (with names and Reasonable Documents available), within the hypocritical organization there is no practical freedom nor is there any freedom of thought. In principle, no one has the rights and freedom to act and women are more likely to be subject to double deprivation. The inventive laws and structures of the sect that oblige the members have a sharp difference of one hundred and eighty degrees from the false claims and misconceptions issued by the sect.
Whereas, according to allegations and bills issued by the sect and attributed to Ms. Rajavi, women are entitled to divorce, freedom to cover themselves, prohibition of polygamy, the right to work, and social freedom. The right to choose one’s religion is recognized … These are just slogans and within the sect and in addition to none of the above principles, men and especially women are the most unjust and severely oppressed by Maryam Rajavi.
According to Ms. Rajiv’s rules:
In Rajiv’s sect, marriage is forbidden. Having a child is prohibited and family life is not going on. The old wives were forced to divorce and divorced at the behest of the sect leader in 1368.
Most importantly, there is no right to think, and according to the teachings of the sect, members are bounded to sacrifice their body, soul, and humanity for the sect leader and to worship Maryam and Massoud Rajavi as saints and idols.
There is no freedom of coverage, and all women and girls in the organization are forced to use Islamic clothing. In addition to mandatory Islamic clothing, they are also not allowed to use luxury cosmetics and luxury sanitary equipment such as sunscreen and sunglasses. They also do not have the right to use colored clothing, clothing other than mandatory uniforms, and even colored socks and scarves. They are not happy. They have forced lives and artificial happiness.
To get to know you more, I will describe the status of some of the laws in the sect:
For a limited period of time in 1365 to 1367, when divorces and complete destruction of the family had not yet been ordered, Organizational Marriages took place between the members, and according to the sect law, Each person’s wife was chosen by the organization and The parties selected did not have the right to object and had to accept organizational marriages. A choice in which interest and free choice had no meaning and whoever disobeyed was punished. The law of the sect was such that, for girls, they had to accept everyone was chosen by the organization as their spouse. Then, if women lost their husbands in wars, they had no right to think or mourn their wives. And quickly and again, by choosing and forcing the organization, they would marry someone else.
Earlier, during the two-year period from 1360 to 1362, childbearing was exclusively for the upper echelons of the organization and afterwards , general ly within the hypocritical establishment, couples were prohibited from having children and the right to pregnancy and were deprived the divine blessing of motherhood. In 1368, Rajavi issued a divorce decree for all members and the couples were forced to divorce forever. By applying the law of divorce, women and men had to express disgust at each other in sectarian meetings, to Call each other accursed and sorceress and forget each other forever. In the meantime, if love and affection had been remained, they would have been severely beaten and punished. And they sent old couples to different camps so they wouldn’t be with each other.
Single men and women in the organization were also not allowed to marry or think about life, and any interest in the MKO was forbidden – from 1370 existing children have separated from their mothers and sent them from Iraq to European countries. Many mothers lost contact with their children and were no longer able to contact them … – Thinking of the child, pursuing the child’s destiny, loving the child, and any dependencies and relationships of this kind, are unforgivable crimes in the rules of organization are Rajavi’s sect.
And during this time there were many calamities for the children. Many mothers and fathers were unaware of their children after separating the children from them and sending them to Europe. For years they had no address and lost their children. Because they were sent to other countries with fake names and passports, it was impossible to find and trace. Many of the innocent children were given to the European families by the Mujahideen Khalq Organization and their trace was lost.
And on the other hand, members of the organization have no right to contact their parents and family and request to meet. Thinking about the family, trying to connect with parents, families in Iran and expressing interest in them are also strongly condemned by the sect and it is a crime.
Women and men are completely separate from each other in the workplace. And even contact with the camp’s internal Phones is forbidden between men and women. And all public camp sites have been gender segregated. For example, “training places”, “libraries”, “gas stations”, “clinics”, “cars”, “dining halls” were completely separated at Camp Ashraf. The days were divided between men and women to go to the gas station and also to the shopping area that there is no relationship between the two sexes.
At times when they needed to go to work or talk to men, women had to be with another person and were not allowed to speak alone. -Women were not allowed to ride in cars owned by men or when while they were driving, they were not allowed to ride men – no woman had the right to sympathize with men, and even calling them was an unforgivable sin.
Massoud and Maryam Rajavi used to call them “disrespectful” in their meetings in order to deal with women who did not enforce these criteria. Complete gender segregation in Rajavi’s sect and in his camps is not exemplary in any of the Islamic countries. Apparently, women in the Mujahideen organization are commander-in-chief but have no right to make any decision. All decisions are made by Maryam Rajavi herself.
Maryam Rajavi in sectarian training says: The qualification index is the “absolute devotion of individuals”, especially women to led (herself and Massoud Rajavi). Whatever The women more unfamiliar with politics and the less literate they were more desirable for sect and and they were asked to be the absolute Obedient. They trained women that they were elected as commander to insult men in order to get a better position. Maryam Rajavi said that you are a part of my puzzle that I organize as I wish and there should be no objection. Protest and disagreement led to dismissal and lost rank, leading to sent to the kitchen for punishment.
The female commanders are in total control of Maryam Rajavi and members of the leadership council face death threats and officially they have been warned by Rajavi that they are not allowed to be separated from the sect Otherwise They are doomed to death. A number of women who have rebelled and refused to stay in the organization, After the terrifying and disgusting trials by the leader of the sect, they were killed and they were murdered,) including Mehri Mousavi and Minoo Fattaili, Zahra Fayazbakhsh Nasrin Ahmadi .. Masoumeh Ghibibour and Parvin ..) Or they were forced to commit suicide because of pressure.. (Example: Marjan Akbarian, Alan Mohammadi, Sedigheh Rajabian)
Another vicious way became commonplace in Rajavis sect, in which women who were infected with feminine diseases (without treatment) immediately underwent surgery and removed the uterus and sterilized them. After this heinous act, Massoud Rajavi sent them a congratulatory message, you are abandoned you have reached the summit of liberation (The list of 120 of these women was published by Ms. Zahra Mirbagheri, who was separated from the sect in 1389.) Specific sectarian training was given to the sect women in the mass of repetitive and overwhelming sessions. Maryam Rajavi taught them:
You have to be completely in the fence and the four sides of leadership frame. This frame consisting of 4 sides of leadership – pure obedience – sacrificing life and property – sacrificing one’s own life for the sect leader.
Maryam Rajavi’s sectarian teachings were theorized this way, telling women: “Your body and life belong to your leadership and soul (any thought) belongs to me and you have no identity of your own and you all have to put yourself in the domain of leadership and get your identity from him. It was a methodology that was then instilled in the minds of all members of the organization. And they destroyed all the personality, the will, the idea and the thinking and the Individual independence. The men and women of the organization have been subjected to the most severe psychological torture in sectarian camps over the years, and many prisons have been set up for dissatisfied people over the years. Many people have been imprisoned over the years and many have been killed in secret sectional prisons. (People including Mr. Ghorbanali Torabi, Parviz Ahmadi, Jalil Bozorgmehr, etc.)
A number of witnesses to the organization’s murders and prisons, including myself, have escaped the dreaded sect and we are ready to attend any international Court to testify and disclose the facts.
I ask you to think a little and talk to some of my separated friends in the same country of Albania and let them share their point. And I invite you to think about how this organization operates. There are many sectarian groups in the world with many similarities and you can easily research and access the accuracy of our speech. And understand which of the MEK’s alleged freedoms is exercised in its relationships and in its organization.
Ms. Monica Crowe Mazi, I hope you create the
conditions in which at least my friends who have realized the facts of the sect
and seprated, can go about their lives with the assistance of the Refugee
Commission in your country, I also have a request that Do not prevent
dissatisfied members who have been held captive for years by the gruesome sect
and will be separated. Do not get caught up in the Mujahideen of the MKO
leaders and learn from the experience of Iraqi history and do not confront the
Iranian people.
Maryam Sanjabi 24/12/1398
متن آلبانیایی نامه
Letër e Hapur Drejtuar Znj.
Monica Crowe Mazi, Zonjës së Parë në Shqipëri
Me respektin më të madh ndaj Jush,
Kohët e fundit, jemi informuar se Ju keni patur nje takim në vendin tuaj me liderin e organizatës së muxhahedinëve, zotin Maryam Qajar Azdanlu.
Me keqardhje për këtë vizitë, do të doja të ndaja shkurtimisht disa fakte rreth situatës së grave dhe marrdhënieve sekulare të organizatës së Mujahideen-ve.
Mbase kjo është një mundësi për notë historike dhe një iluminim i pandjeshëm mbi shtegun e Mendimtarëve dhe Intelektualëve te Lirë të Shoqërive të të Drejtave të Njeriut.
Bazuar mbi 20 vite të përvojës sime dhe pranisë në marrëdhëniet sekulare, më vjen keq t’ju vë në dijeni se, Organizata Mujahideen Khalq, e cila pretendon se ka si ideal lirinë dhe aksionin, ka rreth ۱۰۰۰ anëtare gra të grupmoshës 50-60 vjet në gjendje kritike – një përqindje e lartë e këtyre grave ne moshën 18-25 vjeç, në kontekstit historik të revolucionit islamik të ۱۹۷۹-ës dhe thirrjes së rremë të organizatës Mujahideen, që në dukje mbronte lirinë, u anëtarësuan në këtë organizatë dhe disa prej tyre u martuan dhe lindën, ndërsa më parë ishin të pamartuara. Por në agim të evolucionit të çuditshëm dhe sekular të kësaj organizate secrete, të gjitha Ekuacionet dhe Rregullat brenda sektit kanë ndryshuar dhe tanimë u janë nënshtruar një procedure rigoroze për të cilat do t’ju informoj sa më poshë vijon. Mund t’ju them me ndershëmri se qindra gra në kampet e sektit janë subjekt i diskriminimit gjinor dhe shkeljes të të drejtave bazë të njeriut, dhe më shumë se 90 % e tyre nuk kanë qasje në të drejtat bazë të njeriut, liritë bazike, qasje në familje dhe në botën e lirë.
Familjet e tyre dhe anëtarët e këtij sekti që janë grumbulluar për më shumë se 7 vjet mbrapa dyerve të kampeve të sektit në Irak, kanë kërkuar me këmbëngulje dhe padurim të vizitojnë fëmijët e tyre, por fatkeqësisht ata nuk janë lejuar t’i vizitojnë ato qoftë edhe për disa minuta, dhe në kundërshtim me Ligjin në vendin tuaj, kjo gjendje vazhdon ended dhe në kundërshtim me të gjitha ligjet e të drejtave të njeriut dhe ligjet ndërkombëtare, ata janë të privuar nga vizita e familjarëve dhe madje edhe nga kontakti me fëmijët e tyre.
Në eksperiencën time, dhe në sytë e mbi një mijë dëshmitarëve që janë ndarë nga sekti (emrat dhe Dokumenetet e nevojshme janë në disponimin Tuaj), brenda organizatës fiktive dhe hipokrite nuk ka liri praktike dhe as liri të mendimit. Në parim, askush nuk ka të drejtën dhe lirinë të veprojë dhe gratë janë në gjendje më vulnerable duke qenë subjekti i privimit të dyfishtë. Ligjet dhe strukturat inventive të sektit dhe rregullat detyruese dhe shtrënguese për anëtarët kanë një diferencë të mprehtë prej 180 gradësh, me pretendimeve dhe koncepte false të krijuara nga sekti.
Ndonëse, sipas akuzave dhe projektligjeve të lëshuara nga sekti dhe atribuuar Znj. Rajavi, gratë gëzojnë të drejtën e divorcit, lirisë për t’u mbuluar, ndalesës së poligamisë, të drejtës për ë punuar dhe lirisë sociale – Liria për të zgjehdur fenë është e njohur… – Këto janë thjesht slogane dhe brenda sektit, në respekt të asnjë prej parimeve të mësipërme, burrat dhe sidomos gratë janë të shtypur në mënyrën më të padrejtë dhe më të ashpër nga Maryam Rajavi.
Sipas rregullave të Znj, Rajiv:
Në sektin Rajiv, martesa është e ndaluar. Të paturit e një fëmijë është e ndaluar dhe jeta familjare nuk vazhdon. Bashkëshortet e vjetra janë detyruar të divorcohen dhe janë divorcuar me urdhër të liderit të sektit në vitin 1988.
C’është më e rëndësishmja, nuk ka liri për të menduar dhe sipas mësimeve të sektit, anëtarët janë të gatshëm për të sakrifikuar trupin, shpritin dhe humanizmin për hir të sektit dhe të adhurojnë Maryam dhe Massoud Rajavi si shenjtë dhe idhuj.
Nuk ka liri të mbulimit/sigurimit dhe të gjitha gratë dhe vajzat në organizatë janë të detyruara të përdorin veshjen islamike. Në shtesë të veshjes islamike të detyruar, atyre gjithashtu nuk u lejohet të përdorin kozmetikë lukzoze dhe pajisje higjeno-sanitare luksoze të tilla si krem për mbrojtje nga dielli apo syze dielli. Ato gjithashtu nuk kanë të drejtë të përdorin veshje me ngjyrë, veshje të tjera përveç uniformave të detyruara dhe as çorape apo shami me ngjyra. Ato nuk janë të lumtura. Ato kanë jetë të sforcuar dhe lumturi artificiale
Për t’ju vënë në dijeni, po ju përshkruaj statusin e disa prej ligjeve të sektit:
Për nëj periudhë të limituar nga 2005-2007, kur divorcet dhe shkaterrimi i familjeve nuk ishin urdhëruar ende, martesat realizoheshin mes anëtarëve brenda organizatës dhe sipas ligjit të sektit, palët e zgejdhura nuk kishin të drejtën të kundërshtonin apo të pranonin martesat brenda organizatës. Një zgjedhje në të cilën interesi dhe zgjedhja e lirë nuk kishin kuptim dhe kushdo që nuk bindej dënohej. Ligji i sektit ishte i tillë që, vajzat duhet të pranonin cilindo që zgjidhej nga organizata si bashkëshort të tyre. Nëse gratë i humbisnin burrat e tyre gjatë lufës, ato nuk kishin të drejtën të mendonin apo të vajtonin. Dhe shpejt dhe sërish, përmes zgjedhjes dhe forces, organizata do t’i martonte ato me dikë tejër.
Më parë, përgjatë një periudhe dy vjeçare nga ۱۹۸۰-۱۹۸۲, shtatëzania ishte një ekzkluzivitet i shtresave të larta të organizatës dhe më pastaj, gjenrali Ly në establishmentin e tij hipokrit, u ndaloi çifteve të kishin fëmijë dhe të drejtën e shtatëzanisë dhe i privoi nga bekimi hyjnor i prindërimit. Në ۱۹۸۸, Rajavi lëshoi një dekret divorci për të gjithë anëtarët dhe çiftet u detyruan të divorcohen një herë e përgjithmonë. Për shkak të Aplikimit të ligjit të divorcit, gratë dhe burrat duhet të shfaqnin mëri për njëri-tjetrin në takimet e sektit, të thërrisnin njëri tjetrin të mallkuar dhe magjistarë dhe e harruan njëri-tjetrin përgjithnjë. Ndërkohë, nëse dashuria dhe afeksioni ishin ende të pranishëm, ato do të sulmohehsin dhe dënoheshin egërsisht. Dhe ata i dërguan çiftet e vjetër në kampe të ndara me qëllim që ata të mos ishin më pranë njëri-tjetrit.
Burrave dhe grave beqare në organizatë nuk u lejohej gjithashtu të martoheshin dhe të mendonin rreth jetës dhe çdo interes në MKO ishte i ndaluar – nga 1999 fëmijët ekzistues u ndanë nga nënat e tyre dhe u dërguan nga Iraku në vendet europiane. Shumë nëna humbën kontaktet me fëmijët e tyre dhe nuk kishin më mundësi kontakti me ta …. – Të mendoje për fëmijën, të ndiqje fatin e tij, ta doje atë dhe çdo lloj tjetër varësie dhe marrëdhënie e këtij lloji janë krime të pafalshme në rregullat e organizatës të sektit Rajavi.
Dhe përgjatë kësaj kohe ka patur shumë fatkeqësi për fëmijët e tyre. Prindërit ishin në padije për fëmijët e tyre pasi ata ndaheshin prej tyre dhe dërgoheshin në Europë. Për vite ë tëra ata nuk kishin adresën e tyre dhe humbisnin çdo kontakt me ta. Për shkak se fëmijët dërgoheshin në shtete të tjera me emra dhe pasaporta të rreme, ishte e pamundur t’i gjeje dhe t’i gjurmoje. Shumë nga fëmijët e pafajshëm ju dhanë familjeve europiane nga Organizata Mujahideen Khlaq, duke humbur kësisoj gjurmët e tyre.
Dhe nga ana tjetër, anëtarët e organizatës nuk kishin të drejtë t’i kontaktonin prindërit dhe familjet dhe nuk gëzonin të drejtën për t’i kërkuar ata në takim. Të mendosh për familjen, të përpiqesh të lidhesh me prindërit, familjet në Iran dhe shprehja e interesit në ta janë gjithashtu ashpërsisht të dënuara nga sekti dhe konsiderohen si krim.
Burrat dhe gratë janë tërësisht të ndarë nga njëri-tjetri në vendin e tyre. Dhe madje deri edhe kontakti nëpërmjet telefonave të brendshëm mes burrave dhe grave të kampit është i ndaluar. Dhe të gjitha vendet e kampeve publike janë të izoluara nga pikëpamja gjinore. Për shembull “vendet e trajnimit”, “bibliotekat”, “stacionet e gazit”, ‘klinikat”, ‘automobilat”, “salllat e ngrënies” ishin tërësisht të ndara në Kampin Ashraf. Burrat dhe gratë shkonin në karburante dhe në zona tregëtare në ditë të veçanta që të shmangeshin marrëdhëniet mes dy sekseve.
Ndonjëherë kur ato kishin nevojë të shkonin në punë apo të flisnin me burrat, gratë duhet të ishin të shoqëruara nga një person i tretë dhe nuk u lejohej të flisnin vetë. – Grave nuk u lejohej të udhëtonin me automobile në zotërim të burrave ose kur ato drejtonin makinën, nuk kishin të drejtë të udhëtonin me persona të seksit tjetër – asnjë grua nuk kishte të drejtën të simpatizohej me personelin e organizatës së meshkujve dhe madje edhe thirrja në telefon ishte një mëkat I pafalshëm.
Massoud and Maryam Rajavi zakonisht i quanin ata “të parespektueshëm” në takimet e tyre në mënyrë që të urdhëronin gratë që nuk përmbushnin këtë kriter. Segregacioni gjinor tërësor në sektin Rajavi dhe në kampet e tij nuk është ilustrues i asnjë modeli në vendet islamike. Me sa duket, gratë në organizatën Muxhahedinë janë kryekomandante, por nuk kanë të drejtë të marrin asnjë vendim. Të gjithë vendimet merren nga vetë Maryam Rajavi.
Maryam Rajavi në trajnimet e sektit thotë: Indeksi i kualifikimit është “devocioni absolut i individëve”, veçanërisht i grave udhëheqëse (ajo dhe Massoud Rajavi). Megjithatë, gratë sa më pak të njohura me politikat dhe më pak të elaboruara, aq më të dëshiruara për sektin dhe këtyre të fundit u kërkohej të ishin I Binduri absolut. Ata i trajnonin gratë që përzgjidheshin si komandante që të fyenin burrat me qëllim arritjen e një pozicioni më të mirë. Maryam Rajavi thoshte se ju jeni një marionetë që unë e organizoj ashtu siç dëshiroj dhe se ndaj kësaj nuk duhet të ketë asnjë objeksion. Protesta dhe mosdakordësia pasohej me shkarkime dhe humbje të rangut, dhe dërgimin e tyre në kuzhinë për të marrë dënimin.
Komandantet femra janë nën kontrollin total të Maryam Rajavi dhe anëtarët e këshilllit të lidershipit përballen me kërcënime me vdekje dhe janë paralajëmruar zyrtarisht nga Rajavi se atyre nuk u lejohet të ndahen nga sekti përndryshe Ata dënohen me vdekje. Një numër grash që u rebeluan dhe refuzuan të qëndronin në organizatë, për shkak të gjykimeve e tmerrshme dhe të neveritshme të lideres së sektit, u vranë dhe vdiqën (përfshi Mehri Mousavi dhe Minoo Fattaili, Zahra Fayazbakhsh Nasrin Ahmadi… Masoumeh Ghibibour dhe Parvin..) Ose u detyruan të kryenin vetëvrasje për shkak të presionit .. (Shembuj: Marjan Akbarian, Alan Mohammadi, Sedigheh Rajabian)
Një tjetër mënyrë e egër që u bë e zakontë në sektin Rajavi – kur gratë infektoheshin me sëmundje feminine (pa trajtim) ato u nënshtroheshin menjëherë ndërhyrjeve kirurgjikale dhe mbartnin uterusin dhe sterilizoheshin. Pas këtij akti rrëqethës, Massoud Rajavi u dërgoi atyre një mesazh përgëzues, duke u shpallur se ato kishin arritur kulmin e lirisë së tyre. (Lista e këtyre 120 grave u publikua nga Znj. Zahra Mirbagheriu, e cila u nda nga sekti në ۲۰۲۰-ën). Trajnim specifik sektarial u dha për gratë gratë e sektit në masën e sesioneve ripërsëritëse dhe ngazëllyese. Maryam Rajavi u trasmetoi atyre: Ju duhet të jeni tërësisht në pararojë dhe në të katër anët e kornizës udhëheqëse. Ky kuadër me katër faqë të lidershipit – bindje e pastër – sakrificë e jetës dhe pronës – sakrificë e jetës për liderin e sektit
Leksionet sektariane të Maryam Rajavi u teorizuan në të tillë formë, duke u thënë grave:
“Trupi juaj dhe jeta juaj u takojnë lidershipit dhe shpirti (çdo mendim) më takon mua dhe ju nuk keni identitet tuajin dhe të gjitha ju duhet të ofroni veten tuaj në domeinin e lidershipit dhe të fitoni identitetin tuaj nga ai.” Ishte një metodologji që u rrënjos në mendjen e të gjithë anëtarëve të organizatës. Dhe ata shkatërruan personalitetin e tyre, vullnetin, idenë dhe mendimin dhe pavarësinë individuale. Burrat dhe gratë e organizatës ishin subjekte të torturave psikologjike më të egra në kampet e sektit për vite të tëra dhe me kalimin e viteve u ndërtuan shumë burgje për njerëzit e pakënaqur. Shumë njerëz janë burgosur ndër vite dhe shumë të tjerë janë vrarë në burgje sektoriale sekrete. (Njerëz përfshirë Mr. Ghorbanali Torabi, Parviz Ahmadi, Jalil Bozorgmehr, e të tjerë)
Një numër dëshmitarësh të vrasjeve dhe burgosjeve në organizatë, përfshirë personin tim, nuk kanë më frikë nga ky sekt dhe janë të gatshëm të marrin pjesë në cilëndo Gjykatë ndërkombëtare për të dëshmuar dhe për të bërë të ditur faktet.
Kërkojmë prej Jush të mendoni sadopak dhe të bisedoni me shokët e tjerë që janë ndarë prej Organizatës dhe që qëndrojnë në Shqipëri dhe të dëgjoni argumentin e tyre gjithashtu. Dhe ju ftoj të mendoni për atë se si kjo organizatë funksionon. Ka shumë sekte në botë, të ngjashëm mes tyre, dhe ju mund të vërtetoni me lehtësi saktësinë e ligjëratës sonë. Dhe të kuptoni cilat nga liritë e pretenduara të MEK ushtrohet në marrëdhëniet dhe organizimin e saj.
Znj. Monica Crow Mazi, shoresoj që ju të krijoni kushtet në të cilat të paktën shokët e mi, të cilët kanë kuptuar faktet e sektetit dhe janë ndarë prej tij, të vazhdojnë jetën e tyre me asistencën e Komisionit të Refugjatëve në vendin tuaj. Gjithashtu ju kërkoj që të mos pengoni anëtarët e pakënaqur të sektit, të mbajtur rob prej vitesh nga sekti çnjerëzor, që dëshirojnë të ndahen prej tij. Mos u influenconi nga liderët mujahideen-ë të MKO dhe mësoni nga eksperienca e historisë së Irakut dhe mos ju kundërvini njerëzve nga Irani.
انتهای پیام / فراق
