از مدت ها پیش برای رسیدن بهاران خجسته، هوای دلپذیر، بازگشت پرستو و زدن نغمه امید روز شماری می کردیم ولی به جهت افکنده شدن سایه شوم کرونا بر آسمان میهن مان و ضرورت حفظ سلامتی از هرگونه دید و بازدید محروم شدیم.
ولی ما را چه باک که بهار امسال در خانه هایمان سبز خواهیم شد. در خانه جوانه می زنیم و درخانه شکوفه می دهیم. آری این بهار در خانه می مانیم و برای رسیدن روزهای خوب، برای دوباره سبز شدن دست به دعا خواهیم شد. از عمق وجود می دانیم درخارج از خانه درختان شکوفه زده اند. گنجشک ها نغمه سر می دهند و پرستوها در آرزوی به جوش آمدن خون درون رگ گیاه آشیانه هایشان را جستجو می کنند. ما می دانیم زندگی ادامه خواهد داشت. ما درانتظار سبز شدن تمام شهرها و هموطنان مان صبر خواهیم کرد. ما خلوت سکوت و تنها ماندن در این پیله را به شوق پروانه شدن به جان و دل می خریم و ایمان داریم روزهای خوب خواهد رسید. در بهار پیش رو سبز خواهیم شد، روزهای خوب خواهد رسید آن روز اغوش به روی هم خواهیم گشود و به هم لبخند خواهیم زد و ای کاش در آن روز همه عزیزان درکنارمان باشند وکرونای لعنتی از ما دیگر قربانی نگرفته باشد.
پس در خانه خواهیم ماند که کم نشویم و دوباره سبزینه شویم اما سال جدید برای خانوادهای اعضای اسیر در مقر اشرف سه در آلبانی تلخی های دیگری هم دارد. خبرهای تاسف بار شیوع ویروس کرونا در آلبانی که تاکنون چندین قربانی گرفته خانواده های اعضا را که سال ها به دلیل خودخواهی رجوی از تماس و دیدار با عزیزانشان محروم شده اند به طور مضاعف نگران ساخته است.
رهبران فرقه رجوی تا این لحظه از دادن هرگونه خبر در مورد وضعیت اعضا و میزان ابتلایان احتمالی خودداری کرده اند و همچنان به پنهان کاری ادامه می دهند. در شرایطی که معاون بهداری دولت آلبانی از مرگ چند نفر خبر می دهد و تمامی فعالیت های آموزشی، ورزشی و تجمع تعطیل و ممنوع اعلام گردیده مریم رجوی و دیگر مسؤولین این فرقه همچنان سکوت پیشه کرده اند.
گزارش رسیده از مقر اشرف سه بر تشدید جو خفقان و سرکوب و جلوگیری از خروج اعضا و مخالفت با هرگونه تماس آنها با خانوادهایشان حکایت دارد. سکوت رهبران فرقه در شرایطی است که آنها با دست زدن به تبلیغات هیستریک و دادن آمار غلط در مورد تعداد مبتلایان و درگذشته ها به تحریک مردم ایران نسبت به عملکرد وزارت بهداشت و دولت ادامه می دهند.
خانوادهای اعضای تحت اسارت درهمین ایام اقدام به ارسال ده ها نامه به ایمیل های نهادها و شخصیت های حقوق بشری جهانی نموده اند و در آن نگرانی عمیق خود را درخصوص وضعیت روحی-روانی و جسمانی عزیزانشان اعلام کرده اند و این روند نامه نگاری و ابراز نگرانی به شکل چشمگیر و بی سابقه ادامه دارد. در آستانه سال جدید به یمن تلاش های بی وقفه خانواده ها، مسؤولین نهاد های بین المللی به ناچار مجبور به پاسخ گویی در قبال این سکوت شرم آور خواهند شد و سران مجاهدین از این اقدامات سرکوب گرایانه سودی نخواهند برد. بی شک از راه رسیدن بهار خجسته فال خانواده های تیز خشم با پیکار شان با زبان و قلم، تباهی رجوی ها را درچشم جهانیان پدیدار خواهند ساخت.
یادداشت از: علی اکرامی
انتهای پیام / انجمن نجات مرکز خوزستان
