فرقه رجوی برای مقابله با تاثیرات افشاگری های اعضای جداشده در آلبانی و اروپا در یک اقدام عکس العملی و صرفا با هدف لاپوشانی و توجیه از خبرنگار نیویورک تایمز برای حضور در مقر اشرف سه دعوت بعمل آورد.
البته باتوجه به تجارب ما اعضای جداشده قبل از دعوت و حضور این خبرنگار اقدام به جابحایی اعضای منتقد و مسئله دار و همچنین انتخاب کیس های مورد دلخواه از میان اعضا و دیکته کردن مطالبی که می بایست درحضور خبرنگار مطرح کنند و همچنین تزئینات سالن ها و محل های مورد بازدید و تدارک برنامه های هنری را در دستور کار قرار داد.
نکته مهم تر اینکه تمامی اعضا ومسؤولینی که قرار است در معرض برخورد با خبرنگاران قرار گیرند می بایست مرز سرخ های مناسبات و از جمله بی اطلاعی از وضعیت مسعود رجوی، تعداد نفرات مقر و برخورداری از حق آزادانه انتخاب ماندن و یا جدایی را رعایت نمایند. با در نظر گرفتن کلیه این موارد گزارش اخیر خبرنگار نیویورک تایمز خیلی جالب و خواندنی است و این گزارش به خوبی مشخص می کند که وی فریب صحنه سازی و سناریو از پیش ساخته مسؤولین فرقه را نخورده است.
خبرنگار نیویورک تایمز به طرز جالبی روی مخفی کردن اعضا انگشت می گذارد آنجا که می نویسد علیرغم اینکه به من گفته شده بود که بیش از ۲۲۰۰ نفر در این کمپ زندگی می کنند ولی من چیزی در حدود ۲۰۰ نفر دیدم و یا وقتی در مورد سرنوشت مسعود رجوی سوال می کردم تمامی آنها پاسخ می دادند نمی توانند حرفی در این مورد بزنند.
علی صفوی نماینده مجاهدین در آمریکا در پاسخ سوال من درمورد اینکه رجوی کجاست سرش را پایین انداخت و گفت اجازه ندارد در این مورد حرفی بزند. وی در بخشی دیگر از گزارشش اشاره می کند نزدیک به سه ساعت در کنار درب منتظر اجازه ورود بوده و بعد از اعلام موافقت تا ساعت ۱:۳۰ بامداد شروع به یکسری مصاحبه، شرکت در جلسات تبلیغاتی و تورهایی کردم. خبرنگار نیویورک تایمز درگزارشش تاکید کرده است دعوت از او از سوی رهبران این گروه برای تصحیح (بزک)چهره شان بوده است.
وی تاکید کرد اجازه مصاحبه خصوصی با هیچ یک از اعضا را نداشته است. خبرنگار نیویورک تایمز به طرز جالبی که با کنایه همراه است به نظر یکی از مورخان بنام ابراهیمیان در خصوص وضعیت مجاهدین در افکار عمومی مردم ایران اشاره می کند که به رغم اینکه این گروه ادعا دارد از حمایت قابل توجهی میان مردم ایران برخوردار است اما آقای ابراهیمان می گوید محبوبیت این گروه پس از دست زدن به خشونت دراوایل دهه ۱۹۸۰ سقوط کرده است.
وی تاکید کرده وقتی بامردمی که در دوران انقلاب زندگی کرده اند صحبت می کنید متوجه می شوید وقتی نام مجاهدین را می برید آنها بر آشفته می شوند.
خبرنگار نیویورک تایمز بر اساس مشاهدات خود می گوید من این سازمان را کاملا نفرت آمیز دیدم و تعجب می کنم در آلبانی هستند. در بخش جداگانه ای از گزارش خبرنگار نیویورک تایمز به دیدار با اعضای جداشده اشاره می کند؛ آنجایی که به موضوع محدودیت ها وب حث ممنوعیت افکار جنسیتی و روابط عاطفی و شرکت اجباری در مراسم های انتقاد از خود تاکید دارند، شیوه ای که سران فرقه درضمن دعوت از خبرنگار نیویورک تایمز به کار گرفتند در حقیقت کپی برداری از پروسه های گذشته است که عمدتا در قرارگاه اشرف اجرا می شد.
جالب اینجا بود که تمامی این پروژه ها باشکست مواجه می شد. پروتکل های اجرا شده به قدری مصنوعی بود که حتی نزدیک ترین شخصیت ها به آنها و از جمله اعضای شورا را مسئله دار می کرد به هرحال از آنجا که هر جریان باطل به دلیل ذات عملکردش نمی تواند ماهیت خود را مخفی نماید و قانونمندی های سرسخت و واقعیت های انکار ناپذیری بر جهان پیرامون ما حاکم است که اجازه عوام فریبی به هیچ جریانی نمی دهد فرقه مجاهدین هم از این ترفندها سودی نخواهد برد.
عصرما دوران آگاهی هاست و دروغ و نیرنگ و فریب نمی تواند در انحراف افکار عمومی کارساز واقع شود و اقدامات شیادانه مجاهدین چون آوار بر سر خودشان خراب خواهد شد.
یادداشت از: علی اکرامی
انتهای پیام / انجمن نجات خوزستان
