فراق: با سلام خدمت مخاطبان محترم سایت فراق، متاسفانه باخبر شدیم که آقای «حمزه قهرمانی» پدر حسین قهرمانی (یکی از اسرای دربند فرقه رجوی در آلبانی) چشم از جهان فرو بست و در حسرت دیدار فرزند عزیزش، دار فانی را وداع گفت.
به راستی فرا سوی طاقت انسان است که این همه درد و رنج و هرمان را تحمل نماید، آخر به چه جرمی و به چه گناهی باید یک پدر درد دیده و رنج کشیده در حسرت دیدار فرزند و دلبند عزیزش از این جهان برود و نتواند که حتی برای یک دقیقه فرزند و نور چشمانش را ببیند؟ کدام آئین و مکتب است که بتواند به این سوال پاسخ بدهد و اذهان عمومی را به اقناع برساند ؟
با شنیدن درگذشت یکی از پدران و یا مادران در حسرت دیدار فرزند ، بغض گلویمان را می فشارد و اشک در چشمانمان حلقه می زند. آدمی بعضا از اینکه چنین دردهایی وجود دارد و می بیند که وجدان های بین المللی در خواب خرگوشی هستند حالت عصبی پیدا می کند ، چرا که جلوی چشم و انظار عمومی و بین المللی این جنایت های فرقه رجوی به وقوع می پیوندد و هیچ عکس العمل مناسبی نشان داده نمی شود.
این یک درد بزرگ است، دردی که در هر جایی پیدا نمی شود و این غده سرطانی به اسم «فرقه رجوی» شامل حال هر کشور و هر ملتی هم نیست. تبدیل شدن این فرقه ذاله به یک ابزار در دست کشورهای غربی و استثماری سبب شده است که حمایت آنها را کسب نماید و این امکان از افکار بین المللی سلب گردد که این جانیان به پای میز محاکمه کشیده شوند.
این در حالی است که کشوری کوچک و ضعیفی همچون آلبانی که در فقر اقتصادی دست و پا می زند جلوی فعالیت های حقوق بشری خانواده های ایرانی بیستاد و مانع از فراهم شدن حضور خانواده ها در کشور آلبانی گردد، تا که خانواده ها بتوانند برای دیدن فرزندانشان صدای خودشان را به گوش های ناشنوای آنان برسانند. کاخ سفید که در حمایت از حقوق بشر گوش فلک را کر کرده است علنا از این فرقه منحوس حمایت به عمل می آورد و از سیاستمداران آلبانیایی می خواهد که از دادن ویزا به ایرانیانی که قصد مسافرت به این کشور را دارند ممانعت نمایندچرا که عناصر فرقه منحوس رجوی ناراحت شده و رعشه متلاشی شدن را در خود حس خواهند کرد و این کار سیاستمداران کشور آلبانی برایشان مطلقا وجه خوبی در نزد افکار عمومی جهانی و داخلی و جامعه کشور آلبانی ندارد ، کمااینکه ما اعتراض هایی را ازرسانه های آنان می شنویم که حتما به سمع تان رسیده است.
ضمن همدردی با خانواده محترم قهرمانی و تمام دوستان و آشنایان این خانواده دردمند از خداوند منان می خواهیم که هر چه زودتر به دل های زجر کشیده و خانواده های غرق در درد هجران التیام بخشد و موجبات دیدار خانواده ها را با عزیزانشان فراهم بیاورد . ما نیز به همین مناسبت محزون، عهد می بندیم که از تلاش های خود کوتاه نیامده و در حمایت از خانواده ها از هیچ کوششی دریغ ننمائیم . تلاش می کنیم و تلاش می کنیم تا اینکه به این نوع دردها خاتمه بدهیم .
والله مع الصابرین
یادداشت از: بخشعلی علیزاده
انتهای پیام / فراق
