کشتار نوزده فروردین

به دستور مسعود و مریم رجوی بود..

افشاگری جداشده ای به نام (ش-ح) که از ناگفتنی هاوبرنامه ریزهای کشتار نوزده فروردین سال ۹۰در اشرف می گوید .

ومسعود رجوی که بارها وبارها از سازمان ملل وامریکا رو دست خورده بود با بلاهت تمام این نرمش های عراقی ها را نشانه تلاش های مریم واشرف نشانان وعقب راندن مالکی عنوان می کرد.

ریشه حمله ۱۹ فروردین به اقدامات قبلی سازمان در اشرف ورفتار با ارتش عراق برمی گردد و طوری رفتار می کرد که  گویی ما دولت حاکم هستیم وعراقی ها از خارج آمده اند

جلوی مقر پلیس عراق درایستگاه پمپاژ آب ۱۰۰ را با آیفا از دو طرف بسته بودند وتنها مسیری که پلیس عراق می توانست تردد کند به سمت زاغه های شمال بود..

ترددات عراقی ها را از خیابان ۱۰۰ بسته بوده وهمه مسیر های فرعی از شمال به خیابان ۱۰۰ را بسته بودند بطوریکه هیچ خودرو نیروهای عراقی قادر نبود به خیابان ۱۰۰ بیاید ودیگر برای تردد به خیابان ۱۰۰ به بعد نیاز به پوشیدن لباس شخصی نبود چون پوشیدن یا نپوشیدن لباس نظامی در فضایی که حتی ساده ترین نفرات هم هنگام بکار بردن واژه ارتش آزادی بخش نمی توانستند جلوی خنده خودشان را بگیرند ویا طنز وتمسخر این کلمه را بیان می کردند تفاوت زیادی داشت.  

حتی نفرات اداره برق دیالی هم که غیر نظامی بودند را در میدان لاله کنترل می کرده واز آنها کارت واسم ومشخصات می گرفتیم و عراقیها نرمش خیلی عجیبی نشان می دادند که فهم آن درآن موقع سخت بود اما بعد از حمله ۱۹ آسان شد حتی آنقدر که در یک ملاقات گفتند خوب حالا دیگر لطفا به برادران مجاهد بگویید که تردد ما را به خیابان ۱۰۰ آزاد کنند که مسعود رجوی که همیشه می گفت که عراقیها هم خون وهم دین وبچه محل های خودمان هستند عین عبارتی که گفت این است ” برادری جای خود اما برادران عراقی بو می دهند”

ومسعود رجوی که بارها وبارها از سازمان ملل وامریکا رو دست خورده بود با بلاهت تمام این نرمش های عراقی ها را نشانه تلاش های مریم واشرف نشانان وعقب راندن مالکی عنوان می کرد

مثل اینکه فراموش کرده بود که امریکا همان نقاطی را از ما زد که ما مختصات داده بودیم که متعلق به ماست ونزند

نه این بار بلکه  بار ها وبارها باز دل خوش می کرد به حضور نیروهای امریکایی در بلد وبعقوبه که اگر مالکی یا رژِیم بخواهد کاری کند ۲۰ دقیقه بعد نیروی هوایی آمریکا حاضر خواهد بود وکلی هم به نفرات از این بابت اطمینان می داد

ماه رمضان همان سال بود که ارتش عراق یک هام وی جلو مقر فاب که قبلا محل استقرار ارتش امریکا بود گذاشت و نفرات با زبان روزه همه به آنجا رفته وشروع به اعتراض کردند وآنها هم در جواب گفتند که ما جلوی همه مقرمان پست حفاظتی داریم اما از آنجا که این خودرو در مسیر تردد ما به مواضع ضلع شمال بود برای سازمان غیر قابل قبول بود

اما اقدامات اجرایی ان از۵ فروردین شروع شد ولی چون مصادف با ایام نوروز بود عراقی ها به بعد از تعطیلات موکول کردند بامداد ۱۴ فروردین نفرات را از خواب بیدار کردند وگفتند که عراقیها خودروهای زرهی  را وارد اشرف کرده اند همه نفرات به میدان لاله ومواضع اطراف رفتند ، با روشن شدن هوا می شد نفربر های بی ام پی را در امتداد ضلع شمالی خیابان ۱۰۰ دید

نفرات همه سراغ نفر برها رفته وبا سربازان مشغول اعتراض شدند که آنها هم می گفتند ما سرباز هستیم وفرمان می گیریم

فرمانده عملیات دیالی که یک سرتیپ بود ویک اکیپ آمریکایی هم بودند که با آنها مشغول بحث شدیم آنها می گفتند که این یک جابجایی نیرو است ونیروی جدید می خواهد تحویل بگیرد

همچنین شمال اشرف هم هام وی ها در دسته های ۴ یا ۵ ماشین مستقر بودند

همه هم غیر مسلح بودند وهر دسته فقط یک تفنگ خودکار ام۱۶ برای دفاع از خود داشت چون اصلا بنا بر طرح خودشان نمی خواستند مسلحانه اقدام کنند

هر خودورهام وی بین یک واحد تقسیم شد که جلوی آن باید نفرات نشسته واعتراض می کرند جالب این که هر چه هم نفرات از مالکی بد می گفتند آنها متنفرتر بودند وتایید می کردند ولی در نهایت می گفتند که ما ارتشی هستیم وفرمان می گیریم وبه خانواده باید نان بدهیم

ادامه دارد