نشست ورشو عملا با تحریم کشورهای جهان روبرو شد. تنها ۶۰ کشور در این نشست حضور داشتند و هر کدام از کشورها شرکت کننده در این نشست ضد ایرانی تنها به دنبال منافع خود بودند مخصوصا عدم حضور کشورهای اتحادیه اروپا در سطح وزیران خارجه و فرستادن کارمندان رده پائین به این نشست این نشست ضد ایرانی را به زباله دان تاریخ فرستاد . در این میان فرقه رجوی پاچه ور مالیده تعدادی از افراد سالمند را با هزینه های بالا دوان دوان به ورشور فرستاد تا شاید به زعم خود از این کیسه برای خود نمدی ببافد و رئیس جمهور مادام العمر خود را به عنوان اپوزسیون جا بزند. اما اختلاف نظر کشورها با آمریکا سر مسئله امنیت خاورمیانه باعث شده تعداد کشورهای شرکت کننده در این نشست ضد ایرانی تنها به۶۰ کشور برسد . تنها قمپز در رفته از این نشست مربوط به ویدیوی منتشر شده از یک بخش غیرعلنی نشست ورشو حاکی است که نمایندگان سه کشور عربستان، امارات و بحرین، در حضور بینامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل از این کشور دفاع کرده‌اند و در مقابل ایران را بزرگترین تهدید منطقه خوانده‌اند.
اگرچه قرار بود موضوع اصلی کنفرانس صلح و امنیت خاورمیانه «ایران» باشد، اما اختلافات عمیق میان برخی کشورهای اروپایی و دولت آمریکا بر موضوع اصلی تحریم های اقتصادی علیه ایران موجب شد تا کشورهایی چون آلمان و فرانسه در سطح بسیار نازلی در این کنفرانس شرکت کنند.
وزیر خارجه انگلیس نیز اعلام کرد که فقط برای یک مدت بسیار کوتاه و محدود در این کنفرانس شرکت می کند و ترکیه هم به عنوان یکی از مهم ترین اعضای سازمان آتلانتیک شمالی (ناتو) ، نه تنها نماینده ای به این کنفرانس اعزام نکرد، بلکه اعلام کرد تنها از طریق سفارتش در ورشو رویدادهای این کنفرانس را پیگیری می کند.
در این میان عربستان سعودی، امارات متحده عربی، بحرین، کویت، عمان و رژیم صهیونیستی در بالاترین سطح از مقامات کشوری از جمله در سطح نخست وزیر و وزیر خارجه در این کنفرانس شرکت کردند.
همه این گروه ها منافع خودشان را در این کنفرانس پیگیری میکردند و مشارکتشان در این کنفرانس به منزله آن نبود که حاضرند یک ساختار مشترک و فعالی را علیه ایران پی ریزی کنند .
اندیشکده آمریکایی استراتفور به دنبال پایان نشست دو روزه ورشو در گزارشی تاکید کرد که واشنگتن یک بار دیگر در رسیدن به اهداف ضد ایرانی خود ناکام ماند و نشست ورشو هیچ پیشرفتی برای آمریکا درباره ایران نداشت .
استراتفور نوشت: «نشست دو روزه به رهبری آمریکا در ورشو درباره امنیت خاورمیانه ۱۴ فوریه پایان یافت. در این گردهمایی مقام‌های ۶۰ کشور فرصتی برای صحبت درباره استراتژی‌های تقویت امنیت خاورمیانه داشتند وهمچنین فرصتی برای رایزنی‌هایی درباره وعده آمریکا برای رونمایی از طرح صلح اسرائیل-فلسطین بعد از انتخابات نهم آوریل اسرائیل ایجاد کرده بود اما فقط یک سوم از کشورهای شرکت‌کننده، وزرای خارجه خودشان را به نشست فرستادند».
اندیشکده آمریکایی درباره دلیل حضور نیافتن وزرای خارجه اکثر کشورهای جهان در نشست ورشو نوشت: این ناشی از واقعیتی بود که آمریکا این نشست را تبدیل به یک اجلاس ضد ایرانی کرده بود.
طبق گزارش این اندیشکده آمریکایی، نشست ورشو به جای برجسته کردن همگرایی و اتفاق نظر در مسائل مربوط به امنیت خاورمیانه، تاکیدی بر واگرایی و اختلاف نظر بود. از همه قابل ملاحظه‌تر اینکه، استدلال‌های آمریکا درباره لزوم اتخاذ مواضع سرسختانه علیه ایران در همراه کردن بسیاری از مقام‌های اروپایی با این مواضع بار دیگر شکست خورده است.
اندکی پس از دیدار نخست وزیر اسرائیل و وزیر خارجه آمریکا در حاشیه نشست امنیتی ورشو، مایک پنس معاون اول رئیس جمهوری آمریکا در سخنانی از کشورهای اروپایی خواست که از توافق هستهای با ایران(برجام) خارج شوند. او همچنین ایجاد کانال مالی اروپا با ایران را اقدامی برای نقض تحریم‌های آمریکا علیه جمهوری اسلامی دانست. یک روز پس از آن که مایک پنس، معاون رئیس جمهور آمریکا، خواهان خروج اروپا از توافق هستهای با ایران شد، فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، بر پایبندی این اتحادیه به برجام تاکید کرد. خانم موگرینی در کنفرانس امنیتی مونیخ گفت حفظ توافق هستهای با ایران «مساله‌ای امنیتی است.»
هایکو ماس، وزیر خارجه آلمان هم در همین کنفرانس تعهد قدرت‌های اروپایی به توافق هستهای را تکرار کرد و گفت: «ما ایرانی بدون سلاح هستهای می‌خواهیم چرا که فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده آن را در منطقه می‌بینیم.» او افزود بدون برجام «منطقه امن‌تر نخواهد بود و اتفاقا به رویارویی آشکار نزدیکتر خواهد شد.»
رهبران اروپایی پیش از این هم بارها گفته‌اند که توافق هستهای را برای دور نگه داشتن ایران از سلاح هستهای مفید می‌دانند و برای ترغیب ایران به ماندن در توافق، به رغم خروج آمریکا از آن، ساز و کار مالی جدیدی ایجاد کرده‌اند که امکان مبادلات مالی با ایران را فراهم کنند.
میر باقر صداقی
انتهای پیام / ایران اینترلینک
