هرچه نگاه می کنم می ببینم که رجوی فقط ما را برای پیش برد قدرت طلبی خودش می خواست و سر سوزنی به فکر آینده افراد نبود، چون در دستگاه رجوی جان افراد واقعا بی ارزش است. انسان ها در فرقه رجوی همگی وسیله برای به قدرت رسیدن او هستند.
واقعیت این است که هر فرد در هر کجا چند سال کار یا خدمت کند، آن هم خدمت شبانه روزی مفت و مجانی، یک حق و حقوقی دارد. ما که تمامی سالهای جوانی خودمان را در فرقه رجوی به باد دادیم و پولش را رجوی گرفت، و در حال حاضر در یک کشور غریب گرفتار هستیم، الان که جدا شده ایم همچنان باید برای مختصر مستمری ماهیانه خودمان که حق هر پناهنده سیاسی است اسیر آنها باشیم.
این اوج بی شرافتی ضد انسانی این فرقه است که با هم دستی عناصری در کمیساریا پرداخت این مستمری را به عهده گرفت تا به این شکل باز ما را اسیر خودش نگاه دارد. معلوم نیست بعد از اینکه جوانی ما را گرفت دیگر از جان ما چه می خواهد.
هرچه نگاه می کنم می ببینم که رجوی فقط ما را برای پیش برد قدرت طلبی خودش می خواست و سر سوزنی به فکر آینده افراد نبود، چون در دستگاه رجوی جان افراد واقعا بی ارزش است. انسان ها در فرقه رجوی همگی وسیله برای به قدرت رسیدن او هستند.
در همین مدت کوتاه که از فرقه رجوی جدا شدم، چشمانم به واقعیات بسیاری باز شده است، چون افراد بیرونی بهتر متوجه شرایط ما هستند. در این کشور غریب، که البته رجوی ما را به عراق برد و بعد به اینجا آورد، در مراجعه به یکی از مسئولین وزارت کشور آلبانی، او از من سوال کرد که جمعا چند سال در سازمان مجاهدین خلق بودم. پاسخ دادم سی سال. او سپس گفت که اگر آنها به فکر آینده نفراتشان بودند و برای کاری که می کردند روزی یک لک برای هر کس کنار می گذاشتند، الان وضعیت افراد اینطور نبود.
تازه دیدم در دنیای بیرون چه حساب و کتابی هست. من تنها با لباس تنم بعد از سالیان سال فقط توانستم جانم را بردارم و فرار کنم.
واقعیت تلخی که در فرقه رجوی دیدم اینست که افراد هیچ ارزشی برای آنها ندارند. تازه بیشتر همین افرادی که حالا نجات پیدا کرده اند از نظر جسمی و روحی سالم نیستند.
این اوج بی شرافتی ضد انسانی است که رجوی دارد.
به امید و با آرزوی روزی که رجوی و سران فرقه اش به پای میز عدالت کشیده شوند.
یادداشت از محمدعلی قدرتی – نجات یافته از فرقه رجوی
