نمی دانم که چگونه توضیح دهم. اما اکنون که این مقاله و اطلاع رسانی را به شما می کنم مجددا سه نفر دیگر از عزیزان این مرزو بوم با اقدامی شجاعانه از فرقه جهنمی خروج نمودند. دو تن مجددا از فرماندهان قدیمی و یک نفر نیز با سابقه ۲۸ سال هستند.
از درج نام آنان خودداری می کنم چراکه شاید خودشان هنوز مایل نباشند و به احترامشان ذکر نمی کنم. اما آنان اهل کرمانشاه و لرستان و شهرکرد میباشند و بدین وسیله پیشاپیش به خانواده های این عزیزان تبریک و تهنیت عرض می نمایم.
واقعیت را بخواهید فرقه هنوز به سررسید یکساله کوچ اجباری از عراق به آلبانی نرسیده است و هنوز جوهر دروغ و ریایش خشک نشده است که اینچنین هر روز جداشدن ها برسرش آوار می شود و دست به هرترفندی هم که میزند نمی تواند جلوی موج اعتراضات درونی را بگیرید.
باید البته به این نکته توجه کرد که تنها ضعف و زبونی فرقه و آنتی تز فرقه یعنی حضور فعال جامعه جداشدگان در آلبانی است که همچون خاری در چشم مریم رجوی تمامی تشبثات فرقه را روزانه نقش برآب می کند. جامعه جداشدگان نیروئی بالنده است که در برابر نیروی فریبکاری فرقه رجوی قرار گرفته و باطل السحر آن شده است. برخورد دو نیرو را روزمره به وضوح می توان مشاهده نمود.
یک قلم حضور خود نفرات جدا شده تاثیر بالفعلی بر نیروهایی که به شهر و مراکز خرید می آیند میگذارد چراکه به دروغهای فرقه در عمل پی میبرند، دروغهایی که واقعا من که هنوز یکسال نیست از این فرقه جدا شده ام تعجب کرده و میکنم که رجوی واقعا دست شیطان را از پشت بسته است. ولی اشتباه نکنید فرقه ای که تا دیروز در عراق صدای هر مخالفی را در نطفه خفه میکرد، در گرداب آلبانی تنها سلاحش دروغ و ریا است والا اگر میتوانست و تیغش میبرید بر سرهر کوچه و بازاری طناب دار جداشدگان را محیا مینمود.
اقدامات مجرمانه این فرقه جهنمی را در مقالات بعد به عرض خوانندگان گرامی خواهم رساند که چطور از سرذلت و شکست پی درپی از ما جداشدگان افسار پاره می نماید. ولی برای ما باکی نیست. ما تنها سلاحمان حقیقت و منطق است، و بیان واقعیات تعهدی است که تا روز آخر در آلبانی خواهیم داشت و دست به افشای دروغهای فرقه خواهیم زد تا نتوانند آنانی که آگاهی از این فرقه ندارند به دام آن گرفتار نشوند.
خوانندگان و خانوادهای گرامی بایستی هر روز گوش بزنگ تحولات جدید باشند چراکه این بنای پوسیده به روزهای انتهایی خود رسیده است. اکنون اوضاع طوری شده است که زمان هم از ما و هم از شما خانواده های گرامی پیشی گرفته است و به واقع فردا که چشم باز می کنیم کسی خبر ندارد که چه کسی جداشده و به جامعه ما پیوسته است.
اینست سرنوشت محتوم فرقه ای پلید که تا لحظه آخر هم دست از دروغ و نیرنگ و ریا بر نمی دارد. ولی از قدیم همیشه گفته اند که:
چوب خدا صدا ندارد – وقتی می زند دوا ندارد
یادداشت از ایرج دادگر (تیرانا – آلبانی)
انتهای پیام
