تمامی اعضای جدا شده بعد از رهایی از اسارت فرقه دو کار را در دستور کار خود قرار دادند.
الف ) اطلاع رسانی به خانواده ها نسبت به سلامتی عزیزانشان … زیرا فرقه رجوی سالیان به آنها اجازه هرگونه تماس و یا نامه نگاری نداده بود.
ب ) افشای ماهیت سران فرقه و دادن مشاوره برای تلاش بیشتر در راستای آزادی وابستگانشان.
با نگاهی به کارنامه وعملکرد اعضای جدا شده و جذب حداکثری خانواده ها بخوبی میتوان این همه سوزش را درک کرد.
دربخش دیگری از این ننگین نامه به برادرآقای زیبا که دراین همایش شرکت داشته اشاره می کند. به این عبارت دست نوشته سرکردگان فرقه توجه کنید. ( درتماس دوم به دلیل به غارت رفتن اموالمان در اشرف و لیبرتی توسط نیروهای تحت امرقدس سپاه درخواست کمک مالی برای سازمان کردم اما درجواب برادرم همان خزعبلات نظام آخوندی را تکرار کرد وحتی از دادن اطلاعات و شماره تلفن های بقیه اعضای خانواده ام درآمریکا خودداری کرد تا نتوانم از آنها برای سازمان کمک مالی بگیرم. و حتی نتوانم ارث و میراث پدری که خودش گفته بود را طلب کنم. اوهرگونه کمک را مشروط به خروج من از سازمان و دست برداشتن از آرمان آزادی مردم ایران نمود)
چند سطربعد ادامه میدهد ( کاملا مشخص بود دراین رابطه از وزارت اطلاعات و صحنه گردان های این نمایشات درخوزستان خط گرفته است) فکرمیکنم هرخواننده عاقل وهرناظر بی طرف و منصفی که این چند سطر را بخواند از دست نوشته های خود فرقه می تواند نتیجه گیری کند کجای رجوی وچرا سوخته ؟
اما واقعیت چیست ؟ به گفته خانواده زیبا سالیان پیش برادرشان علیرضا (نصرالله) که با صرف هزینه بالا از طرف خانواده برای ادامه تحصیل به کشورهلند فرستاده شده بود بطور ناگهانی مفقود میشود و دیگرهیچ تماس و نامه ای از او بدست خانواده نمیرسد تا اینکه بدنبال جدایی برخی از اعضا و بازگشت آنها به ایران به آنها خبر میدهند که نصرالله درعراق و پادگان اشرف است سال ۸۳ از آن تاریخ برادر آقای زیبا جهت پیگری و اطلاع از وضعیت سلامتی برادرش واحتمالا ملاقات با او علیرغم مشکلات اداری و وضعیت نامناسب جسمی به عراق و کشور عراق رفت که هر بار نه تنها از طرف سرکردگان فرقه به وی اجازه ملاقات و کسب خبر از برادرش داده نشد برعکس مورد شدیدترین فحاشی و سنگ پراکنی هم قرار گرفت ولی ایشان همچنان از هرطریق و با استفاده از تمامی امکانات بدنبال اطلاع از وضعیت برادرش و تلاش برای رهایی او بود.
شرکت درجلسه آقای عباس محمد پور که بتازگی از آلبانی به آغوش خانواده اش برگشته وتمامی خانواده های خواهان ملاقات با وی و کسب اطلاع از وضعیت عزیزان خود بودند درهمین راستا صورت گرفت .
مشخص نیست که پیگیری وضعیت سلامتی برادر بعد از سالیان بی خبری وحتی دریافت یک نامه کجایش جرم وگناه است که این چنین خشم سرکردگان فرقه رجوی را برانگیخته است. رسانه های دروغ پرداز رجوی مستمرا با پخش اخبار تماما کذب از وضعیت زندانهای ایران مدعی نقض حقوق زندانیان وحق ملاقات خانواده هایشان هستند ولی مشخص نیست چرا خانواده های اعضای خودش باید از هرگونه حق ملاقات محروم باشند؟ و بخاطرتلاش وفعالیت هایشان جهت آزادی عزیزانشان هدف آماج بدترین تهمت ها قرارگیرند. براستی اگرافشاگری های اعضای جدا شده نشخوار گفته های وزارت اطلاعات است چرا اینقدرترس و وحشت؟
آیا این ترس و وحشت سرکردگان رجوی وآه وناله آنها نه بخاطراین است که افشاگری های صادقانه و دقیق اعضا کاملا به روی خانواده ها تاثیرمثبت گذاشته است؟
اگرجز این بود چه نیازی به راه انداختن سریال نامه نویسی آن هم از نوع مضحک وناشیانه آن بود؟
اما سوال وتناقض اساسی که بعد از هربار انتشاراین ورق پاره ها به ذهن هر خواننده ای میزند اینکه چرا برای یکبارهم که شده با انجام یک ملاقات حضوری اعضا با خانواده هایشان ولزوما درمحل استقرار خودشان موافقت نمی کنند تا اعضا حرف هایشان را رو در رو و بدون واسطه به خانواده هایشان بگویند وتکلیف را برای همیشه روشن نمایند و دیگری نیازی به این همه نامه نگاری و مصرف کاغذ نباشد. بقول برتولت برشت ( آن کس که حقیقت را نمیداند احمق است ولی آنکه حقیقت را میداند ولی آن را انکار میکند تبهکار است ) .
افشای ترفند و توطئه فرقه تروریستی رجوی تحت پوش نامه نگاری اعضا به خانواده هایشان / ۱
