نوشتۀ مصطفی محمدی پدر سمیه محمدی اسیر فرقۀ رجوی
مصطفى محمدى آتشى شده بار ى دیگر بر ویرانه ى دهشت مقر اورسوراواز
عجز وناتوانیت را امده ام تا با چشم ببینم
تو هیچى ومن همه
من صداى پدران و مادران دردمندم
من قلب تپنده ى سمیه و سمیه ها هستم
من امده ام بر ویرانه هاى اور شمعى به یاد بچه هاى از دست رفته در اسارت این فرقه روشن کنم
من مشت گره کرده ى محبوبه ام
من آوار سنگین خشم پدران و مادرانم
من تنها نیستم
اتش خشم روشنم ت را از دوش مردم اور به پایین بکشم
هنوز راهى ام هنوز محکمم
هنوز اتشم
و تو تلى از خاکسترى بر ویرانه هاى شهر
مردم اور از تو بیزارند
از تو که چهره ى زشت و کریه فرقه ای
از تو که خائن به خاک و به اب و به آبادى و به ناموس و فرزندان ملت ایرانى
دیدى که با وجود این همه تهدید و این همه حربه و حیله باز هم ایستاده ام
امده ام
فریاد خشمم من خود طوفانم از طوفانم نترسان
این بار خود مرگم که گریبان گیر روباه پیر مکاره اى شده ام
صدایت را نمیشنوم
کوچکتر از آنی که ببینمت
هان
من ارتش محمدى هستم
من دست انتقام خدا هستم
از من نتوانى که گریخت
من صداى در گلو مانده ى اسراى اشرفم
من فریاد اور هستم
من سمیه ام سمیه
درست شنیدى من سمیه ام این بار زبان تلخ و تند وایز مرگم
اوار سخت و سنگینم بر پایگاه جهنمى ات
روزهاى سیاه ظلمت را سحر رسیده
اغوش خالی مادران و پدران فرزند از دست داده
با سمیه ها پر خواهد شد
مریم رجوى!عجوزه ى هزار رنگ هزار انگ
مصطفى محمدى. اتشى شده بارى دیگر بر ویرانه ى دهشت اور
عجز وناتوانیت را امده ام تا با چشم ببینم
تو هیچى ومن همه
من صداى پدران و مادران دردمندم
من قلب تپنده ى سمیه و سمیه ها هستم
من امده ام بر ویرانه هاى اور شمعى بیاد بچه هاى از دست رفته در زندان اورروشن کنم
من مشت گره کرده ى محبوبه ام
من اوار سنگین خشم مادرانم
من تنها نیستم
اتش خشم روشنم
اتش روشن انتقام سمیه ها یاسرها وووو
امده ام اینبار جنازه ات را از دوش مردم اور به پایین بکشم
هنوز راهى ام هنرز محکمم
هنوز آتشم
و تو تلى از خاکسترى بر ویرانه هاى شهر
مردم اور از تو بیزارند
از تو که چهره ى زشت و کریه سازمانى
از تو که خائن به خاک و به اب و به ابادى و به ناموس و فرزندان ملت ایرانى
دیدى که با وجود این همه تهدید و این همه حربه و حیله باز هم ایستاده ام
امده ام
فریاد خشمم من خود طوفانم از طوفانم نترسان
این بار خود مرگم که گریبان گیر روباه پیر مکاره اى شده ام
صدایت رو نمیشنوم
کوچکتر از آنی که ببینمت
هاااان که
من دست انتقام خدا هستم
از من نتوانى که گریخت
من صداى در گلو مانده ى اسراى اشرفم
من فریاد اور هستم
من سمیه ام سمیه
درست شنیدى من سمیه ام این بار زبان تلخ و تند وایز مرگم
اوار سخت و سنگینم بر پایگاه جهنمى ات
روزهاى سیاه ظلمت را سحر رسیده
اغوش خالیه مادران و پدران فرزند از دست داده
با سمیه ها پر خواهد شد
مریم رجوى عجوزه ى هزار رنگ هزار انگ
مرگ و نفرین مردم ایران بر تو باد مرگ و نفرین مردم ایران بر تو باد اتش را از اتش و گلوله و مرگ و نابودى نترسان خون خون خون قطره قطره قطره چکید و دریا شد
اکنون خون مظلومان و عزیزانم در اشرف و لیبرتی و البانى دریایى شده و در جوش و خروش و ولوله است
صداى مظلوم هر کجاى عالم که باشد شنیده خواهد شد
من عربده کش سپاه و تو و تو ارابه کش گناه و خیانتى
همه میدانند دنیا میداندعصر عصر روشنگرى ست والعصر ان الانسان لفى خسر
وبه ولله که خسران و زیان از ان توست
و فتح و پیروزى از من وما
شهر را با عشق فتح کرده ام
مردم اور از من استقبال کردند
تصویر زیباى سمیه بر سینه ام بر قلبم بر روح و جانم حک شده
اور تل خاکستر و تو عجوزه اى که خاک این ویرانه بر سر ریخته
منفور قلب هایى
در قلب خداى گونه انسان ها ترور و جنایت و قاچاق و خیانت و دزدى جایى ندارد
از خود هیچ ندارم
فریاد مردگان و شهداو خفته در گور هستى اتشى که با ان دختران معصوم را سوختى تو رادر گورستان اور خواهد سوزاند
هشدار هشدار
محمدى طوفان خشم بچه هاى سوخته دل جدا شده از فرقۀ ننگین رجوی است
بچه هایى که بى پناهند و در آغوش خداوند
و یا انان که در گورستان اور زنده به گورند
هشدار ظلم نمیپاید ظلم نمیماند
وعشق نمیمیرد
