ماه مبارک رمضان فرارسید. ناخداگاه خاطرات تلخی گوشه ذهنم سنگینی کرده و میکند و به واقع نمی دانم با این کوله بار رنج و شکنج چه باید کرد. اما بنا به توصیه دوست خوبم تنها برای تسکین به روی ورق می آورم.
در این ایام همیشه برای فرقه بهترین گزینه و بهترین فرصتی بوده و هست تا القائات ایدئولوژیکی پوسیده خودش را در پوشش دین و اسلام قبل از هرکس به خورد نیروهایش بدهد و متاسفانه باید گفت که از اعتماد نیروها و کادرها همواره سوء استفاده نموده است و در این منظر نیز اعتقادات مذهبی فقط یک وسیله برای استفاده ابزاری برای نیت پلید فرقه بوده و هست.
ماه مبارک رمضان برای ما ایرانیان همواره ماه تقوای و رهایی، ماه کمک به مستمندان، ماه دوری جستن از گناه و نزدیک شدن به خالق است. ماه رمضان ماهی است که در آن قرآن نازل شد. در این ماه شیر پیروزمند خدا حیدر کرار بدست شب پرستان به شهادت رسید. اما وقتی به این فرقه نگاهی اجمالی بیندازید درخواهید یافت که همه و همه تنها و تنها برای فرقه استفاده ابزاری داشته و در این سالیان با سوار شدن بر مقدسات نه تنها آنها را بیش از بیش لوث نموده بلکه در هرمقطع و در هر سرفصلی استفاده خودش را نموده است.
در خصوص کادرها و نیروها واقعیت اما چیز دیگریست. از یکماه قبل از فرارسیدن این ماه نیروها واقعا پژمرده و در خود میروند و انگار عذاداریست. به جد میگویم قلبا کسی رغبتی و تمایلی به این ماه نشان نمیدهد و در یک کلام همه ماتم و عذا میگیرند. شاید بپرسید چرا؟
در این ماه به عمد کارهای سخت و طاقت فرسای فیزیکی و کمبود استراحت همراه با نشستهای طویل ایدئولوژیک و نهایتا نشستهای لایه ای و تشکیلاتی تنها خاطره تلخ از این ماه است. اگر صاف و ساده بگویم نفرات به واقع از دین اسلام زده شده اند چرا که همه چیز بر پایه زور و اجبار بنا شده است. کسی هم مطلقا نمی تواند حرفی به زبان بیاورد چراکه مقدسات اسلام است. در حالیکه این فرقه آنچنان پلید و مکار است که وقتی پای مریم رجوی به ساحل امن خارج کشور میرسد برای جلب نیرو در سخنرانی خودش با زبان بلند اعلام کرده بود:
“لااکراه فی الدین قد تبین الرشد من الغی”
اگر بخواهیم نگاهی و تفسیر کوچکی به این آیه بیندازیم این چنین میگوید که پیام عام و جهان شمول و انسانی دارد و آن اینکه دین یک مسئله اعتقادی و قلبی است و اکراه و اجبار در آن محال است. اینرا با صدای بلند به دنیا اعلام نمود. اما وقتی به درون تشکیلات فرقه میرسی همیشه موضوعات ۱۸۰ درجه عکس میشوند. نماز و روزه اجبار مطلق و کسی جرات اینرا نداشت که سؤال کند که پس آن حرف مریم در گردهمایی خارج کشور چه بود. آیا تنها برای عوام فریبی و کلاه گذاشتن و رنگ نمودن خلایق آنهم تنها برای رای جمع کردن یا یک نفر هوادار بیشتر داشتن. هیهات که اگر قد علم میکردی کفر مطلق میشدی. نتیجه اش اما این بود که متاسفانه افراد و اعضا خیلی ها مخفیانه در گوشه و کنار آسایشگاه ها و یا سنگر ها سیگاری می کشیندند یا غذایی می خوردند چرا که هیچ کس قبول نمیکرد و همه برای از سر بدر کردن این امورات فقط اشکال و ظاهر امر را رعایت میکردند و همه چشم به راه عید فطر روزها را سپری می نمودند ولی با دلی پر و چرکین.
برای اولین بار در این سی سال احساس خودم اینست که حتی رمضان به گروگان گرفته شده توسط این فرقه امسال برایم رها و آزاد شد. اکنون هر جداشده ای در جامعه جداشدگان در آلبانی فارق از زور و اجبار و سایه شوم این فرقه در خور خودش این مناسک خدایی را بجا می آورد و اسلام واقعی را بدور از تلقین ها و القاعات این فرقه انجام میدهد همانگونه که هر ایرانی در میهن مان بدآن مشغول است.
واقعیت تلخ تر اما اینست که خیلی ها به واقع از آن فرار میکنند. تنها و تنها تاثیرات مخرب و شوم سالیان گذشته افراد را از همه چیز دلزده کرده است و یک حس بدی از گذشته هنوز که هنوز است در ذهن و ضمیر افراد سایه افکنده است. ولی هر روزی که جلوتر میرویم، هر روزی که فارق از قید و بندهای فرقه نفرات میتوانند خودشان تصمیم بگیرند و خودشان درست را از غلط تشخیص بدهند این امور هم آهسته آهسته به جای اصلی خود باز میگردد.
آری امسال در میان جامعه جداشدگان در آلبانی رمضان از دست فرقه تروریستی رجوی رها شد.
الف.دال. (تیرانا – آلبانی)
