در فرهنگ ما ایرانی‌ها، توجه، احترام و شنیدن تعریف و تمجید جایگاه ویژه‌ای دارد. بسیاری از ما از شنیدن تحسین احساس ارزشمندی و اعتبار می‌کنیم و این واکنش تا حد زیادی ریشه در تاریخ و هویت جمعی‌مان دارد.
در نگاه اول، این خصلت یک ویژگی مثبت و انسانی به شمار می‌آید؛ اما همین خصوصیت اگر مدیریت نشود، می‌تواند به نقطه‌ضعف امنیتی و اجتماعی خطرناکی تبدیل شود.
سازمان‌های جاسوسی و سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه، سال‌هاست که به‌خوبی این گرایش فرهنگی را شناسایی کرده‌اند و آن را در چارچوب تکنیک‌های مهندسی اجتماعی به‌کار می‌برند.
تحسین‌های هدفمند، جلب توجه‌های حساب‌شده و تأکید بر «اهمیت استثنایی» فرد، زمینه‌ای ایجاد می‌کند تا او به‌تدریج اعتماد کند و احتیاط لازم را کنار بگذارد.
این شیوه‌های نفوذ نه‌تنها در تعاملات چهره‌به‌چهره، بلکه در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی هم رواج زیادی یافته است.
کافی است فردی ناشناس با لحنی صمیمی و سرشار از تعریف‌های اغراق‌آمیز به سراغ شما بیاید، تا رفته‌رفته مرزهای احتیاط و دقت از میان برود و اطلاعاتی را که شاید در حالت عادی به اشتراک نمی‌گذاشتید، بی‌دغدغه منتقل کنید.
چگونه از خودمان محافظت کنیم؟
هر توجه و تحسینی را بدون بررسی نپذیرید و همیشه هویت و نیت واقعی طرف مقابل را ارزیابی کنید.
وابسته به تأیید دیگران نباشید و در برابر پیشنهادهای همراه با تملق، هوشیار و محتاط بمانید.
انتهای پیام
