بر اساس اسناد منتشر شده توسط پارلمان اروپا، تشکیلات تروریستی مجاهدین با استفاده از ۴۵ عنوان جعلی مثل «شورای دموکراتیک ایران» یا «ائتلاف ایران آزاد»، خود را به‌طور غیرواقعی به‌عنوان نماینده اپوزیسیون معرفی کرده‌اند.
به گزارش اختصاصی فراق، تشکیلات تروریستی مجاهدین خلق سال‌هاست که تلاش دارد با ترفندهای تبلیغاتی و نمایش‌های از پیش طراحی‌شده، خود را به‌عنوان «آلترناتیو دموکراتیک جمهوری اسلامی» جا بزند، اما واقعیت چیست؟
این تشکیلات خائن سال‌هاست تلاش می‌کند با نمایش تصویر چند نماینده غربی و تیترهایی مانند «حمایت گسترده از مقاومت ایران» برای خود مشروعیت سیاسی دست‌وپا کند اما اسناد رسمی گاهی از دل همان نماینده‌ها، واقعیت را به شکل دیگری روایت می‌کند؛ «فریبکاری سازمان‌یافته.»
برای نمونه در قطعنامه پارلمان اروپا به تاریخ ۱۳ ژوئیه ۲۰۲۳ (مصوب در بروکسل)، که موضوع اصلی‌اش مسائل حقوق بشری در ایران بوده، به‌طور بی‌سابقه‌ای از رفتارهای مجاهدین انتقاد شده و در بند ۱۸ این سند آمده است:
«پارلمان نگران استفاده گمراه‌کننده از عناوین جعلی و گنجاندن نام نمایندگان در کارزارهای حمایت از اپوزیسیون ایران بدون اطلاع و رضایت آن‌هاست.»
ترجمه ساده این بند آن است که مجاهدین با استفاده از ۴۵ عنوان جعلی مثل «شورای دموکراتیک ایران» یا «ائتلاف ایران آزاد»، خود را به‌طور غیرواقعی به‌عنوان نماینده اپوزیسیون معرفی کرده‌اند. حتی در موارد متعدد، نمایندگان پارلمان اروپا از درج نام خود در لیست‌های حمایتی خبر نداشته‌اند.
به بیان دیگر، خود اروپایی‌ها به این نتیجه رسیده که مجاهدین برای جلب حمایت، از ابزارهایی چون جعل هویت، سندسازی، و بازی با عناوین ساختگی بهره می‌برند.
ژان‌پیر برار و کمیته‌ای که وجود خارجی ندارد
در نمونه‌ای دیگر منافقین بیانیه‌ای به نام فردی به‌نام «ژان‌پیر برار» منتشر کردند که تحت عنوان پرطمطراق «رئیس کمیته فرانسوی برای ایران دموکراتیک» از شورای ملی مقاومت حمایت کرده است. اما این «کمیته» در واقع، نهادی خیالی است که فاقد جایگاه قانونی، ثبت رسمی یا پایگاه سیاسی در فرانسه است و صرفاً برای القای وجهه‌ای معتبر به مجاهدین خلق ساخته شده است.
ژان‌پیر برار، نماینده سابق پارلمان فرانسه از جناح چپ، سال‌هاست از سیاست کنار رفته و در دو دهه گذشته، یکی از سخنرانان دائمی برنامه‌های نمایشی مجاهدین در ویلپنت بوده است؛ فردی که حضورش بیشتر به استخدام تبلیغاتی شباهت دارد تا حمایت سیاسی واقعی.
امضاهایی از سر ناآگاهی، یا جعل و لابی‌گری؟
سازوکار تبلیغاتی تشکیلات مجاهدین در دهه‌های اخیر بارها تکرار شده؛ تهیه متن‌هایی آماده با عبارات دموکراسی‌خواهانه، ارسال به نمایندگان پارلمان‌های اروپایی و جمع‌آوری امضا، غالباً بدون آن‌که امضاکنندگان اطلاعی از سابقه خشونت‌بار و تروریستی این تشکیلات داشته باشند. بسیاری از این افراد، سیاستمداران بازنشسته یا چهره‌های درجه‌دو هستند که یا فریب ظاهرسازی مجاهدین را می‌خورند، یا در چارچوب لابی‌گری‌های هدفمند با انگیزه‌های مالی و سیاسی، نقش ایفا می‌کنند.
تشکیلاتی بسته با ساختار فرقه‌ای
مجاهدین در شرایطی تلاش دارند چهره‌ای دموکراتیک از خود ارائه دهد که ساختار درونی آن‌ها کاملا شبیه یک زندان است، در این ساختار:
-سئوال درباره وضعیت سرکرده تشکیلات ممنوع است
-رأی‌گیری معنایی ندارد
-«رهبری عقیدتی» هنوز به مسعود رجویِ در گور نسبت داده می‌شود
-هواداران تنها با ابراز وفاداری مطلق می‌توانند در تشکیلات بمانند
-جداشدگان، منزوی، تهدید و گاه ترور می‌شوند
-این تشکیلات هنوز درگیر جلسات «انتقاد و اعتراف اجباری»، فضای پلیسی-امنیتی داخلی و توهمات سرکردگی مادام‌العمر است.
نتیجه روشن است: دموکراسی در چنین ساختاری فقط یک نقاب تبلیغاتی برای مصرف خارجی است. پس هر بار که رسانه‌های وابسته به مجاهدین، تصویری از حمایت پارلمان اروپا منتشر می‌کنند، باید پرسید: آیا آن نماینده واقعاً در جریان بوده؟ یا این‌هم یکی دیگر از بازی‌های تبلیغاتی پشت‌پرده است؟ البته فراموش نشود که پشت این تیترها، نه حمایت مردمی هست، نه مشروعیت سیاسی، نه واقعیت میدانی؛ بلکه صرفاً متن‌های آماده، امضاهای تشریفاتی و پول‌های خرج‌شده برای ساخت یک ویترین قلابی است.
سرویس سیاسی فراق
انتهای پیام
