در سال‌های اخیر، تشکیلات تروریستی مجاهدین خلق تلاش کرده با ارائه آمارهای متناقض و فزاینده، روایتی سیاه از اعدام‌های سال ۱۳۶۷ ارائه دهد.
به گزارش فراق، این در حالی است که بررسی آمارها، ادعاهای این تشکیلات را فاقد اعتبار نشان می‌دهد و برخی منابع بین‌المللی نیز به اختلاف زیاد در برآوردهای صورت‌گرفته اذعان دارند.
مقایسه روایت‌های ارائه‌شده توسط منافقین در طول دهه‌ها، گویای رشد بی‌پایه و فزاینده آمارهای اعدام‌ها است. در دهه شصت، تعداد قربانیان بین ۵ تا ۷ هزار نفر عنوان می‌شد در حالی که همان زمان، فهرست واقعی یک هزار نفر هم نبود. در دهه هفتاد، این رقم به ۱۰ تا ۱۲ هزار نفر رسید. در دهه هشتاد، رقم بین ۱۷ تا ۲۰ هزار نفر اعلام شد و نهایتاً در دهه نود، آمار ادعایی به ۳۰ تا ۳۳ هزار نفر افزایش یافت.
بررسی‌ها نشان می‌دهد هدف اصلی این آمارسازی‌ها، نه بیان حقیقت بلکه تطهیر چهره تشکیلات تروریستی منافقین، تطهیر جنایات و عملیات‌های تروریستی آن‌ها، و جلب همدردی افکار عمومی با ارائه تصویر جعلی از مظلومیت اعضای این تشکیلات بوده است. یک پژوهشگر حوزه انقلاب می گوید که اگرچه همواره ادعاهایی از سوی منافقین و معاندان مطرح می‌شود اما هیچ مستند حقوقی از چنین آماری ثبت نشده است. بسیاری از پژوهشگران نیز تأکید دارند که منافقین پس از شکست عملیات فروغ جاویدان در تابستان ۱۳۶۷، تلاش کردند با فرافکنی و روایت‌سازی، عملیات شکست‌خورده خود را به‌عنوان مظلومیت تاریخی بازنمایی کنند. به گفته تحلیلگران یکی از شگردهای آماری منافقین، ترکیب آمار افراد کشته‌شده در عملیات فروغ جاویدان، افراد اعدام‌شده، و همچنین خانواده‌های تیمی و کشته‌شدگان عملیات‌های تروریستی در دهه ۶۰ است که همه با هم در یک عدد کلی و فاقد اعتبار تلفیق شده‌اند.
انتهای پیام
