در سال‌های اخیر، افزایش افشاگری‌ها درباره فریب‌کاری‌ها، سرکوب‌های درون‌سازمانی و سوءاستفاده‌های این گروه، موجب شده است تا موجی از حملات سایبری تشکیلات مجاهدین علیه منتقدان خود در فضای مجازی شکل بگیرد.
به گزارش فراق، هدف این حملات، خفه‌کردن صدای کسانی است که سال‌ها در اسارت این تشکیلات بوده‌اند و امروز با شجاعت، واقعیت‌های پشت پرده آن را برملا می‌کنند.
شیوه‌های حملات سایبری تشکیلات مجاهدین خلق
حملات سایبری مجاهدین خلق عمدتاً از طریق تولید گزارش‌های دسته جمعی جعلی، استفاده از اکانت‌های فیک و حملات هماهنگ برای تخریب منتقدان و حذف پست‌های آن‌ها انجام می‌شود. این فرقه با صدور دستورالعمل‌های روزانه به نیروهای سایبری خود، به صفحات شخصی اعضای جداشده، خانواده‌های درگیر و فعالان حقوق بشری در شبکه‌هایی مانند توییتر، اینستاگرام، فیسبوک و تلگرام هجوم می‌برد.
نمونه بارز این حملات، هدف‌گیری حساب‌های کاربری «کودکان سابق کمپ اشرف» است که پس از فرار از این فرقه، به روایت تجربیات تلخ خود پرداخته‌اند. همچنین، خانواده‌های اسیران فرقه رجوی که در فضای مجازی فعال هستند، بارها با حذف پست‌ها و محدود شدن حساب‌هایش به دلیل گزارش‌های انبوه مواجه شده است. خانواده‌ها بارها این موارد را اعلام کردند.
ترس از افشاگری
این حملات نشانه ترس عمیق سران مجاهدین خلق از افشای حقیقت است. مسعود رجوی که سال‌هاست در خفا به سر می‌برد و مریم قجر عضدانلو که با ادعای مبارزه سعی در فریب جوامع بین‌المللی دارد، می‌دانند که هرچه بیشتر صدای قربانیانشان بلند شود، پرده‌های فریب آنان بیشتر کنار می‌رود.
افشاگری‌های اخیر نشان داده که این گروه فرقه‌گرا، زن‌ستیز و خشونت‌طلب، زیر نقاب شعارهای آزادیخواهانه، چه جنایت‌هایی مرتکب شده است. از شست‌وشوی مغزی اعضا تا جلوگیری از ارتباط آنان با خانواده‌هایشان، همه‌وهمه بخشی از واقعیتی است که حالا دارد به چشم می‌آید.
اگرچه ماشین سایبری مجاهدین خلق همچنان به حذف صداهای مخالف ادامه می‌دهد، اما تجربه ثابت کرده که این گونه حمله‌ها، تنها انگیزه افشاگران را قوی‌تر می‌کند. شبکه‌های اجتماعی نیز به‌تدریج به الگوهای سوءاستفاده این گروه پی برده‌اند و حساب‌های جعلی آنان را مسدود می‌کنند.
نبرد بین فریب و آگاهی به مرحله‌ای رسیده که دیگر نمی‌توان آن را متوقف کرد. هر روز که می‌گذرد، چهره وقیح مجاهدین خلق رسواتر می‌شود و خانواده‌های قربانیان مصمم‌تر از قبل برای نجات عزیزان خود می‌جنگند.
اما سؤال اصلی اینجاست: چرا نهادهای مدعی حقوق بشر به این تشکیلات تروریستی که بزرگ‌ترین ناقض آزادی و حقوق بشر هستند، واکنش نشان نمی‌دهند و چشمان خود را بر روی جنایاتشان می‌بندند!
علیرضا اردبیلی
انتهای پیام
