مسعود رجوی، سرکرده تشکیلات تروریستی مجاهدین خلق، با شعارهای ایدئولوژیک و ادعای مبارزه با «بورژوازی»، در واقعیت یکی از سرکوبگرترین و ضدزن‌ترین ساختارهای فرقه‌ای را ایجاد کرد.
به گزارش فراق، او با شعارهای عوام‌فریبانه، زنان عضو سازمان را تحت کنترل روانی و جسمی شدید قرار داد و هرگونه استقلال فردی آنان را نابود کرد.
در این گزارش، به بررسی وضعیت زنان در این فرقه و تناقض‌های گفتمان رجوی می‌پردازیم.
زنان به عنوان نماد «بورژوازی»
رجوی با ادعای اینکه «زن نماد بورژوازی است»، عملاً زنان را به دشمنی خیالی تبدیل کرده تا بتواند هرگونه تمایل به آزادی، فردیت و حقوق انسانی را در آنان سرکوب کند. در فرقه رجوی:
– ازدواج و فکر کردن به خانواده ممنوع است، البته فقط برای طبقه پایین؛ روابط عاطفی و خانوادگی به عنوان انحراف ایدئولوژیک محکوم می‌شود.
– زنان تحت اختیار کامل سرکردگان هستند و حتی در مواردی مورد آزارهای روانی و جسمی قرار می‌گیرند.
– زنان تحت عنوان «مبارزه با بورژوازی، از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم شده‌اند، از پوشش شخصی گرفته تا حق تحصیل و انتخاب آزادانه مسیر زندگی.
شست‌وشوی مغزی و تخریب هویت فردی
زنان در فرقه رجوی تحت برنامه‌های شست‌وشوی مغزی شدید قرار دارند:
– قطع ارتباط با خانواده‌ها به بهانه «وفاداری به سازمان»، که منجر به انزوای کامل آنان می‌شود.
– القای ترس و احساس گناهبه بهانه «مبارزه با بورژوازی»، به طوری که هرگونه تمایل به زندگی عادی را خیانت به آرمان‌های سازمان معرفی می‌کنند.
– اجبار به اطاعت کورکورانه از سرکرده، به ویژه مسعود و مریم رجوی، که خود را در جایگاه مرشد قرار داده‌اند.
تناقض گفتمانی رجوی
مسعود رجوی در حالی که ادعا می‌کرد بورژوازی دشمن اصلی است، در عمل، این زنان بودند که قربانی اصلی این گفتمان شدند:
– سازمان تروریستی مجاهدین خلق خود یک ساختار طبقاتی شدیداً سلسله‌مراتبی دارد که در آن سرکردگان در رفاه کامل زندگی می‌کنند، در حالی که اعضای عادی (به ویژه زنان) در شرایطی نزدیک به بردگی نگه داشته می‌شوند.
– رجوی با محور قرار دادن زن به عنوان «نماد بورژوازی»، در واقع از فمینیسم سوءاستفاده کرده تا کنترل خود را بر اعضا تحکیم کند.
بسیاری از زنان که توانسته‌اند از این فرقه فرار کنند، از آسیب‌های روانی شدید، افسردگی، و احساس پوچی پس از سال‌ها زندگی در شرایط فرقه‌ای رنج می‌برند. برخی از آنان حتی پس از فرار هم نتوانستند از این آسیب‌ها رهایی یابند.
مسعود رجوی با شعارهای نمایشی علیه بورژوازی، در حقیقت یکی از غیرانسانی‌ترین سیستم‌های کنترل و سرکوب زنان را ایجاد کرد. بورژوازی در گفتمان رجوی، تنها بهانه‌ای بود برای نابودی آزادی و کرامت انسانی زنان در فرقه مجاهدین.
افشای این جنایات پس از گذشت این همه سال نه تنها ضروری است، بلکه کمکی است برای نجات قربانیان این فرقه و آگاهی‌بخشی به جوانان ناآگاه درباره ماهیت واقعی مجاهدین خلق.
ارسلان صادقی، فراق
انتهای پیام
