درگذشت یکی از مردان میدان مبارزه با فرقه تروریستی رجوی، مرحوم ابوالقاسم یغمایی، مصیبتی بزرگ برای خانواده‌های رنج‌دیده اسیران این تشکیلات شوم و تمامی آزاداندیشانی است که سال‌ها شاهد تلاش‌های خستگی‌ناپذیر او بودند.
به گزارش فراق، وی مردی از تبار ایثار بود که با وجود رنج‌های جسمی، هرگز از پای ننشست و با عزمی راسخ، سنگر مبارزه با این فرقه انسان‌ستیز را ترک نکرد. یغمایی در دیار پاکیزه یزد، جایی که زمزمه‌های حق‌طلبی و آزادگی در تاروپود تاریخش تنیده، به نمادی از پایداری در برابر فریب و توطئه رجوی و دارودسته‌اش تبدیل شد.
تلاش‌های او تنها یک مبارزه نبود، بلکه یک رسالت انسانی بود؛ رسالتی برای نجات جان‌هایی که در چنگال این فرقه خون‌آشام گرفتار شده بودند. یغمایی بیش از دو دهه صدای خانواده‌های داغدیده‌ای شد که فرزندانشان با ترفندهای شیطانی رجوی، از آغوش گرم آنان ربوده شدند. او می‌دانست که هر قدمش در این راه، شاید دریچه‌ای باشد برای نجات یک انسان، برای بازگرداندن یک عزیز به آغوش خانواده.
امروز، اگرچه پیکر این بزرگوار بی‌ادعا در میان ما نیست، اما روح بلندش، نامش و کردارش همچون چراغی فراروی راه همه کسانی است که در مسیر افشاگری و مبارزه با این تشکیلات تروریستی گام برمی‌دارند. او رفت، اما پرچم مبارزه‌اش بر زمین نماند؛ چرا که راهش پررهرو است.
دوستان او سوگند یاد می‌کنند که راهش را ادامه خواهند داد؛ تا هیچ اسیری در چنگال این فرقه باقی نماند، تا هیچ خانواده‌ای در فراق عزیزش نگران نباشد، و تا جنایت‌های رجوی و پیروانش در تاریکی تاریخ دفن شود.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
انتهای پیام
