فرزانه میدانشاهی نمونه بارز زنان شقی و خشونت‌طلب سازمان مجاهدین خلق است که با دستورات انتحاری، جان ده‌ها نفر را گرفت.
به گزارش فراق، فرزانه میدانشاهی، اهل شیراز، تا سال ۱۳۸۱ (زمان حمله ائتلاف به عراق) مسئولیت مهمی در سازمان مجاهدین خلق نداشت. پس از سقوط صدام، او به‌عنوان معاون یکی از مراکز نظامی سازمان منصوب شد و به‌تدریج به فرماندهی یک مرکز نظامی مردان رسید. در سال‌های اخیر، او به فرماندهی سه مرکز نظامی ارتقا یافت و نقش کلیدی در عملیات‌های سازمان ایفا کرد.
نقش میدانشاهی در درگیری‌های کمپ اشرف
پس از تحویل پادگان اشرف به نیروهای عراقی در سال ۱۳۸۷، سازمان مجاهدین به دلیل ترس از فرار اعضا، مانع ورود نیروهای عراقی به کمپ اشرف گردید. در سال ۱۳۸۸، دولت عراق تصمیم به ایجاد یک ایستگاه پلیس کوچک در کمپ گرفت، اما با مخالفت شدید سازمان مواجه شد. این امر به حمله نظامی عراق به کمپ اشرف در ۶ و ۷ مرداد ۱۳۸۸ منجر شد.
در این حمله، فرزانه میدانشاهی به‌عنوان فرمانده اف‌ام۱ (واحد ۱۵۰ نفره) مسئول دفاع از ضلع شرقی پادگان بود. او دستور داد اعضای سازمان بدون سلاح و تنها با نیروی انسانی، جلوی نیروهای مسلح عراقی را بگیرند و حتی به‌سمت آن‌ها حمله کنند. نتیجه این اقدام فاجعه‌بار بود:
– سیاوش نظام‌الملکی درجا کشته شد.
– امیر خیری بر اثر ضربه مغزی جان باخت.
– نزدیک به ۶۰ نفر مجروح شدند.
تنها پس از چند دقیقه، نیروهای عراقی حصار را شکستند و وارد کمپ شدند.
حمله دوم عراق به کمپ اشرف در ۱۹ فروردین ۱۳۹۰
در این حمله، میدانشاهی فرماندهی اف‌ام۱۵ را بر عهده داشت. این یگان یکی از پرتلفات‌ترین واحدها بود و بسیاری از نیروهای آن کشته یا زخمی شدند.
– بهروز ثابت (از اعضای ناراضی سازمان) به‌دلیل عدم رسیدگی به جراحت پا، جان باخت.
– بسیاری دیگر از نیروها در اثر شلیک مستقیم عراقی‌ها کشته شدند.
میدانشاهی در این حمله با وجود هشدارهای سه‌باره عراقی‌ها مبنی بر عدم عبور از خیابان ۱۰۰، نیروهایش را به پیشروی واداشت و فریاد می‌زد: «بروید جلو، گلوله‌ها مشقی است!» . وی در حالی که خودش صدها متر عقب‌تر پناه گرفته بود، بسیاری از نیروهایش را به کشتن داد.
فرزانه میدانشاهی نمونه بارز زنان شقی و خشونت‌طلب سازمان مجاهدین خلق است که با دستورات انتحاری، جان ده‌ها نفر را به خطر انداخت.
البته این حوادث، بخشی از سیاست سازمان در فدا کردن اعضا برای حفظ قدرت رهبری بود و نشان می‌دهد که چگونه فرقه رجوی از اعضای خود به عنوان ابزارهای مصرفی در راه اهداف سیاسی استفاده می‌کرد.
او که از نخستین اعضای اعزامی به لیبرتی بود، پس از رسیدن دیگر تیم‌ها، در سمت فرماندهی سه اف ام باقی ماند و تا زمان انتقال به آلبانی این مسئولیت را بر عهده داشت. وی اکنون در آلبانی مشغول فعالیت است.
سبک مدیریتی جنجالی و رفتارهای بحث‌برانگیز
برخی از نزدیکان و زیردستان سابق میدانشاهی، او را فردی خودمحور و قدرت‌طلب توصیف می‌کنند که با رفتارهای تند و گاه توهین‌آمیز، فضایی پرتنش ایجاد می‌کرد. گزارش‌ها حاکی از آن است که او در برخورد با زیردستانش، به ویژه زنان زیرمجموعه خود، از الفاظ نامناسب استفاده می‌کرد و گاه به آن‌ها اجازه اظهارنظر نمی‌داد. در یکی از جلسات، وقتی یکی از زنان ستادش پیشنهادی ارائه داد، با صدای بلند به او گفت: «خفه شو! مگر به تو اجازه صحبت دادم؟» و در مواجهه با اصرار او، تهدید به اخراج از جلسه کرد.
میدانشاهی به گونه‌ای رفتار می‌کرد که گویی می‌خواست همواره خود را از دیگران متمایز کند. او حتی در جزئیاتی مانند استفاده انحصاری از صندلی و میز جلسات یا اعمال سلیقه شخصی در برنامه‌های غذایی واحد تحت فرماندهی‌اش، این تمایز را نشان می‌داد. این رفتارها گاه به شوخی و تمسخر میان نفرات تبدیل می‌شد، از جمله وقتی که دستور تهیه غذای مورد علاقه خود (کلم‌پلو شیرازی) را صادر می‌کرد.
به گفته منابع نزدیک به این تشکیلات، میدانشاهی از بازگو کردن ماجراهایی که در آن‌ها با دیگران درگیر می‌شد یا فردی را می‌ترساند، لذت می‌برد و دوست داشت این خاطرات بارها در جمع‌ها تکرار شود. به نظر می‌رسید برای او، نشان دادن خشونت و سلطه‌گری امتیازی مهم‌تر از مدیریت و برنامه‌ریزی بود.
انتهای پیام
