نامه اعتراضی به دبیرکل ملل متحد در رابطه با خانواده ها

آقای بان کی مون دبیر کل محترم سازمان ملل متحد

اینجانب غفور فتاحیان از اعضای قدیمی سازمان مجاهدین خلق می باشم که چند سال پیش به دلیل فشارها و سرکوبهای ضد انسانی از سوی رهبران این سازمان یعنی مسعود و مریم رجوی از آن زندان مخوف در عراق با کمک نیرویهای آمریکای نجات پیدا کردم.

آقای دبیرکل،

پادگان سابق اشرف که من و صدها تن دیگر که در آنجا گرفتار بودیم و هر کدام شاهد شکنجه و زندانی شدن و سربه نیست شدن بسیاری از دوستانمان در آن بودیم داستان دیگر و مفصلی دارد که بعدا در نامه ای دیگر به عرضتان خواهم رساند.

آقای دبیرکل الآن چند سال است که بسیاری از دوستانم در کمپ لیبرتی گرفتار مسئولین این فرقه خطرناک شده اند و اینها به علت مغزشویی قدرت تصیمم گیری و خارج شدن از آنجا را ندارند زیرا از دنیای بیرون از کمپ مطلقا بی اطلاع هستند. آنها نه از خانواده و نه از اخبار بیرونی و نه از هیچ دیگری خبر ندارند چرا که رهبری سازمان استفاده از هر گونه وسیلۀ خبری و ارتباطی از جمله تلفن و انترنت و مطبوعات و شبکه های رادیو و تلویزیون برای اعضا را ممنوع کرده است و مشخصا ازدواج و هر گونه ارتباط و تماس و حتی فکر کردن به خانواده در این سازمان ممنوع می باشد. انسانهای داخل این سازمان که اکنون دیگر سالها است تبدیل به یک فرقه شده است طوری هستند که گویا مسخ شده اند.

آقای دبیرکل

همچینن در حال حاضر مدتها است که خانواده های افراد این سازمان برای یک دیدار ساده خانواده گی به کمپ لیبرتی در بغداد مراجعه می کنند ولی هیچ کدام از این خانواده ها موفق به دیدار یا حتی تماس با فرزندان خود نمی شوند در حالیکه بسیاری از آنان نزدیک به سی سال است از فرزندانشان و عزیزانشان بی اطلاع هستند.

آقای دبیرکل آیا شما اطلاع دارید که مسئولین سازمان مجاهدین خلق افراد داخل کمپ را جلوی درب آورده وآنها اقدام به سنگ پرانی و دشنام دادن به خانوادهای خود می کنند؟ آخر در کجای تاریخ وجود دارد یا نوشته شده است فرزندانی که بیست یا سی سال پدر و مادر خود را ندیده اند بعد هم که پدر و مادر درآستانه پیری و مرگ قرار می گیرد و به دیدار فرزند خود می رود با فحش و سنگ اندازی از آنها پذیرایی کنند. آیا این دستور رهبری سازمان مجاهدین خلق به افراد به نظر شما جنایت نیست؟ ایا این کار نرمال و انسانی است؟ آیا جایی در دنیای امروز و یا تاریخ سراغ نظیر این را سراغ دارید؟

آقای دبیرکل

از شما استدعا دارم به این خانوادهای اسیران کمپ لیبرتی کمک کنید که بتوانند آزدانه و به دور از چشم مسئولین فرقه رجوی دیداری با فرزندان خود داشته باشند.

زیرا رهبران این فرقه هیچ گاه اجازه نخواهند داد که این اسیران با خانواده های خود دیدار کنند چون با اولین دیدار بلافاصله از این فرقه جدا میشوند و رهبران فرقه از این امر بخوبی مطلع هستند.

امیدوارم که جنابعالی از اختیارات قانونی خود در سطح بین المللی استفاده کرده و با فشار آوردن به رهبران این فرقه آنان را وادار به لغو دستور تحریم تماس و دیدار با خانواده و برداشتن هر گونه محدودیت از روی افراد داخل تشکیلات در عراق و آلبانی از جمله لغو محرومیت از تشکیل خانواده و استفاده از تلفن و انترنت و رسانه های خبری نمایید.

با تشکر
غفور فتاحیان عضو قدیمی جدا شدۀ سازمان مجاهدین خلق ایران
پاریس
۱۲ فوریۀ ۲۰۱۶