این گزارش به بررسی وضعیت زنان در سازمان مجاهدین خلق (فرقه رجوی) می‌پردازد و نشان می‌دهد که این گروه چگونه به طور سیستماتیک زنان را از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود محروم می‌کند.
به گزارش فراق، علیرغم ارائه یک منشور به ظاهر پیشرو در مورد حقوق زنان، ساختار داخلی سازمان مجاهدین خلق به شدت آزادی‌های زنان را محدود می‌کند. این گزارش ابتدا «طرح شورای ملی مقاومت ایران (NCRI) درباره آزادی‌ها و حقوق زنان» را بررسی و سپس تضادهای آشکار بین این طرح و واقعیت زندگی زنان در داخل سازمان مجاهدین خلق را تحلیل می‌کند.
بررسی طرح ادعایی درباره آزادی‌ها و حقوق زنان
شورای موسوم به ملی مقاومت ایران (NCRI)، شاخه سیاسی سازمان مجاهدین خلق، سندی با عنوان «طرح آزادی‌ها و حقوق زنان» ارائه کرده است که شامل نکات کلیدی زیر است:
- برابری کامل بین زنان و مردان در تمام زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی.
- حق انتخاب آزادانه محل سکونت، شغل و همسر.
- حق سفر آزادانه بدون نیاز به اجازه از فرد دیگر.
- حق انتخاب آزادانه پوشش و ظاهر.
- حق دسترسی به تمام امکانات آموزشی، دانشگاهی، ورزشی و هنری.
- حق تصدی بالاترین مناصب دولتی و قضایی.
- دریافت دستمزد برابر با مردان برای کار برابر، و همچنین دسترسی برابر به مزایایی مانند مرخصی، بازنشستگی و کمک‌های معلولیت.
در نگاه اول، این طرح به عنوان یک سند پیشرو در حمایت از حقوق زنان به نظر می‌رسد. با این حال، بررسی دقیق‌تر شرایط واقعی زنان در داخل سازمان مجاهدین خلق نشان می‌دهد که هیچ یک از این اصول رعایت نمی‌شود. در عوض، زنان در داخل این سازمان در یکی از سرکوب‌گرانه‌ترین و محدودکننده‌ترین محیط‌های ممکن قرار دارند.
تضادهای بین طرح و واقعیت در سازمان مجاهدین خلق
- حق آزادی حرکت و سفر
در حالی که طرح NCRI ادعا می‌کند که زنان حق سفر آزادانه دارند، زنان در داخل سازمان مجاهدین خلق اجازه ندارند از مناطق تعیین‌شده خود خارج شوند. آن‌ها برای هرگونه حرکت خارج از مکان‌های تعیین‌شده نیاز به اجازه صریح از رهبری سازمان دارند. سفر، به جز برای مأموریت‌های سازمان‌یافته و تحت نظارت، کاملاً ممنوع است و حتی در داخل اردوگاه نیز حرکت به شدت کنترل می‌شود.
- حق انتخاب پوشش و ظاهر
علیرغم وعده طرح مبنی بر آزادی انتخاب پوشش، زنان در سازمان مجاهدین خلق هیچ گونه اختیاری در مورد لباس‌های خود ندارند. لباس‌های فرم و رنگ‌های پوشش آن‌ها توسط سازمان دیکته می‌شود و بیان هرگونه نظر در این مورد به عنوان نقض ایدئولوژیک تلقی می‌شود. حتی زنان غیرمسلمانی که به سازمان مجاهدین خلق پیوسته‌اند، مجبور به پوشیدن حجاب شده‌اند، بدون هیچ استثنایی.
- حق آموزش، ورزش و فعالیت‌های هنری
طرح NCRI بر حق زنان برای دسترسی به آموزش، ورزش و فعالیت‌های فرهنگی تأکید می‌کند. با این حال، در واقعیت، زنان در داخل سازمان مجاهدین خلق از تمام این فرصت‌ها محروم هستند. هیچ عضوی اجازه ندارد به تحصیلات عالی بپردازد، در رقابت‌های ورزشی شرکت کند یا در فعالیت‌های هنری مشارکت داشته باشد. تمام زندگی آن‌ها تحت کنترل رهبری سازمان است و از دسترسی به این حقوق اساسی محروم هستند.
- حق دریافت دستمزد، حقوق و مزایای برابر
در حالی که طرح NCRI خواستار دستمزد برابر برای کار برابر است، در واقعیت، اعضای سازمان مجاهدین خلق-چه مرد و چه زن-هیچ گونه دستمزدی دریافت نمی‌کنند. تمام منابع مالی و دارایی‌های شخصی توسط رهبری سازمان کنترل می‌شود. اعضا کاملاً به سازمان مجاهدین خلق وابسته هستند و این امر مانع از دستیابی آن‌ها به استقلال مالی یا توانایی ترک گروه می‌شود.
- حق انتخاب شغل، ازدواج و زندگی مستقل
علیرغم ادعای اینکه زنان می‌توانند آزادانه شغل و همسر خود را انتخاب کنند، قوانین داخلی سازمان مجاهدین خلق اعضا را به طور کامل از این حقوق محروم می‌کند. زنان مجبور هستند به صورت جمعی و تحت نظارت شدید زندگی کنند و اجازه ندارند انتخاب‌های مستقل زندگی داشته باشند. علاوه بر این، “انقلاب ایدئولوژیک” اجرا شده توسط سازمان مجاهدین خلق منجر به طلاق اجباری تمام اعضای متأهل شد و هرگونه امکان ازدواج یا زندگی خانوادگی را به طور کامل از بین برد.
تحلیل مقایسه‌ای «طرح NCRI درباره آزادی‌ها و حقوق زنان» و شرایط واقعی زندگی زنان در داخل سازمان مجاهدین خلق ثابت می‌کند که این طرح چیزی بیش از یک ابزار تبلیغاتی نیست. هیچ یک از حقوق پیشنهادی آن در واقع به زنان داخل سازمان اعطا نمی‌شود. سازمان ملل متحد و سایر سازمان‌های حقوق بشری باید فوراً اقدامات زیر را انجام دهند:
-انجام یک تحقیق مستقل در مورد وضعیت زنان در سازمان مجاهدین خلق و انتشار یک گزارش رسمی.
-اعمال فشار دیپلماتیک بر رهبری سازمان مجاهدین خلق برای تضمین رعایت استانداردهای حقوق زنان.
-ارائه حمایت و حفاظت از زنانی که موفق به فرار از این گروه می‌شوند و تسهیل بازگشت آن‌ها به جامعه.
پویا تجلی
فعال حقوق بشر
انتهای پیام
