مریم قجر هر ساله با اجرای شوی تنفرانگیز در ۸ مارس با ادعای حمایت از زنان به دنبال پنهان کردن شرایط اسفبار و غیر انسانی زنان مجاهدین و تور پهن کردن برای شکار سایر زنان و دختران است.

به گزارش فراق، هجدهم اسفند، مصادف با هشتم مارس، روز جهانی زن است. هر ساله در این روز، مریم قجر، با برپایی شوهای نمایشی و فریبکارانه، به سخنرانی دروغین درباره زنان میپردازد. او با ادعای آزادیخواهی، پیشرفت و طرح خواستههای متعالی برای زنان ایران و جهان، متأسفانه با دجالگری حقایق تلخ و جنایاتش در حق زنان نگونبخت فرقه را پنهان میکند.
اینجانب، به عنوان زنی که سالها در تشکیلات فرقه رجوی اسیر بوده و از نزدیک شاهد رفتار و کردار این زن شیاد و همسر فراریاش رجوی بودهام، با توجه به تکرار هر ساله این شوی فریبکاری مریم قجر در روز ۸ مارس، خودم را موظف میدانم تا جنایات فرقه رجوی را در این مناسبتها یادآوری کنم.
دهها تن از زنان ناراضی در فرقه رجوی به قتل رسیدهاند، یا بر اثر فشارهای وارده دست به خودکشی زدند. بیش از صد زن نیز فرار کرده و جدا شدند. با حسب آمار فوق و بر اساس مشخصات و اسامی افراد فوق، میتوان گفت که حدود ۲۰ درصد از زنان عضو سازمان علناً به مخالفت با رجوی پرداختند.
سازمانی که در ظاهر آزادی، دموکراسی و فرصتهای برابر برای زنان تبلیغ میکند و مدعی دستاوردهای متعدد برای زنان عضو است، قتل، خودکشی و مرگهای مشکوک بیش از ۱۰۰ زن از ۹۰۰ عضو را حاشا مینماید، در حالی که اکثر مستندات موجود و در محاکم بینالمللی قابل ارائه هستند. یکی دیگر از جنایتهای سازمان رجوی مثله کردن بیش از صد و پنجاه زن است که با عملهای اجباری خارج کردن رحم و تخمدان، آنها را عقیم نمودند.
با حاکمیت دیکتاتوری و فرقهای رجوی بر تشکیلات سازمان مجاهدین، بیش از چهار دهه است که قوانین زیر بر زنان حاکم است:
- زنان تا سال ۱۳۶۷ از امکان انتخاب همسر و داشتن فرزند محروم بودند.
- از سال ۱۳۶۷ زنان متأهل مجبور به طلاق و جدایی از همسرانشان شدند.
- زنان فرقه نمیتوانند با خانوادههای خود و دنیای بیرون از کمپ فرقه ارتباط داشته باشند.
- با قوانین فرقهای، زنان چون بردگان در مالکیت رهبر فرقه قرار گرفته و اجازه تصمیمگیری برای سرنوشت خویش را ندارند.
- آنها هویت مستقل، شماره تلفن، ایمیل و هیچگونه راه ارتباطی مستقل ندارند.
- زنان عضو مجبورند تا ابد بر اساس دستورات فرقه عمل کنند و اجازه تفکر مستقل و اظهار نظر شخصی ندارند.
- اجازه خروج از کمپهای فرقه بدون اطلاع سرکردگان، اجازه جدایی و خروج از سازمان را ندارند و در غیر این صورت محکوم به مرگ میشوند.
فرقه رجوی چگونه این قوانین را تفسیر میکند و با چه جرئتی خود را حامی زنان و مدعی آزادی میخواند؟
بار دیگر مهمترین محرومیتها و محدودیتهای زنان در فرقه مجاهدین را مرور میکنیم. (همان قوانین سادهای که مریم قجر در عین حال که آنها را زیر پا میگذارد، هر ساله مدعی میشود که خواستار آن برای همه زنان دنیا است.)
- زنان از ادامه تحصیل و پیشرفت شخصی محروم هستند و نمیتوانند ارتباط کاری و یا پژوهشی با دنیای آزاد داشته باشند. در نتیجه این امر باعث میشود زنان فرقه از نظر فکری و اجتماعی عقبماندهتر از سایر زنان جامعه باشند.
- زنان در فرقه رجوی تحت کنترل شدید رفتار و پوشش قرار دارند. آنها مجبورند از لباس خاص نظامی استفاده نمایند و رفتار خود را مطابق با قوانین سختگیرانه فرقه تنظیم کنند. هر گونه انحراف از این قوانین با مجازاتهای شدید مواجه میشود.
- زنان در فرقه رجوی از حق انتخاب در امور شخصی خود محروم هستند. در مورد مسائلی مانند ازدواج، فرزندآوری و شغل و محل زندگی و کار خود نمیتوانند تصمیم بگیرند. تمامی این تصمیمات توسط رهبران فرقه گرفته میشود.
- زنان مجبورند در قالب فعالیتهای تبلیغاتی و سیاسی اهداف خاص فرقه را به پیش ببرند. در بسیاری مواقع از آنها برای جذب اعضای جدید استفاده میکنند. این امر باعث میشود زنان از هویت و شخصیت خود فاصله گرفته و تنها به ابزاری برای اهداف فرقه مخصوصاً در راستای گروگانگیری تبدیل شوند.
- زنان در فرقه رجوی با انواع خشونت و آزار روانی و جسمی مواجه هستند. آنها تحت فشارهای شدید روانی و جسمی هستند. هر گونه مقاومت در برابر این فشارها با مجازاتهای شدیدتر مواجه میشود. این امر باعث میشود زنان در شرایط ترس و اضطراب دائمی باشند. لذا بسیاری از معترضان از ترس از دست دادن جان خویش و تهدید سرکردگان نمیتوانند فرقه را ترک کنند.
شرایط فوق نشان میدهد زنان فرقه رجوی با تحمل انواع محدودیتها و فشارها، اولیهترین حقوق انسانی آنها نقض میشود. اما مریم قجر هر ساله با اجرای شوی تنفرانگیز در ۸ مارس با ادعای حمایت از زنان به دنبال پنهان کردن شرایط اسفبار و غیر انسانی زنان مجاهدین و تور پهن کردن برای شکار سایر زنان و دختران است.
مریم سنجابی، فراق
انتهای پیام