هدف اصلی همیاری انحراف اذهان عمومی از منبع اصلی تأمین مالی این سازمان تروریستی است.
به گزارش فراق، برنامه سالانه «همیاری» سازمان مجاهدین خلق، که با هدف جمع‌آوری کمک‌های مالی برگزار می‌شود، چیزی جز نمایش نکبت، بدبختی و وقاحت نیست. این برنامه که حداقل سالی دو بار تکرار می‌شود، به بهانه‌های مختلف سعی در خالی کردن جیب هواداران دارد؛ البته با این تردید جدی که آیا اصلاً کسی در این شرایط سخت اقتصادی حاضر به کمک مالی به این سازمان خواهد بود یا خیر.
واقعیت این است که شرایط اقتصادی در اروپا و آمریکا به قدری سخت است که اکثر مردم پول اضافی برای کمک به این سازمان ندارند. ادعای اینکه همه برای کمک به مجاهدین صف کشیده‌اند، کاملاً ساختگی است. افرادی که در گذشته در اروپا فعالیت داشته‌اند، بارها از سختی‌های تأمین مخارج روزانه خود گفته‌اند. چگونه ممکن است کسانی که حتی توانایی تأمین هزینه یک ساندویچ را نداشتند، حالا از طریق تلفن مبالغ هنگفتی جمع‌آوری کنند؟ تناقض آشکار اینجاست که سازمانی که قادر به جذب کمک مالی در حالت رو در رو نیست، چگونه می‌تواند از طریق تلفن و به‌صورت غیرحضوری پول جمع‌آوری کند؟
اما واقعیت همیاری چیست؟
کاربران در فضای مجازی همواره این سوال را مطرح می‌کنند که چگونه مجاهدین خلق بدون انجام کار مشخصی، قادر به تأمین هزینه‌های خود در این شرایط سخت اقتصادی هستند؟ این گروه چگونه جلسات و مهمانی‌های چند میلیون دلاری برگزار می‌کند، کنسرت و شو برپا می‌کند و مبالغ هنگفتی را صرف عیاشی‌های خود می‌کند؟ چگونه هزینه سفرهای تفریحی مهمانان خاص خود را با بلیط رفت و برگشت هواپیما، اقامت در هتل‌های لوکس و هزینه خرید و خورد و خوراک می‌پردازد؟
اگر بپذیریم که همیاری واقعی است، حداکثر مبلغ جمع‌آوری‌شده از آن چقدر خواهد بود؟ صد هزار دلار؟ پانصد هزار دلار؟ یک میلیون دلار؟ حتی اگر فرض کنیم دو میلیون دلار جمع شود، این مبلغ در برابر هزینه‌های ماهانه سازمان که حداقل دو میلیون دلار برآورد می‌شود، ناچیز است. هزینه‌های جاری اردوگاه‌ها، درمان، غذا و مایحتاج اعضا و مهمتر از همه هزینه‌های برگزاری جلسات و همایش‌ها، بسیار بیشتر از این مبالغ است.
بنابراین، مشخص است که هدف اصلی همیاری انحراف اذهان عمومی از منبع اصلی تأمین مالی این سازمان تروریستی است. این سازمان با این کار وانمود می‌کند که مخارج خود را از طریق کمک‌های مردمی تأمین می‌کند. اما واقعیت این است که این کمک‌ها در برابر هزینه‌های سرسام‌آور سازمان، بسیار ناچیز است.
نگاهی به وضعیت هواداران این سازمان نشان می‌دهد که آن‌ها کسانی هستند که برای تأمین معاش خود نیازمند گدایی در خیابان‌ها هستند، نگران دیپورت شدن هستند، چشم‌شان به سازمان است تا حقوق آن‌ها را پرداخت کند، مجبور به جاسوسی و خبرچینی از هموطنان خود هستند و مخالفان سازمان را تهدید به مرگ می‌کنند. این افراد چگونه می‌توانند مبالغ هنگفتی را برای کمک به سازمان بپردازند؟
داستان «همیاری» چیزی جز یک نمایش برای لاپوشانی منابع مالی واقعی و پنهان سازمان مجاهدین خلق نیست. این سازمان با این کار تلاش می‌کند تا افکار عمومی را از این واقعیت که هزینه‌های سرسام‌آور آن از راه‌های دیگر تأمین می‌شود، منحرف کند.
انتهای پیام
