هر چه ما گفتیم که فرقه رجوی بدون کمک اجنبی توانایی و یارای هیچ کاری را ندارد، کم گفتیم. زیرا هر روز که می‌گذرد، متوجه می‌شویم که واقعاً این جماعت وطن‌فروش بدون آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها امکان حیات ندارند و نخواهند داشت.
هر بار که گفتیم آنان زود تند سریع به صحنه آمدند و تکذیب کردند، ولی طولی نکشید که خودشان حرف‌های ما را تأیید کردند و ثابت کردند که واقعاً نوکران و حلقه به گوشان استثمار غرب هستند.
رجوی و ایادی‌اش در روزهای اخیر تبلیغات و هیاهویی به پا کردند که گویی توانسته‌اند کهکشانی را کشف و تسخیر کنند. در حالی که تکرار خیمه شب بازی‌هایی بود که سابقاً نیز نمونه‌هایی از آن را دیده بودیم. بازیگران تکراری که در سال‌های گذشته آمدند و رفتند و کاری از پیش نبردند؛ البته برای سران مجاهدین خلق، ولی برای خودشان دلارهای رجوی را درو کردند و با خود بردند و در هنگام بازگشت خوشحال و خندان از اینکه باز توانستند جیب این جماعت علاف رجوی را زده و به یغما ببرند.
بعضاً فکر می‌کنم رجوی به چه چیزهایی دلخوش کرده است. سرمایه آنها بیگانگانی هستند که به جز دلار و هدایای گرانبها به چیز دیگری فکر نمی‌کنند، پس کفی بیش روی آب نیستند. هر گروه و جماعتی که نیروی عظیم مردم و ملت خودش را نداشته باشد، واقعاً باید برود پی کارش زیرا در حال آب در هاون کوبیدن است.
اینکه یک مشت ژنرال‌های سابق و وزیران سابق و یا نمایندگان سابق بیایند و برای سرنوشت یک ملت نقشه کشیده و حرافی کنند، واقعاً خنده حضار را برمی‌انگیزد. آخر کدام منطقی است که قبول کند در روزگار آگاهی توده‌ها، بیگانگان برای سرنوشت مردم یک کشور آستین بالا زده و بخواهند آینده آنان را رقم بزنند. تاریخ را بنگرید، مملو از خیانت‌ها و خباثت‌هایی است که بیگانگان و اجنبی‌ها دست به استثماری زدند که هنوز بعد از گذشت سال‌های سال، مردمان آن سرزمین‌ها به تلخی از آن فجایع یاد می‌کنند.
اکنون کسانی که تاریخچه تروریستی‌شان هنوز بر سر مردم ایران سنگینی کرده و درد زخم‌هایشان التیام نیافته است، باز پای اجنبی را به میان کشیده‌اند تا شاید بتوانند به یاری آنان خواب‌های پنبه دانه‌ای مسعود رجوی را محقق کنند. اما شتر در خواب بیند پنبه دانه، گهی لپ لپ خورد، گهی دانه دانه! بیچاره‌تر از آنان کسانی هستند که فکر می‌کنند قدم گذاشتن در راهی که آنان می‌روند، راه به جایی خواهند برد.
یادمان نرفته است ژنرال‌ها و سیاسیون آمریکایی و اروپایی را که چقدر دو آتیشه سخنرانی می‌کردند و وعده‌های جشن و پایکوبی را در میدان آزادی به مستمعین خود می‌دادند. جالب است که هر کدامشان که می‌آیند و می‌روند، بعد از مدتی پرونده‌های فساد مالی و یا اخلاقی‌شان برملا شده و کارشان به دادگاه می‌افتد. و کمافی السابق شرمنده‌تر از همه رجوی و ایادی‌اش می‌باشند.
مرتضی حیدرزاده
انتهای پیام
