سران فرقه طبق دستوراتی که برای آنان صادر می‌شود، باید مدام روی این محور متمرکز باشند که کسی نباید به عنصری به نام خانواده فکر کند، زیرا فرد از درون تهی شده و دیگر نمی‌تواند به رهبری فرقه ایمان بیاورد.
به گزارش فراق، هیچ روز عاطفی در فرقه رجوی وجود ندارد، علت آن نیز مشخص است؛ نباید هیچ روزی به جز روز مریم رجوی یا مسعود رجوی وجود داشته باشد، زیرا به رسمیت شناختن چنین روزهایی به معنای این است که دیگر فرقه نیستند و طرز تفکراتشان تغییر کرده است.
در مناسبات فرقه‌ای رجوی تنها دو مناسبت وجود دارد که به دو نفر اختصاص داده شده است: یکی روز مریم که مصادف است با ۳۰ مهر (سالگرد انتخاب مریم عضدانلو به رئیس‌جمهوری مادام‌العمر) و دیگری ۱۷ دی، روز آزادی مسعود رجوی از زندان در زمان انقلاب مردم در سال ۱۳۵۷٫
به جز این دو مناسبت، تلاش شده است که اعضای سازمان را از هر گونه مناسبت دیگری، همچون روز پدر و مادر، دور نگه‌دارند، زیرا پرداختن به این موضوعات به معنای به رسمیت شناختن خانواده است که اساساً با سیاست‌های مسعود رجوی مغایرت جدی دارد. به جز این موارد، هیچ کس حق ندارد به چیز دیگری فکر کند، زیرا این امر باعث سست شدن پایه‌های تشکیلات می‌شود.
تشکیلاتی که در طی سال‌های گذشته تمام هم و غمش این بوده که جایگاه خانواده را تا توانسته کم‌رنگ و در نهایت بی‌رنگ نماید. این طرز تفکر با تمام قدرت در تشکیلات مخوف رجوی ادامه داشته و دارد و اجازه نداده‌اند که کوچک‌ترین تخطی در این خصوص ایجاد گردد. سران فرقه طبق دستوراتی که برای آنان صادر می‌شود، باید مدام روی این محور متمرکز باشند که کسی نباید به عنصری به نام خانواده فکر کند، زیرا فرد از درون تهی شده و دیگر نمی‌تواند به رهبری فرقه ایمان بیاورد. از این رو، در دستور کارشان همواره پاکسازی ذهن افراد از خانواده قرار داشته و برای این پاکسازی شیوه‌های مختلفی به کار گرفته می‌شود، از جمله خالی کردن ذهن افراد در نشست‌هایی با نام «نشست عملیات جاری». در این نشست‌ها، افراد باید ذهن خود را از هر چیزی که با اهداف رجوی تعارض داشته باشد، بیان کرده و خودشان را به خاطر این طرز تفکرات تنبیه کنند و تعهد بدهند که دیگر اجازه ندهند که از این گونه طرز فکرها به ذهنشان خطور کند و اگر باز خطور کرد، آن را در جمع بیان کرده و خود را به شدت شماتت و سرزنش نمایند!
البته این‌گونه نیست که مثلاً در روز میلاد امام علی علیه السلام کاری نکنند. میلاد امام علی (ع) به شکل نمایشی برگزار می‌شود، مثلاً با دادن شام و یا ناهار ویژه و یا پخش موزیک‌های شاد و حتی پخش سخنرانی‌هایی که مسعود رجوی در خصوص امام علی داشته است، ولی هیچ اسمی از پدر و روز مرد و امثالهم به میان نمی‌آید. حالا شاید برای خواننده این سوال پیش بیاید که چگونه میلاد امام علی جشن گرفته می‌شود، ولی هیچ اشاره‌ای به روز پدر یا روز مرد نمی‌شود؟
باید عرض کنم که گرامیداشت میلاد امام علی به خاطر برجسته کردن نقش مسعود رجوی است و به جز آن، هیچ منطق دیگری برای آن وجود ندارد. باید در این روز نقش مسعود رجوی برجسته گردد و کارهای حضرت علی در روزگار خودش را به کارهای مسعود رجوی در این زمانه شباهت داد، مثلاً مانند «قسط و عدل». مدام باید این نوع موضوعات برجسته گردد تا افراد در سازمان نقش رهبری را بیشتر و بهتر درک و فهم نمایند. باید هر فرد به زبان بیاورد که علی زمانه همانا مسعود رجوی است و تا به این نقطه نرسد، یعنی فرد در انتخابش هنوز ثابت قدم نیست و ممکن است در آینده به رهبری خیانت نماید.
بنابراین، همان‌طور که خیلی خلاصه عرض کردم، در چنین مناسبت‌هایی که ما شیعیان داریم، یعنی روز پدر و روز مادر، در تشکیلات رجوی مطلقاً وجود ندارد و اساساً اجازه بر زبان راندنش هم جرم است و باید فرد خاطی مجازات گردد. حالا شما فکر کنید با این طرز تفکر، جایگاه پدر و یا مادر در ذهن افراد چگونه و چطور خواهد بود؟ جواب این است که هیچ!
تئوری که در سازمان وجود دارد، که البته ساخته و پرداخته مسعود رجوی است، این است که «پدر و مادر وظیفه‌شان به دنیا آوردن و بزرگ کردن فرزند با هزار بدبختی بوده که سرانجام او را باید به مسعود رجوی تحویل دهند و پی کارشان بروند»! جالب است که بدانید اگر کسی در تشکیلات رجوی بمیرد یا کشته شود، باید پدر و مادر فرد فوت شده به مسعود رجوی تسلیت بگویند. مثلاً در جریان خودسوزی‌هایی که در اروپا به خاطر دستگیری مریم رجوی به وجود آمد، پدر و مادر یکی از کشته‌شدگان از کانادا رفتند فرانسه تا به مریم رجوی تسلیت بگویند!
سعید محمدپور، فراق
انتهای پیام
