حمایت از قربانیان نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین خلق، یک مسئولیت جهانی است. همه ما باید تلاش کنیم تا این افراد بتوانند به زندگی عادی خود بازگردند و از حقوق خود دفاع کنند.
به گزارش فراق، بیجار رحیمی، عضو نجات‌یافته از سازمان مجاهدین خلق و ساکن آلبانی، که بیش از ۲۰ سال از عمر خود را در کمپ‌های مجاهدین خلق سپری کرده است، با انتشار ویدئویی به مناسبت روز جهانی حقوق بشر، تجربه خود از جریان حقوق بشر در مناسبات مجاهدین خلق را چنین تشریح می‌کند:
«حق تماس با خانواده و با پدر و مادرم را نداشتم. تحت تأثیر ایدئولوژی سازمان به سمت خانواده‌های خودمان سنگ پرتاب کردیم و آن‌ها را دشمن خطاب نمودیم. حق تردد آزادانه نداشتیم. ترددهای ما می‌بایست گروهی و تحت نظر فرماندهان انجام می‌شد. مردان و زنان سازمان هیچ‌گونه حق انتخابی ندارند و تفکیک جنسیتی شدیدی بر تشکیلات حاکم است.»
موضوعی که آقای بیجار رحیمی مطرح کردند، بسیار مهم و قابل تأمل است. نقطه‌نظرات ایشان و هزاران نفر دیگر که از سازمان مجاهدین خلق جدا شده‌اند، ابعاد تازه‌ای از این سازمان را به نمایش می‌گذارد. اعضای سابق و جداشده از مجاهدین خلق تجربیات بسیار تلخ و دردناکی از مناسبات و روابط و فضای اختناق‌آمیز فرقه رجوی دارند. این افراد از نقض گسترده حقوق انسانی، از جمله حق تماس با خانواده، آزادی تردد و حق انتخاب خبر می‌دهند. این تجربیات نشان می‌دهد که در پشت ظاهر ایدئولوژیک و مبارزاتی مجاهدین خلق، ساختاری سفت و سخت و کنترل‌گر وجود دارد که آزادی‌های فردی را محدود می‌کند.
کادرهای تشکیلاتی جداشده از مجاهدین خلق بیان می‌کنند که تحت تأثیر ایدئولوژی سازمان، به خانواده‌های خود پشت کرده و آن‌ها را دشمن خطاب نموده‌اند. این نشان از نوعی شستشوی مغزی و دستکاری روانی در تشکیلات رجوی است که افراد را از خانواده و جامعه خود جدا می‌کند. همچنین، تفکیک جنسیتی شدید و عدم حق انتخاب در زندگی شخصی، از دیگر موارد نقض حقوق انسانی است که توسط اعضای سابق گزارش شده است. این محدودیت‌ها نشان می‌دهد که سازمان مجاهدین خلق، به جای تمرکز بر آزادی و برابری، به دنبال کنترل کامل بر زندگی اعضای خود است.
این تجربیات اندوهبار و تکان‌دهنده به ما کمک می‌کند تا چهره واقعی سازمان مجاهدین خلق را بهتر بشناسیم و از پشت پرده شعارهای ایدئولوژیک آن آگاه شویم. نقطه‌نظرات اعضای جداشده از فرقه تمامیت‌خواه رجوی باید توسط نهادهای بین‌المللی و حقوق بشری به صورت جدی بررسی شوند تا ابعاد مختلف نقض حقوق بشر در تشکیلات مجاهدین خلق روشن شود.
پر واضح است که افرادی که از این فرقه جدا شده‌اند، نیاز به حمایت و کمک دارند تا بتوانند زندگی جدیدی را آغاز کنند و از آسیب‌های روحی و روانی ناشی از این تجربه رها شوند. به عنوان یک فرد آگاه به حقوق بشر و مناسبات درونی مجاهدین خلق، من این نقطه‌نظرات را بسیار جدی می‌گیرم. تجربیات تلخ این افراد نشان می‌دهد که مجاهدین خلق، با وجود ادعاهای خود مبنی بر مبارزه برای آزادی و حقوق بشر، در عمل به شدت به این حقوق پایبند نیست.
مسئله حمایت از قربانیان نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین خلق، بسیار مهم و پیچیده است. این افراد نه تنها از لحاظ جسمی و روانی آسیب دیده‌اند، بلکه اغلب از حمایت‌های اجتماعی و خانوادگی نیز محروم شده‌اند. برای حمایت از این افراد، می‌توان راهکارهای زیر را در نظر گرفت:
ایجاد مکانیسم‌های حمایت بین‌المللی
تشکیل کمیته حقیقت‌یاب: تشکیل یک کمیته بین‌المللی و مستقل برای بررسی نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین خلق و مستندسازی این نقض‌ها.
اعمال فشار بر دولت‌های میزبان: اعمال فشار بر دولت‌هایی که به مجاهدین خلق پناهندگی داده‌اند تا نسبت به رعایت حقوق اعضای این سازمان اقدام کنند.
تحریم‌های هدفمند: اعمال تحریم‌های هدفمند علیه افرادی که در نقض حقوق بشر در این سازمان دست داشته‌اند.
حمایت‌های حقوقی و روانشناسی
ارائه خدمات حقوقی رایگان: ارائه خدمات حقوقی رایگان به قربانیان برای پیگیری حقوق خود و احقاق عدالت.
تأمین خدمات روانشناسی: ارائه خدمات روانشناسی تخصصی به قربانیان برای درمان آسیب‌های روحی و روانی ناشی از این تجربه.
حمایت از تشکیل انجمن‌های قربانیان: حمایت از تشکیل انجمن‌های قربانیان برای ایجاد شبکه‌ای از حمایت اجتماعی و تبادل تجربیات.
آگاهی‌رسانی و مبارزه با پروپاگاندای مجاهدین خلق
افشای واقعیت: افشای واقعیت‌های موجود در مورد نقض حقوق بشر در این سازمان و مبارزه با پروپاگاندای مجاهدین خلق.
آموزش و آگاهی‌رسانی: آموزش و آگاهی‌رسانی به عموم مردم در مورد خطرات فرقه‌های مخرب و اهمیت حمایت از قربانیان.
ایجاد برنامه‌های بازگشت به جامعه
برنامه‌های توانمندسازی: ارائه برنامه‌های توانمندسازی اقتصادی و اجتماعی به قربانیان برای بازگشت به جامعه و ایجاد زندگی جدید.
حمایت از خانواده‌ها: حمایت از خانواده‌های قربانیان برای بهبود روابط و آشتی با اعضای خانواده که به این فرقه پیوسته‌اند.
همکاری با سازمان‌های بین‌المللی
همکاری با سازمان ملل متحد: همکاری با سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشری برای حمایت از قربانیان و محکومیت نقض حقوق بشر در این سازمان.
مهم‌ترین چالش‌ها
مقاومت مجاهدین خلق: مجاهدین خلق به شدت از افشای این جنایات و حمایت از قربانیان مقاومت می‌کنند.
ترس از انتقام‌جویی: بسیاری از قربانیان از ترس انتقام‌جویی، از افشای هویت خود و شکایت از این فرقه ستیزه‌جو و خشونت‌طلب خودداری می‌کنند.
عدم همکاری دولت‌های میزبان: برخی از دولت‌های میزبان به دلیل منافع سیاسی، از همکاری با تلاش‌های برای حمایت از قربانیان خودداری می‌کنند.
در نهایت، حمایت از قربانیان نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین خلق، یک مسئولیت جهانی است. همه ما باید تلاش کنیم تا این افراد بتوانند به زندگی عادی خود بازگردند و از حقوق خود دفاع کنند.
آرش رضایی، عضو جداشده از فرقه رجوی
انتهای پیام
